Ezik ve Mafya/TAMAMLANDI

36. Bölüm

Yazım hataları ve bir kaç mantık hatası düzeltilmiştir. Diğer bölümlerde yavaşça düzeltilecektir.

Sizleri seviyorum ❤❤❤

Duygusal şarkılarla okumanızı tavsiye ederim.

.....

Bok gibi bir güne daha uyandım. Bugün büyük gündü. DNA testini yaptıracak ve bu çocuğun Aralın ve benim olduğunu kanıtlayacaktım.

Doktor 3 aylıkken olmayacağını söylemişti. Bizde beklemiştik. Cinsiyetide açıklanmıştı ama biz bakmadık.

Yataktan zar zor bir şekilde kalktım. Sol tarafıma baktığımda yine boştu. Aral benimle konuşmuyordu birbirimizi doğru düzgün göremiyorduk bile. Sadece kıyafetini alıp gidiyordu. Yemeği bile benimle yemiyordu. Hediye abla ona tepside götürüyordu. Ben ise koca masada tek başıma.

Edis ve Dilaraya durumu anlatmıştık. Onlar da benden şüpheleniyordu.

Yataktan kalktıp yavaşça elimi yüzümü yıkadım.

Geçen gün internetten sipariş ettiğim kıyafetlerden bir elbise aldım. Karnım kocaman olmuştu. 6 aylıktı artık. Doğuma üç ay kalmıştı.

Merdivenlerden aşağı yavaş yavaş inmeye başladım. Bir elim merdivenin korkuluğunu diğer elim karnımı tutuyordu. Sanki bir şey olacakmış gibi.

Hediye abla beni görünce yanıma geldi hemen.

"Kızım bana niye haber vermiyorsun ya düşseydin"

"Bir şey olmadı Hediye abla merak etme"

Masaya oturdum.

O sırada kapı çaldı. Kapıyı Hediye abla açtıktan sonra Aralı gördüm. Üstü başı kan olmuştu. Saçları darmadağınık ve gözleri kızarıktı.

Alışmıştım. Sürekli banyoya attığı kanlı giysileri mafya işlerine baya yoğun bir şekilde devam ettiğini gösteriyordu.

"A-aral. Bugün şey DNA testi yaptırmaya gidicektik"

"Tamam sen kahvaltını yap. Bende duş alırım. Sonra da gideriz" dedi. Sesi yine aynı tonda düz bir şekildeydi. Eskiden ses tonundan ne hissettiğini duygularını anlardım ama şimdi hiçbir şey. Gözümden gözyaşları düşerken elimin tersiyle sildim. Kahvaltımı yavaşça yerken gözyaşlarım akmaya devam ediyordu.

Aral'da yanıma geldi. Şampuanının kokusu burnuma kadar geliyodu.

Masadan kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Dişlerimi fırçaladım.

Aşağı inip Aralın arabasına binmek için dışarı çıktım.

Aralın arabasına binecektim ki izin vermedi.

"Bu arabaya sadece benim karım çocuğumun annesi olan Çağın binebilir." Dedi beni arabaya bindirmedi. Serhat beni başka bir arabaya yönlerdirdi. O arabaya bindim. Ön koltuğa oturmuştum. Gözümden damlayan yaşlarla birlikte hastaneye gidiyorduk.

"Ağlamayın Çağın Hanım"

"Bana birdaha hanım deme. Sadece Çağın desen yeter"

"Çağın üzme kendini. O adamın nasıl şerefsiz olduğunu biliyoruz. Bu da oyunlarından biridir."

Gülümsedim gözyaşlarımı elimle silerek.

Hastaneye vardığımızda herkes vardı. Annem babam abimler.

Abim hariç kimse benimle konuşmuyordu. Herkes bana bir sürtük gözüyle bakıyordu. Ailem de dahil.

......