Reflex

O19

O19

Eerst had Olivia zich even onwennig gevoelt met Mikky en Annick, ze waren allebei super leuk en bloedmooi. Iets waarvan Olivia vond dat ze zich dat niet over zich zelf kon zeggen. Uiteindelijk waren de meiden hartstikke gezellig en hadden ze de dikste lol.

'Dus Olivia, Kasper..' begon Annick voorzichtig. Olivia, die net een slokje had genomen van haar icetea moest haar best doen om niet alles uit te proesten.

'Nou Annick, Matthijs.' Zei Olivia scherp, ze wist dat er wat tussen de twee gaande was, en waarschijnlijk serieuzer dan iedereen dacht.

Mikky protesteerde gelijk, 'nee Olivia, je gaat even vertellen hoe het zit.' Olivia giechelde, Mikky deed misschien wel streng, maar ze had een grote grijns op haar gezicht.

Zachtjes beet Olivia op haar lip, 'het is niks, hij ziet mij sowieso al niet zitten, dus het is beter als ik ook maar niks probeer.'

Mikky en Annick keken haar in lichte shock aan, 'je gaat jezelf niet eens een kans geven om er achter te komen of je hem leuk vind?' Zei Mikky verbaasd. Annick ging verder, 'inderdaad wat een onzin, een meisje als jij vind Kasper, echt wel, tja hij zou echt wel potentie in je zien om het zo te zeggen.'

De twijfel in Annick's stem zei genoeg. 'Nee ik moet het afkappen, Annick je kan horen dat jij jezelf niet eens geloofd.'

'Nee Liv, dat is alleen omdat Kasper kieskeurig is, maar jij komt echt wel door de keuring heen.' Probeerde Annick nog, maar ze werd onderbroken door Mikky. 'Wat bedoel je met "het afkappen" heel je vriendschap?'

Olivia haalde haar schouders op, 'gewoon, ik denk het.' Voorzichtig keek ze op naar Mikky die haar vol ongeloof en een beetje afstraffend aan keek. 'Nee serieus, die jongen is niet goed voor me, hij maakt me knetter gek. Is hij niet bij me, dan slaan mijn gedachten op hol en denk ik constant aan hem. Het is oneerlijk, en ik zelf ben liever wat nors, dat vind ik ook fijn in plaats van dat slappe gedoe. Maar als het om hem gaat wil ik mezelf zwak op stellen, ik wil het riskeren om gebroken te worden. Alsof mijn hart me elke keer in de steek laat en zich elk moment helemaal kan overgeven aan hem. Alsof zelf mijn hoofd begint te zeggen dat het de moeite waard is, maar dat wil ik tegelijkertijd niet. Ik wil mezelf niet blootstellen, het maakt me gek. En hoelang ken ik deze jongen? Ik ga er aan kapot, het is niet eerlijk.'

'Oh my god,' Mikky sloeg haar handen voor haar mond. Annick keek Mikky aan, ze snapte waar ze op doelde.

Gefrustreerd keek Olivia de twee meiden aan, 'wat?'

'Je bent gewoon verliefd Olivia, je lijkt wel een puber die helemaal tot over haar oren verliefd is.' Olivia rolde nors met haar ogen, wat had ze hier nou aan, helemaal niks.

Ze zetten haar handen in haar haar, 'ik wil gewoon een oplossing, ik hou dit niet vol zo.'

'Nou, ik denk dat Annick en ik de perfecte oplossing voor je hebben.' Zei Mikky, ze werd ergens gelukkig als ze Olivia zag, toen ze aan het vertellen was kon je haar ogen zien stralen. 'Als je ons een ding beloofd Olivia.' Olivia knikte langzaam, als teken dat ze door moest vertellen. 'Je mag hem niet wegduwen, je gaat het vanaf nu toe laten oké?'

Even verward keek Olivia Mikky aan, 'nou ik zal het proberen.' Mikky gaf haar een strenge blik. 'Fine, jullie winnen. Ik ga er niks aan doen, maar ik ga niks pushen, ik wil kijken hoe het loopt, niks haasten.' Annick knikte tevreden over haar antwoord.

'Wanneer zie je hem weer?' Annick keek haar nieuwsgierig aan.

Olivia haalde haar schouders op, 'weet ik veel.'

'Inleveren die telefoon.' Mikky gebaarde met haar hand. Wantrouwig keek Olivia haar aan, 'want?' Mikky verzachte haar blik, 'vertrouw ons nou maar gewoon.'

Olivia had gelijk spijt toen ze Mikky en Annick, als giechelende schoolmeisjes druk zag typen. Ze overhandigde haar haar telefoon terug, en Olivia keek snel naar het berichtje.

Hee Kasper, sorry dat ik de laatste dagen wat afwezig ben, er is van alles aan de hand. Wanneer zie ik je weer? Ik heb afleiding nodig xx

'Mijn god hebben jullie dit echt gestuurd? Dat van dat afleiding is zo slecht.' Zuchtend zette Olivia haar telefoon uit.

Annick knikte overtuigend, 'natuurlijk! Anders denkt hij dat hij alleen psycholoogje moet spelen, dan denkt hij straks nog dat je alleen naar hem toe komt als uitlaatklep. En natuurlijk moet Kasper meer worden dan een uitlaatklep.' Ze gaf Olivia een knipoog, haar wangen begonnen te gloeien. Ergens had Annick wel een punt.

Olivia's telefoon lichtte op, alle drie de meiden hadden hun aandacht op het apparaat gericht.

'Is het hem?' Vroeg Annick.

Olivia tilde haar telefoon op, het was inderdaad Kasper.

'Hee Liv, het is goed, maak je maar geen zorgen. Met een knipoog.' Annick en Mikky onderbraken haar. Olivia ging verder, 'ik weet niet of morgen uit komt? Ik kan je rond een uur of twee ophalen, xx' las ze de rest van het berichtje voor. Haar hart was nog als een gek aan het kloppen, ze nam een grote hap lucht.

'Hup!' Riep Mikky 'stuur hem een berichtje terug!'

Vandaag was woensdag, onlangs Olivia zenuwachtig wakker werd, had ze wel goed geslapen. Ze wist precies waarom ze zich zo zenuwachtig voelde, ze had geluisterd naar Mikky en Annick, ze had haar gevoel toegelaten, en ze moest er flink aan wennen.

Kasper zou haar ophalen en ze zouden naar hem toe gaan, dat wilde Olivia het liefst. Met alles wat omging met Jurre en Olivia, ze wilde met hem alleen zijn.
Het was rond kwart voor twee en Olivia's telefoon begon te trillen.

Kasper: Hee, ik ben er hoor

Sinds vrijdag WiFi voor mij!! Ja ik moet me beter aan mijn uploads houden, en ik kan wel het excuus gebruiken dat ik nogal een weekend achter de boeg heb maar hè.. ik hoop dat dit hoofdstuk een beetje compenseert! Vanaf nu wil ik me weer meer focussen op Wattpad, ik heb de laatste tijd ook niks gelezen maar daar weer ik verandering in brengen omdat het me heel veel motivatie geeft.

En 3000 reads.. jullie zijn ongelooflijk!💕