Reflex

OO1

OO1

Toen Olivia haar scooter had geparkeerd en op slot had gezet, liep ze snel haar schoolgebouw in. Ze was al wat laat, dus rustig aan doen was geen optie. Haar ogen scande de college zaal af, maar al snel had ze Nina en Melissa gevonden.

'Wat ben je laat, druk weekend gehad?' Melissa had haar wat verwilderde entre opgemerkt.

Olivia knikte, 'verhuizen en zo he, hoort er bij.'

Olivia was opzoek naar een appartementje in Amsterdam, en die had ze gevonden. Ze woonde wel in Amsterdam, maar Olivia wilde graag op zichzelf. Ze was haar familie nu onderhand wel zat, plus dat zou betekenen samenwonen met vrienden, wat ze ook wel kon waarderen.

'Wat leuk, heb je eindelijk wat gevonden?' Nina was duidelijk geïnteresseerd, wat Olivia alleen maar enthousiaster maakte.

'Met wie ging je nou samenwonen, die homo en?' Gokte Melissa. Olivia vond het niet leuk dat ze Jurre homo noemde, ja, hij viel op jongens. Maar Melissa bedoelde het niet zo, de manier waarop ze het uitsprak gaf haar al rillingen.

Olivia besloot er niks over te zeggen en reageerde nuchter, 'ja, Jurre en Rosalie.'
Jurre en Rosalie zaten beide in haar vriendenkring, verder bestond deze nog uit Indy en Bo. Het groepje van vijf hadden elkaar op de middelbare school leren kennen, die pas net over was.

xxx

'Iemand thuis?' Riep Olivia door het appartementje die sinds kort van Jurre, Rosalie en haar was.

'Ja, Jurre hier!' Hoorde ze vanuit een van de slaapkamers komen. Ze liep naar de deur en deed deze voorzichtig open, in de kamer trof ze Jurre aan die zijn kast aan het inruimen was.

'Hee Jurre,' begroette ze de donkerblonde jongen, die opkeek van zijn doos.

'Hey Liv, hoe was je dag?' Nieuwsgierig keek Jurre haar aan.

'Interessant, mijn ouders komen zo de laatste dozen brengen, vandaar dat ik er ben.' Verklaarde Olivia zichzelf.

Jurre gniffelde om haar opmerking, 'ach, ik ben vanaf nu ook klaar. En de keuken, woonkamer, badkamer alles is al geregeld. Dus ik ga hier niet meer weg.'

'Weet jij wanneer Roos er "officieel" is?"

Jurre knikte, 'ja die brengt morgen haar laatste spullen en blijft dan ook, dan wonen we hier gewoon echt met z'n drieën.' Jurre droomde even weg, het leek hem te mooi om waard te zijn.
Olivia moest om hem lachen, maar de bel ging, wat betekende dat haar ouders er waren.

'Het word mooi, Liv.' Haar vader Mateo, zat op haar bed, hij had een verhuisdoos voor zich en keek even om zich heen. Haar moeder had zich aangeboden om boodschappen te gaan doen, dus die was er niet.

'Deze moet je ophangen, ze zijn zo mooi.' Vond haar vader terwijl hij haar spitzen omhoog hield. Voorzichtig pakte ze de schoenen over, wat had ze deze lang niet meer gezien. Ze was nu al zeker anderhalf jaar gestopt met ballet. Ze danst nog wel, 2x in de week zelfs. Alleen deed ze nu meer streetdance, zo wisselde ze regelmatig af met wat voor soort stijl ze dansten, maar nu ze de spitzen weer zag merkte ze dat ze ballet wel miste.

Haar vader glimlachte naar haar, 'kom dan help ik je ze ophangen.'

Tevreden keek Olivia naar het paar poederroze spitzen die boven haar bureau hingen. De spitzen deden Olivia denken aan haar vader, omdat hij het zo leuk vond dat ze altijd aan ballet had gedaan. Haar vader, Mateo kwam uit Spanje.  Olivia was overigens een mix van haar ouders, wel had ze een beetje een Spaans uiterlijk. Ze had haar lichtgetinten huid en haar bruine haar van haar vader, maar de groenblauwe ogen van haar moeder. Olivia was echt en papaskindje, ze wist niet goed waarom want ze hield ook ontzettend veel van haar moeder, maar dat was toch anders. Ze botste meer met haar moeder, die vond het ook stom dat ze aan dansen deed. Ze had altijd gewild dat Olivia ging korfballen, zoals haar moeder. Alleen daar had Olivia helemaal niks mee. Tenslotte hield Olivia niet van zulk gedrag, het was haar leven en ze had altijd gevonden dat ze oud genoeg was om zelf haar beslissingen kon nemen.

Ondertussen had Olivia de eerste nacht in haar nieuwe kamer overleefd, en zat ze nu weer in de college zaal.
'Dus, maak maar groepjes van twee,' sloot haar laborant docent af. Olivia keek naast zich, maar ze zag dat Nina en Melissa elkaar al gevonden hadden. Nina zag haar en mompelde onhoorbaar "sorry."

'Hoi, heb jij al iemand?' Olivia draaide zich om en zag dat twee bruine ogen haar nieuwsgierig aan keken.

'Uh nee, wil je samen werken?' Besloot ze maar aan het meisje te vragen.

'Graag,' het meisje nam naast haar plaats. 'Zara trouwens.'

'Olivia,'

xxx

'Hee Liv!' Hoorde ze Jurre roepen toen ze de deur dicht deed. Hoe wist Jurre nou dat zij het was? Ze liep naar de woonkamer waar ze niet alleen Jurre, maar ook Rosalie aan trof.

'Hee Roos, ook helemaal klaar nu?'

Rosalie keek haar aan en knikte, 'yes, let the student life begin.'
Olivia verbaasde zich over hoe Rosalie er weer goed uit zag. Ze leek wel perfect, ze had vol strawberryblonde haar, wat tot haar middel viel. Haar gezicht leek wel van porselein, geen enkel foutje en haar hazelnoot bruine ogen stonden altijd op scherp. Ze had ontzettend lange benen en een dun bovenlijf, niks leek uit proportie te zijn.
Olivia daar in tegen was heel anders, ze was heel klein maar ook wat fragieler gebouwd. En haar gemixte uiterlijk was niet met dat van Rosalie te vergelijken.

'Wat wil je eten?' Jurre onderbrak haar gedachtes.

Vragend keek ze hem aan, 'maakt me niet uit?'

Verontwaardigd keek Jurre haar aan, 'heb je niet zitten luisteren, we eten pizza, welke pizza je wilt.' Riep hij dramatisch.
Rosalie grinnikte om hem, Olivia deed mee.

'Doe maar hawaii,' besloot ze.

'Barbaar ben je ook,' Jurre kneep zijn ogen fijn.

'Hoezo dat nou weer, ananas kan gewoon op een pizza. Ik zie geen reden waarom het niet zo kunnen.' Verdedigde Olivia zichzelf.

'Jongens klaar nu, ik heb honger!' Onderbrak Rosalie de twee.

Niet veel later zaten ze alledrie met een goed gevuld glas wijn, en een pizza op de bank.

'Ik wil echt niet dronken worden, ik moet morgen gewoon half negen op school zijn!' Lachte Rosalie.

'Nou ik anders ook niet, ga morgen  vroeg werken en s'avonds dansen,' lachte Olivia.

'Moet jij niet naar school!' Riep Jurre uit.

Olivia moest lachen om de jongen, wat was hij toch dramatisch.
'Nee heb maar één uurtje les, die pak ik tussendoor.'

Jurre stond op en begon aan zijn eindeloze toespraak, 'dit vind ik niet kunnen Liv, ik zit podverdorie elke dag tot vijf ja, tot vijf!'

Rosalie en Olivia gierde het uit, wat was het toch heerlijk als Jurre zo dramatisch deed.

Niet veel later was Olivia toch wel blij dat ze lekker in haar bed lag, ze had haar oortjes in en genoot van de muziek, terwijl ze zo langzaam in slaap viel.