Reflex

OO2

OO2

Vijf voor negen stond Olivia voor de kledingwinkel waar ze werkte, stiekem was ze wel een beetje trots want het was gelukt om op tijd te komen. Niet een van haar sterkste punten.

'Goeiemorgen Olivia, thee?' Vroeg haar baas Esther, toen ze de winkel binnen stapte.

'Graag,' antwoordde ze.

Het was niet druk in de winkel, het was een normale woensdagochtend, de meeste mensen waren gewoon aan het werk. Zelf vond Olivia het een beetje saai om woensdagen mee te draaien, omdat er vaak wat minder te doen was. Maandag en dinsdag maakten ze schoon, en in de loop van het weekend werd het druk. Gelukkig bleef het Amsterdam, dus hoefde ze gelukkig niet heel de ochtend stil te staan.

'Hoi, hebben jullie deze ook nog in een 40?' Olivia was rustig wat administratie aan het doen toen een vrouw haar aantikte. Ze scande de laarsjes die de vrouw vast had.

'Ik zal is even voor u kijken,' antwoordde ze de vrouw vriendelijk. Ze liep naar beneden en trok de la open, waar ze nog een maat 40 aan trof.

'Kijk is mevrouw, het laatste paar.' Glimlachte ze.

Na afgerekend te hebben keek ze op de klok. Half vier zou de les beginnen, wat betekende dat ze hier drie uur echt wel weg zou moeten.
Ze schreef nog wat laatste dingen op en liep toen naar achter om haar jas te halen.

'Esther, ik ben er vandoor hoor!' Riep ze nog naar haar collega die achterin de zaak bezig was.

xxx

'Dit was nou echt een leuke les,' vond Nina.

Olivia stemde in, 'eigenlijk vind ik elke les leuk, goede studiekeuze gemaakt dat scheelt.'

Melissa lachte wat minachtend, 'hoe kan je nou weer alles leuk vinden?'

Wijs besloot Olivia Melissa's opmerking te negeren, ze was nou eenmaal vervelend en Olivia kon haar af en toe wel een klap verkopen, maar dat besloot ze te laten.

'Roos, weet jij hoe laat Jurre thuis is?' Vroeg ze aan haar huisgenootje, die op de bank zat met een Vogue magazine.

'Een uur of half zes denk ik, hoezo?'

'Ik moet zo weg naar dansen, ik eet daarna wel. Weet niet wie er van plan was om te koken?'

Roos haalde haar schouders op, hier had Olivia niks aan maar besloot het te laten. Ze moest tenslotte over tien minuutjes al weer weg. Ze sprong in een zwarte sportlegging met daar boven witte een top en ze nam een vest mee.

Uiteindelijk ging het dansen wel goed. Olivia zei nog even iedereen gedag, en liep daarna richting haar scooter. Onderweg bleef ze denken aan het opgejaagde gevoel dat ze had tijdens het dansen, het zou toch niks zijn? De ene keer leek het alsof haar hart een slag miste, en dan voelde ze zich alsof ze zojuist drie marathons had gerent, zo hard klopte haar hart dan.

Gelukkig was ze snel bij het appartementencomplex aangekomen, ze parkeerde haar scooter en ging naar binnen. Zoals gewoonlijk ging ze met de trap, ze woonde maar op de tweede verdieping en de smalle lift had nou eenmaal nooit haar vertrouwen kunnen winnen.

Olivia trapte binnen haar schoenen uit en liep gretig naar de keuken, wat had ze honger. Ook zag ze dat er niemand was in de woonkamer, Jurre en Rosalie waren vast aan het leren. Alleen nergens waren sporen van eten te bekennen in de keuken. Olivia wist wel dat ze al gegeten hadden, het was tenslotte half negen. Ze checkte de prullenbak op pizzadozen, misschien hadden ze besteld? Niks leidde tot succes, totdat ze in de vaatwasser toch echt gebruikte borden aantrof. Hadden ze dan niks voor haar overgelaten? Dat zou toch wel kut zijn, dus wuifde ze het idee maar weg. Olivia checkte thuisbezorgd en tot haar grote opluchting sloot de sushitent in het centrum over een half uur, sushi werd het dan maar.