Reflex

O24

O24

Olivia zag dat ze voor een prachtig restaurant stond, ze herkende het niet 1,2,3, maar het zag er uitnodigend uit. Nieuwsgierig ging ze naar binnen, daar stond een ober al op haar te wachten.

'Mevrouw Cavallero neem ik aan?' Vroeg hij vriendelijk.

Olivia knikte wat onzeker, 'ja,'

De ober schonk haar een glimlach, 'dan mag u met mij mee.'

Ze volgde de ober naar binnen, het was prachtig. Olivia kon haar ogen niet van het geheel afhouden. Normaal had ze zich een beetje overdressed gevoeld, en had ze haar outfit té gevonden. Maar hier was het niet, het was duidelijk chic. Ze liepen richting een tafel, ze zag iemand zitten, was het wie ze dacht dat het was?

Het was inderdaad Kasper, en hij zag er fantastisch uit. Zijn haar zat feilloos in model, hij had een wit overhemd aan en een zwarte nette broek. Het zag er onweerstaanbaar uit.
'Kasper?' Fluisterde ze zachtjes. Zodra ze bij de tafel was stond hij op, en omhelsde haar.

Olivia voelde zich alsof ze aan het dromen was, 'Kas, heb jij dit geregeld?' Ze liet de Deen los en keek hem aan. Hij glimlachte trots.

Het etentje was gezellig geweest, erg gezellig. Al Olivia's onzekerheden waren verdwenen en Kasper had haar een fantastische avond gegeven.

Nadat er betaald was pakte Kasper Olivia's hand, 'ga je mee?'

Ze kon niet beschrijven hoe ze zich voelde, er was te veel gaande. Overdonderd, dat so wie so, en maar al te graag ging ze met de jongen mee.

'Natuurlijk,' ze glimlachte en voelde haar wangen gloeien. Samen liepen ze naar buiten, Kasper wist de roette en zijn hand stuurde de hare.

'Maar Kas, waarom dit allemaal?' Ze waren in een parkje aangekomen.

Kasper haalde nonchalant zijn schouders op, 'je bent speciaal Liv, en ik wil dat je dat weet.'

'En niet zo maar speciaal, je bent fantastisch. Het liefst zou ik het elke dag duidelijk aan je maken, naast je wakker kunnen worden en het je vertellen.'

'Maar het lukt niet altijd. Ik vind het moeilijk om te vertellen wat ik voor je voel, soms wil ik dat het makkelijker ging, maar in de realiteit wil ik het helemaal niet anders.'

'Want ik weet niet eens goed wat ik voor je voel, maar wat ik wel weet, is dat ik het fantastisch vind. Het is onvoorspelbaar, maar het voelt goed. Ik weet het zeker, ik weet dat wat ik voor je voel echt is en dat wil ik niet kwijt.
Ik wil jou niet kwijt.'

Olivia wist niet wat ze moest zeggen, maar ze glunderde, ze was intens blij.

'Kasper.. ik wil jou, jou alleen, en ik wil niet meer wachten.' En met dat gezegd te hebben drukte ze haar lippen op de zijne. En daar was het gevoel weer, de wel bekende kriebel.

Ze voelde Kasper glimlachen, terwijl hij de kus verbrak. 'Zou je dan nu echt, officieel mijn vriendin willen zijn?'

Olivia straalde, 'heel graag.'

'Kasper,' hijgde Olivia toen ze eindelijk in zijn auto zaten. Het was gaan regenen en de twee waren helemaal doorweekt.
De Deen keek haar nieuwsgierig aan terwijl hij zijn natte lokken weg haalden uit zijn gezicht.

'Dankjewel voor deze fantastische avond,' zei ze zachtjes, terwijl ze haar lippen op de zijne drukte.

Kasper glimlachte en starte de auto, 'ga je anders met mij mee vanavond?'

'Ik denk dat je wel even wil douchen?' Vroeg Kasper terwijl ze in zijn appartement waren aangekomen. Olivia knikte, 'is goed. Ik denk dat je wel weet waar de badkamer is? Dan kom ik zo wel even wat kleren brengen.'

'Dankjewel Kas,' zei Olivia toen ze gauw naar de badkamer ging. Ze had het hartstikke koud door de regen. Ze zette de douche lekker warm aan en liet de natte kleding van haar lichaam afglijden.

Olivia stond helemaal in haar gedachte verzonken terwijl de warme douche haar omarmde, ze had niet door dat Kasper op de deur had geklopt.

'Hey,' Kasper stond opeens achter haar, naakt, en sloeg zijn armen om haar heen.

Olivia had niet echt van hem geschrokken, 'Kas! Je bent hartstikke koud.'

Kasper had een grote grijns op zijn gezicht, 'dan moet jij me even opwarmen.' Olivia rolde lachend haar ogen. Ze draaide zich om en legde haar hoofd op zijn borst. Plots was ze toch een beetje zenuwachtig geworden, nu hij opeens helemaal naakt voor haar stond.

Kasper legde zijn armen stevig om Olivia heen, 'niet zo onzeker zijn Liv, je bent prachtig.' Dankbaar plantte ze een kus op zijn lippen.

'Zullen we gaan slapen? Ik ben kapot.' Vroeg Olivia toen ze omgekleed was in een trui van Kasper. Het was twee uur s'nachts, en het had een enthousiaste dag geweest.

Kasper knikte, 'graag'

Samen kropen ze in bed en Olivia ging bij Kasper liggen, 'welterusten Kasper.'

'Truste Liv,' Olivia nestelde zich wat verder in zijn armen en luisterde naar zijn hartslag. Ze was rustig aan het nadenken, waar ze vanzelf wel moe van werd. Kaspers hartslag werd stabieler, en hij was al in slaap gevallen. Olivia genoot, ze genoot van zijn geur, warmte, van alles. Vredig luisterde ze net zo lang naar zijn hartslag, tot ze zelf ook in slaap viel.