Reflex

O23

O23

Olivia zat rustig aan haar bureau, ze was huiswerk aan het maken. Overmorgen zou ze met Rosalie mee gaan naar het ziekenhuis, voor een echo. Huiswerk maakte lukte dan ook niet, ze had zo veel om over na te denken. Ze mistte het dansen, ze had het al die tijd niet meer gedaan. Dat kwam omdat Olivia bang was, dat ze ondanks de medicijnen toch last zou krijgen. Dat wilde ze niet, ze wilde niet dat haar hart weer gek ging doen, ze wilde geen pacemaker, het hele idee maakte haar bang.

Ook dacht ze na over Kasper, ze begon steeds meer te twijfelen aan hem, of hij het wel wilde. Hij had haar laatst wel echt op een officiële date meegenomen, zoals hij het noemde. Maar er was nog steeds niks uit voortgekomen. Ze zouden dit weekend weer een date hebben, eergisteren, maar hij had afgezegd.

Olivia schrok uit haar gedachten toen haar telefoon ging, het was Carel.

'Hee Ca, wat is er?' Nieuwsgierig opende ze het gesprek.

Olivia hoorde Carel aan de andere kant een beetje lachen, 'Liv, ik heb een belangrijke vraag.' Hij kon zijn zin amper afmaken, hij begon kei hard te lachen. 'Kom hier met die telefoon.' Gromde Matthijs, dat hoorde ze duidelijk.

'Liv, heb je vanavond tijd, voor ons?' Vroeg Matthijs, het klonk ontzettend lief. Carel was nog steeds grinnikend in de achtergrond te horen. 'Carel hou je kop!' Hoorde ze Matthijs naar hem sissen.

Olivia moest grinniken om de twee, 'maar natuurlijk, hoezo?'

'We gaan vanavond iets speciaals doen, het begint met een etentje, dat verklap ik al vast. Wel een chic etentje, trek je mooiste kleding aan. Rond een uurtje of 6 kan je ons verwachten.' Direct daarna werd het telefoontje beëindigt. Olivia voelde zich een beetje alsof ze een klap in haar gezicht had gehad, wat waren haar vrienden in godsnaam van plan?

Het inmiddels kwart over 6, en er was nog geen spoor te bekennen van Carel en Matthijs, Olivia werd alleen maar zenuwachtiger. Ze had geluisterd naar wat Matthijs had gezegd, ze had een prachtige witte jurk aan, met nude gekleurde hakken. Haar make up zat perfect, en haar haar was zorgvuldig tot elk puntje gedaan. Olivia schrok van de bel die af ging, dit moesten ze zijn.

'He...- wauw, je hebt gedaan wat we van je vroegen.' Matthijs stond er verbijsterd bij.

Carel stemde in, 'mijn complimenten inderdaad,' Olivia keek de twee dankbaar aan. 'Dit gaat helemaal goed komen!' Fluisterde Carel naar Matthijs.

'Inderdaad, hebben we even goed geregeld.' Reageerde Matthijs.

Olivia deed net of ze het niet had gehoord, maar werd nu wel nieuwsgierig. 'Wat gaat helemaal goed komen?'

'Niks, geniet jij maar gewoon van deze avond.' Zei Matthijs met een knipoog, terwijl hij op het knopje van de lift drukte. Ze stapte in, 'ik wil op het knopje drukken!' Riep Carel terwijl hij Matthijs aan de kant schoof.

Matthijs rolde zijn ogen, 'kinderen ook, vermoeiend.'

Al snel kwamen ze bij Carel's auto aan, hij rommelde wat in de kofferbak voor hij iedereen liet instappen. 'En dan zijn deze voor jou.' Zei hij terwijl hij een blinddoek en een koptelefoon omhoog hield.

Olivia slaakte een zucht, 'al weer een blinddoek? Wat origineel!'

Carel begon te lachen en maakte de blinddoek vast, 'rustig maar Liv, je word vast nog wel vaker vastgebonden.'

'Carel! Deze opmerking kan echt niet.' Gilde Olivia, terwijl ze probeerde hem een tik te verkopen. Wat Carel alleen maar harder deed lachen, 'au Liv, bedankt!' Het was Matthijs die ze had geraakt.

De rit was uit Olivia's standpunt soepel verlopen. Matthijs had via de koptelefoon haar eigen afspeellijst af laten spelen, dus ze had heel de weg hard mee gezongen.

De koptelefoon werd plots afgehaald, waar Olivia een beetje van schrok. Ze zat immers nog steeds geblinddoekt in de auto. Wel had die tot stilstand gekomen, Olivia was alles een beetje vergeten en nu realiseerde ze zich dat er deze avond van alles kon gebeuren.

'Jezus wat een vermoeiende reis, jij schreeuwt echt hard mee.' Zei Carel, hij moest er wel een beetje om lachen.

Olivia haalde haar schouders op, 'had je hem maar niet zo hard moeten zetten. Maar heren gaat er nog wat gebeuren of?'

'Nou mevrouwtje ongeduld, we gaan je uit de auto halen hoor.'

Toen Olivia uit de auto was geholpen, werd haar blinddoek losgeknoopt en ze zag Matthijs voor haar staan. 'Liv, je mag je zo omdraaien en je mag naar binnen lopen, vanaf daar word alles geregeld.'

'Gaan jullie niet mee?' Olivia's gezicht betrok, ze vond Carel en Matthijs zo gezellig.

'Lief dat je ons er bij wilt hebben, maar nee.' Grinnikte Carel terwijl hij haar een knuffel gaf. Olivia gaf Matthijs nog een knuffel, ze hoorde hem nog wat in haar oor fluisteren en ze draaide zich om.