Reflex

O3O

O3O

'Ja, en toen ging hij dus vol onderuit!' Carel lachte Matthijs hard uit. Olivia was na de overwinning met Kasper, Mikky, Frenkie, Carel en Matthijs ergens gaan eten. Ondanks Olivia veel afleiding had aan het groepje vrienden, zat ze diep in gedachte verzonken. Ze zou moeten verhuizen, maar er zou ook iets heel leuks gebeuren. Morgen zou ze met Kasper vertrekken naar Denemarken. Ook was de enige die door had dat Olivia ergens anders zat met haar gedachten, Kasper.

'Hee Liv,' Olivia draaide zich om naar haar vriendje, die haar geruststellend aan keek. 'Wat is er? Waar denk je aan.'

Olivia onderdrukte een kleine glimlach, 'genoeg, ik leg het nog wel uit.'

Kasper knikte en pakte onder de tafel haar hand vast, zachtjes gaf hij er een kneepje in.

Genietend van haar toetje zat Olivia nog steeds met haar vrienden. Eigenlijk had ze niet veel besef momentjes, maar nu zeker wel. Wat had ze het goed als ze er over nadacht. Niet alleen leuke vrienden én een leuk vriendje, maar ook de rest van haar leven klopte. Ze had nog steeds een baantje, een fantastische studie, en bovenal een gezond leven. Haar medicijnen hielpen nog steeds, ze zag haar broer Milan nog regelmatig en het zelfde gold voor haar ouders. Ja, ze was gelukkig, en wat was de daar ongelooflijk dankbaar voor.

Lachend keek ze naar Kasper, die met pruil oogjes keek naar haar toetje. 'Kas, je mag echt wel hoor. Dat heb je echt wel verdiend na vanavond.' Grinnikt schepte ze ijs op de lepel, die ze in Kaspers mond stopte. Daarvoor in de plaats kreeg ze een plakkerige zoen.

'Weet ik,' zei Kasper terwijl hij haar met een kleine grijns aan keek. 'Alleen mijn toetje krijg ik vanavond.'

'Kasper!' Lachend gaf Olivia hem een speels duwtje.

'Weet je wat ik even wilde zeggen?' Olivia keek op en zag dat Carel naast haar kwam lopen, ze waren onderweg naar de auto.

'Nee?' Lachen keek ze Carel aan, verderop waren Kasper en Frenkie elkaar aan het pesten.

'Jij en Kasper zijn echt leuk samen, ik word er gewoon helemaal blij van als ik dit zie.'

Olivia begon te lachen om haar goede vriend, 'goed dat jij er blij van word Carel.'

'Er komt een nieuwe Deen bij ons in het team he,' Kasper tilde de dekens op en kroop tegen Olivia aan.

'Oh?' Het was koud, maar Kasper was lekker warm. 'Wie dan.'

'Rasmus Kristensen, hij is wel aardig hoor. Hij kwam vandaag langs.' Kasper drukte een kusje op Olivia's slaap.

'Hoe? Rasmoes?' Olivia begon te lachen, 'wat is dat nou weer voor naam.'

'Hé!' Een beetje verontwaardigd keek Kasper haar aan, 'dat is een Deense naam. En hij is even oud, hij komt ook uit 97.'

'Nou, wat ik wel weet is dat ik me kind geen Rasmus ga noemen. Maar, weer zo'n knappe blonde Deen dus?' Olivia keek Kasper grijnzend aan.

'Hee hallo,' Kasper keek zijn vriendin streng aan, 'dat word geen concurrentie hoor.'

Olivia keek hem aan, het kriebelde, wat was ze nog steeds enorm verliefd op de jongen. 'Maak je maar geen zorgen hoor Kas, ik ben helemaal van jou.'

Kasper drukte een lange kus op haar lippen, hij voelde zich niks anders dan Olivia.