Reflex

OO3

OO3

Olivia werd wakker met hoofdpijn, ze greep naar het flesje water op haar nachtkastje en nam een paar flinke slokken. Ze dacht terug aan gister avond, het was inderdaad de sportschooljongen geweest, dat wist ze zeker. Helaas was er alleen niet veel gebeurt, ze hadden wel veel oogcontact gehad en heel even samen gedanst maar daar hield het dan ook op. Olivia ruilde haar pyjama in voor een trainingsbroek en een vest, waarna ze de woonkamer in liep.

'Goeiemorgen,' zei ze gapend tegen Jurre, die formule 1 aan het kijken was.

'Goeiemorgen Liv'

Olivia had geen zin om ontbijt te maken, dus besloot het bij sap en een broodje te houden. Toen ze aan tafel schoof voelde ze haar hart weer een sprong maken, het voelde zo gek, dit kon ze met steeds meer moeite negeren.

'Is er iets aan de hand of ben je brak? Je ziet heel wit.' Jurre stond voor haar neus en keek haar bezorgd aan.

'Nee, het is niks.' Stotterde Olivia zachtjes.

Jurre gaf haar een wantrouwende blik.

Zondag was snel voorbij gegaan, Olivia had nog aan school gezeten, maar dat was het ook wel geweest. Maandag was dus aangebroken en ze had moeite met opstaan. Het liefst had Olivia even een lekkere warme douche genomen, maar vanavond ging ze weer dansen dus douchen deed ze liever daarna.

'Dus, jullie hebben 2 maanden voor je verslag, succes.' Eindigde Olivia's docent de les, haar laatste les van de dag.

'Merk je ook al dat we het veel drukker krijgen?' Vroeg Zara haar. Olivia was op school closer geworden met Zara, aangezien Nina en Melissa altijd samen waren en daar kwam Olivia niet graag tussen.

Olivia stemde in, 'ja klopt. Ik vind het heel leuk, maar het kost steeds meer werk en tijd. Maar ik had trouwens niet anders verwacht.'

'Ga je anders even mee de stad in, lekker even koffie drinken. Dat hebben we wel verdiend.' Stelde Zara voor.

'Graag.' Glimlachte Olivia.

Niet veel later zaten Olivia en Zara aan koffie en macarons. Olivia was blij met Zara, ze was ontzettend lief en Olivia had wel door dat ze Zara liever niet kwijt zou raken.

'Nee ik dans in de sportschool nu. Het pand waar ik dansten is een aantal jaar geleden afgebrand, toen zijn we naar de sportschool verhuist. En de les waar ik in zit is daar niet meer weggegaan.' Legde Olivia uit. Ze was er zojuist achterkomen dat Zara een aantal jaar geleden gestopt was met dansen, maar het was wel goede gespreksstof.

'O vandaar, even een ander onderwerp. Heb jij eigenlijk een vriendje?' Olivia moest gniffelen om Zara die plots van gesprek veranderen, ze was het intussen wel gewend Zara kon zo van organen naar haar nieuwe jurkje switchen.

'Nee, de laatste tijd eigenlijk niet.' Olivia realiseerde het nu dat ze eigenlijk al lang single was, zeker al anderhalf jaar. Tussendoor had ze een paar scharrels gehad, maar dat had nooit iets geweest.

'Hoe lang bedoel je met, "de laatste tijd" precies?' Zara keek haar met fijngeknepen ogen aan.

'Zo'n anderhalf jaar.'

Olivia kon amper haar zin afmaken, omdat Zara haar al onderbrak. 'Anderhalf jaar? Nee Olivia dat kan niet dat je daar een goede reden voor hebt.'

Olivia haalde haar schouders op, 'het is er gewoon niet van gekomen.'

'Kom meiden, dan gaan we beginnen!' Riep Kaylee, Olivia's danslerares. Ze waren net klaar met de warming up en hadden gestretcht. Pas na pas gaf Olivia het uiterste. Uit het niets voelde ze zich paniekerig, wat als ze zich weer naar zou voelen? Dan zou ze het tempo niet bij kunnen houden. Olivia voelde het al, haar beeld begon te draaien en haar benen waren te zwak om te blijven staan. Het laatste wat ze zag waren de lichten, voor dat alles zwart werd.

'Olivia!' Kaylee knielde bij Olivia neer.

'Iemand ga water halen,' riep Kaylee naar de geschrokken meisjes, al snel ontstond er reactie en sprintte iemand de zaal uit.

De vijf minuten dat Olivia weg was geweest klonken kort, maar dat waren ze niet. De groep was in paniek, was het wel flauwvallen? Flauwvallen is iets heel kort, en dit was langer geweest.

'Gaat het?' Olivia hoorde wazige stemmen boven zich. Voorzichtig opende ze haar ogen, waar ze Kaylee's bekende gezicht aantrof. Olivia wilde overeind schieten, maar werd tegengehouden door Kaylee.

'Even rustig aan, oke?'

Alles voelde als een waas. Olivia had nu een kwartiertje rust gehouden, het liefst had ze weer mee gaan dansen, maar ze voelde zich zo zwak. Ze wist dat het beter was om naar huis te gaan, dus dat was het plan. Ze had nu lang genoeg gezeten bij een sportschool medewerker en wilde naar huis.

'Zullen we gaan dan?' Vragend keek ze de jongen aan, die in haar herinnering Chris heette. Ze hoopte dat ze wel zelf naar huis mocht, en niet thuisgebracht te hoeven worden. Chris knikte en beide stonden ze op. De eerste stappen gingen goed, maar na de eerste paar meter in de openbare ruimte van de sportschool begaven haar benen het weer. Chris ving haar op, en Olivia's paniek ebde snel weg toen de zwarte waas snel verdween

'Kom, ik breng je wel naar huis, want dit kan echt niet zo.'

(A/N:
Al wat sneller hoofdstukje dan verwacht! Meestal upload ik rond donderdag, maar dan ben ik op vakantie :) ik vertrek namelijk vanavond al naar new york, en blijf daar tot maandag. Daarom wil ik nu alvast uploaden, aangezien ik het daar waarschijnlijk toch ga vergeten, oeps. Ik merk wel dat ondanks ik hier niet extreem bagger schrijf, het niveau 30 hoofdstukken later toch wel anders is. Dus lees vooral verder, cause it'll only get better!)