Reflex

O20

O2O

Zenuwachtig stapte Olivia bij Kasper de auto in, 'hey,'

Kasper leek het niet zo door te hebben, 'hee,' hij keek haar kort aan. Olivia was bang dat hij het zag, ze voelde zich nu al zo opengesteld, ze had het gevoel alsof hij in die paar seconde al haar kwetsbaarheid had gezien.

'Trouwens,' begon Olivia terwijl ze zich op haar riem focuste, 'je hoeft echt geen zo'n taxi te spelen hoor, ik kan ook gewoon met het openbaar vervoer.' Ze merkte dat ze al wat makkelijker begon te praten.

Kasper haalde zijn schouders op, 'ik kom toch vanaf de toekomst, vind het niet zo erg hoor.'

Het viel Olivia op hoe gemakkelijk alles af ging, hun gesprekken waren niks anders dan normaal. Terwijl het heel anders voelde, alsof er veel meer emotie achter zat. Voor haar was dat zeker zo, en het maakte haar doodsbang.

'Wil je wat drinken?' Vroeg Kasper toen ze bij hem thuis aangekomen waren. Olivia voelde zich op haar gemak bij hem thuis, ze was er nu al een aantal keren geweest.

'Water alsjeblieft.'

Olivia leunde tegen de keukentafel aan, ze nam heel rustig diep adem, zichzelf kalmerende. Ze was zo zenuwachtig, dit was ze nooit.

'Alsjeblieft,' Kasper knikte en Olivia nam dankbaar wat slokken water, ze hoopte niet dat hij zag dat ze stond te trillen.

'Heb je het koud?' Hij keek naar Olivia's armen waar kippenvel op stond, zachtjes legde hij zijn hand op haar arm, wat het alleen maar erger maakte. Hier deed hij het weer, het maakte haar gek.

Kaspers vingers gingen zachtjes over haar arm, 'als er wat is, moet je het gewoon zeggen he.' Zei hij zachtjes, terwijl hij zijn blik op de hare richten. Dit deed hij vaker, zo kon hij haar minuten lang aan kijken. In het begin had ze het wat ongemakkelijk gevonden, maar hoe vaker hij het deed, hoe groter ze een zwak voor hem kreeg. Olivia zette haar glas naast die van Kaspers, en zette voorzichtig een stapje in zijn richting. Kasper leek het niet erg te vinden, zijn diep blauwe ogen twinkelde nog steeds, en langzaam haalde hij zijn tong langs zijn lippen. Het zag er onweerstaanbaar uit.

Olivia duwde zichzelf nog iets verder zijn richting in, 'niet te dichtbij?' Ze was bang dat haar blik zich had verraden, ze kon haar gevoel niet tegen houden.

Kasper ademde hoorbaar en trok lichtjes zijn wenkbrauwen op, 'nee?' Het klonk niet vragend. Olivia kon niet meer na denken, haar hoofd kwam dichterbij en heel zachtjes raakte haar lippen de zijne. Kasper schrok even, maar herpakte zich vrijwel meteen. Hij zoende haar terug, haar hand steunde op zijn borst. Ze zoende zacht, maar passievol. Het gevoel in haar buik leek wakkergeschut, het omhelsde haar lichaam en het kriebelde overal.
Ze stopte de kus wat onbewust, had hij haar echt terug gezoend?
Kasper streek een plukje haar uit Olivia's gezicht en had zachtjes zijn handen om haar heen. Hij kwam dichterbij, en al snel ontmoette zijn lippen de haren. Zijn tong verwelkomde de hare, Olivia was terug in de realiteit. Zachtjes haalde ze haar handen door zijn haar. Haar lichaam stond tegen de zijne aan, en zijn warmte omarmde haar.

Nog steeds levende op haar roze wolk, lag Olivia tegen Kasper aan op de bank. Sinds dat ze hadden gezoend, had ze hem niet meer kunnen laten gaan, het gevoel dat Kasper haar gaf was zo geweldig en intens. Dat wilde ze niet kwijt. Ondanks haar gedachten werden gestoord, kon ze zelfs daar niet chagrijnig om zijn.

'Het is m'n vader, vind je erg als ik even opneem?' Kasper schudde zijn hoofd, Olivia had geen zin om op te staan. Het was immers maar Mateo, Kasper mocht gerust mee luisteren.

'Hee lieverd, wat ben je aan het doen?' Vroeg Mateo aan haar dochter. Olivia kon haar moeder horen lachen in de achtergrond, maar dat negeerde ze maar.

'Ik ben bij Kasper, hoezo?' Ze had over anderhalf uur pas met haar vader afgesproken, ze was het niet vergeten.

Haar vader siste iets onverstaanbaars naar de personen in de achtergrond. 'Zou ik Kasper misschien even mogen spreken, apart?' Verbaasd keek ze naar haar telefoon, wat was haar vader raar aan het doen?

'Het is goed hoor,' Olivia had een beetje bang geweest dat Kasper er geen zin in had, of zenuwachtig had geweest. Maar hij reageerde even rustig als altijd.

Niet veel later kwam Kasper de woonkamer binnen, hij had een grote grijns op zijn gezicht. Olivia keek hem wantrouwig aan, wat was hier voor samenzwering tussen Kasper en haar familie?

'Maak je maar geen zorgen, je mag met mij mee vandaag.' Zei Kasper terwijl hij zachtjes een kusje op Olivia's lippen drukte, die ze maar al te graag kreeg.

'Oh, wat gaan we doen dan?' Olivia's nieuwsgierigheid was flink gewekt. Ze keek hem achterdochtig aan, Kasper moest een beetje om haar lachen.

'We moeten eerst nog iemand ophalen,' zei Kasper toen hij de auto startte. Olivia had het een beetje gek gevonden, haar ouders kende Kasper helemaal niet, en Kasper hen niet, wat was dit voor raars. Toen Kasper de afslag naar het station nam was Olivia helemaal in de war. Wie gingen ze ophalen? Deze persoon kwam duidelijk niet uit de buurt, dan hadden ze niet helemaal naar het station gemoeten. Ook was het geen vriend van Kasper, die hadden allemaal een auto, toch?

'Wie moeten we nou ophalen?' Olivia was overtuigd geweest dat ze tijdens de rit wel wat los had kunnen peuteren bij Kasper, dit was alleen behoorlijk tegen gevallen.

Kasper glimlachte zachtjes, 'ik ga het maar zeggen, we gaan Milan op halen, je broer. Je moet wel even zeggen als je hem ziet, ik ken hem natuurlijk niet.' Kasper moest lachen toen hij zag hoe enthousiast Olivia was geworden bij het horen van Milan's naam.
Olivia trok gelijk de deur open toen Milan's bruine haar te zien was. Ze stapte uit en ging blij verrast naar hem toe.

'Miel! Hoor je ook bij deze rare kidnapping?' Haar broer trok haar in een korte knuffel. Hij had een grote grijns op zijn gezicht, 'zeker zusje.'

Olivia wilde het portier weer open doen, maar Milan hield haar tegen. 'Niet zo snel, wacht even.' Zei hij terwijl hij zijn tas openritste, en er een roze slaapmasker uit haalde. 'Deze moet op Liv.' Liv nam het masker aan en zette het op.
Olivia moest onbewust toch wel lachen toen Milan en Kasper kennis maakte. Niet omdat het stom was, in tegendeel juist. Ze vond het ontzettend leuk.

'Dus, wat nu?' Wat onwennig zat Olivia naast Kasper in de auto. Ze vond het maar een rare situatie. Olivia schrok een beetje toen ze Kaspers hand op de hare voelde. 'Geen zorgen Liv, het komt allemaal goed.'