O21

457 20 0
                                    

O21

'Nog een paar stapjes, een beetje naar links.' Olivia was nog steeds geblinddoekt, en had geen idee waar ze was. Kasper en Milan liepen trouw naast haar, het voelde een beetje alsof ze twee blindengeleidehonden had.

Kasper en Milan stopte met lopen, 'hier blijven staan.' Ze hoorde Milan, ergens voor zich staan, gokte ze. Olivia had het idee dat er nu iemand heel dichtbij stond, wel schrok ze alsnog toen iemand haar wang aan raakte. Het was Kasper, dat wist ze zeker, ze had zijn aanraking niet vaak gevoeld, maar ze herkende hem uit duizenden. Langzaam streelde hij haar wang, waarna hij de blinddoek langzaam omhoog schoof.

'Voor je uit blijven kijken.' Zei Kasper zachtjes terwijl hij de blinddoek helemaal weg schoof. Olivia knipperde even, ze moest even wennen uit het licht. Ze wilde om zich heen kijken, kijken waar ze was, maar Kaspers uitzicht stal haar aandacht. Hij deed een stapje naar achter en kwam naast Milan te staan. Voor zich zag Olivia hekken, met daarachter een weg. Olivia kon wel weg kwijlen bij de twee jongens die voor haar stonden, twee jongens die een grote rol in haar leven ijzen. Milans grijns werd met de seconde groter, maar Kasper stal haar aandacht elke keer opnieuw. Hij was zo knap, zijn blonde haar zat in een licht model op zijn hoofd, en de zwarte broek en het zwarte adidas shirt stonden hem fantastisch. Hij was zonder twijfel, een ontzettend knappe verschijning.

'Liv, ben je klaar om om te draaien?' Milan kon amper oogcontact houden, het geen wat achter hem plaats vond was duidelijk interessanter. Ook Kasper was aan het weg kwijlen.

Olivia voelde zich plots heel onzeker, 'ja? Denk ik?' Ze durfde zich niet om te draaien. 'Ga maar, draai je om.' Zei Milan, Kasper maakte wat gebaren dat ze zich om moest draaien. Heel voorzichtig verschoof Olivia haar voeten, en dit was het dan.

Voor haar stond de formidabele BMW m4, die ze met haar vader op internet had gezien. De auto was prachtig, hij was helemaal zwart, de grill, de velgen, gitzwart. De wat agressieve uitstraling van de auto was daverend, het was kortom gewoon een fantastische auto. Olivia draaide zich om en keek Kasper en Milan vragend aan, dit was toch niet voor haar?

'Van wie...wat...?' Olivia dacht dat ze meer kon uitbrengen, maar ze was sprakeloos. Dit kon niet voor haar zijn, zoiets kon ze niet aannemen.

Milan stond apenrots met zijn armen over elkaar, 'ga maar, hij is van jou. Papa en mama hebben hem voor je gekocht.' Milan vertelde maar niet de kosten die voor Olivia zelf waren, die zou ze nog wel bespreken met haar ouders. Dit moment mocht niet verpest worden.

Olivia stond te trillen, waarom kreeg ze dit zo maar? Er waren zo veel mensen die zoiets niet eens met hun baan konden betalen, waarom kreeg ze dit zo maar, dat kon niet.

'Miel...-' Olivia haperde, 'dit kan ik toch niet aannemen, weet je hoeveel geld hier in zit?' Voor Olivia het door had rolde de eerste traan al van haar wang. Ze zat vol met vragen, waarom deden haar ouders dit. Kasper omhelsde haar en liet Olivia wat kalmeren tegen haar borst.

Milan begon te lachen, wat was zijn zusje toch schattig. 'Tja zusje lief, een paar verjaardag cadeautjes in halen denk ik.' Zelf was Milan relaxt, Olivia wist wel hoe het kwam, zelf verdiende hij ook genoeg. Hij reisde nu misschien met het openbaar vervoer, maar hij hoefde niet lang te sparen voor een gloednieuwe Maserati, die zo maar is voor de deur kon staan, alsof het niks was.

'Weet je hoe duur dit is?' Olivia had geen tranen meer, ze was vooral in shock. Kasper aaide haar over haar rug, 'ga nou maar kijken Liv. Je gaat er niks tegen kunnen doen.'

Na dat Olivia de papieren had ondertekend, was ze een beetje wakker geworden uit haar droom. Ze had zojuist een auto gehad, en ze zat helemaal in de wolken.

'Klaar om naar huis te rijden? We gaan nog even langs papa en mama, maar dat vind je niet erg denk ik.' Milan legde zijn hand op Olivia's schouder. Ze schudde haar hoofd.

Toen ze buiten stonden wendde Olivia zich tot Kasper, 'zie ik je snel?' Kasper bevestigde haar vraag en schonk haar een lieve glimlach, 'heel snel.'

ReflexWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu