Retribution (Mortal Enemies Book 2) (Now Completed)

2. Futile Search

Σήμερα

-------------------------- Keith --------------------------

Περπατούσα εδώ και ώρες στους δρόμους μιας ακόμα πόλης για ακόμα μια μέρα ψάχνοντας τις διαφορές αφελές εδώ πέρα. Αυτή τη φορά είχα έρθει σε μια μεγάλη κάπως πόλη το Riverside,  California και πέρασα τις τέσσερις τελευταίες μέρες ψάχνοντας για πληροφορίες όπως πάντα. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι η αναζήτηση μου όπως κάθε φορά είναι μάταιη. Προσπάθησα να έρθω σε επαφή με τις αγέλες εδώ πέρα και από τις τρεις που βρήκα η μία στην αρχή μου επιτέθηκε επειδή βρισκόμουν στην περιοχή χωρίς άδεια και με έβλεπαν ως απειλή, το ένστικτο τους ήταν αρκετά ισχυρό για να τους κάνει να με φοβούνται τόσο. Όσο για τις άλλες δύο ήμουν πιο τυχερός από αυτή την άποψη καθώς απλά ήταν προσεκτικοί μαζί μου και με πήγαν κατευθείαν στους alpha οι οποίοι μέχρι τώρα ήταν οι πιο καλοί οικοδεσπότες που συνάντησα. Κανένας από τους δύο δεν προσπαθούσε να μου δώσει να καταλάβω ότι αυτός ήταν το αφεντικό εδώ πέρα επειδή δεν το ένοιωθαν απαραίτητο. Αντίθετα ήταν πολύ βοηθητικοί με το να μου πουν ότι δεν ήξεραν τίποτα για τον αδερφό μου και με έστειλαν στην επόμενη αγέλη. Αυτή τη φορά όμως δεν υπήρχαν μόνο αγέλες όπου μπορούσα να ρωτήσω. Είχα μάθει πως κάπου στο κέντρο της πόλης υπάρχει μαι συνεργεία μαγισσών και μάγων και ότι οι περισσότεροι πήγαιναν σε εκείνους για πληροφορίες και όλα αυτά. Αυτή ήταν η τελευταία μου επιλογή σε αυτή την πόλη και μετά από αυτό θα πρέπει να συνεχίσω στην επόμενη.

Όταν ξεκίνησα να ακολουθώ την κατεύθυνση στην οποία είχα βρει μια πάλι μυρωδιά του Damian πριν από πέντε μήνες ήξερα πως δεν θα με έβγαζε πουθενά αλλά συνέχισα έτσι. Σε πέντε μήνες είχα γυρίσει περισσότερες πόλεις από όσες μπορώ να θυμηθώ και παντού τίποτα. Ήταν εκνευριστικό το να μην μπορώ να κάνω ένα από τα πράγματα που ο Damian έκανε τόσο εύκολα. Και το γεγονός ότι πάλι ερχόταν η πανσέληνος δεν έκανε τα πράγματα πιο εύκολα. Όσο πλησιάζει γίνομαι όλο και πιο οξύθυμος και εκείνη την ημέρα αναγκάζομαι να αλλάξω μορφή ότι και να γίνει. Δεν ήταν τόσο απλό όμως αφού μέσα σε αυτούς τους εννέα μήνες που έχω γίνει ένα με τον Kilghara η μορφή μου αλλάζει συνεχώς. Ξεκίνησα ως κάτι ανάμεσα σε δράκο και λαϊκό και όσο περνάει ο καιρός βλέπω και νιώθω τον λύκο μέσα μου να χάνεται. Το τρυχωμα μου γίνεται όλο και λιγότερο και η μορφή μου ακόμα μεγαλύτερη στο σημείο που έχω ξεπεράσει τον τεράστιο λύκο του πατέρα μου τουλάχιστον μισή φορά.

Τουλάχιστον σε λίγο θα ξέρω αν πραγματικά έχω χάσει τον χρόνο μου και σε αυτή την πόλη αφού είχα φτάσει σχεδόν στο σημείο όπου βρισκόταν η συνεργεία. Θα περίμενε κανείς ότι αφού ήταν μάγοι και μάγισσες θα ήταν σε σπίτια ή σε κανένα μαγαζί με υλικά μαγείας αλλά όχι είχαν εγκατασταθεί σε ένα γραφείο συμβούλων για εταιρίες αλλά και προσωπικών συμβούλων. Για μια στιγμή αναρωτήθηκα αν θα ήταν περίεργο για έναν τυφλό άντρα να μπει μέσα στο κτίριο και να ζητήσει εξυπηρέτηση αλλά μετά θυμήθηκα πως όλο αυτό ήταν μια φάρσα για τους ανθρώπους που δεν ξέρανε. Σταμάτησα έξω από την πολυκατοικία και ακόμα και αν δεν έβλεπα τον πίνακα με το όνομα της φίρμας θα ήξερα ότι ήταν το σωστό. Όπως τα περισσότερα κτίρια ήταν μοντέρνο σαν να ήταν ουρανοξύστης αλλά με μόλις είκοσι ορόφους και το εσωτερικό έμοιαζε να είναι από κανονική εταιρία από εδώ που ήμουν.