Retribution (Mortal Enemies Book 2) (Now Completed)

30. Enough Is Enough

------------------------------ Damian ------------------------------

Περπατούσα μέσα στο χιόνι εδώ και δύο ώρες. Κάνει πολύ κρύο για ακόμα μια φορά και χιονίζει ενώ δυνατός αέρα σκορπάει κάθε νιφάδα πολύ πιο μακριά από εκεί που ήθελε η ίδια. Και όμως ήμουν πάλι εδώ έξω για ακόμα μια φορά, ακολουθώντας το μονοπάτι που είχα στο μυαλό μου που θα με οδηγούσε πίσω στο καταφύγιο μου μέσα σε αυτό το τεράστιο δάσος. Μαζί μου είχα  μερικά παγούρια γεμάτα παγωμένο νερό να κρέμονται από τη μέση μου. Κάτω από τα χέρια μου κρατούσα ξύλα για την φωτιά, τα περισσότερα κλαδιά για προσαναμα και μερικά πιο μεγάλα. Το τσεκούρι μου ήταν και αυτό κρεμασμένο από την μέση μου μαζί με τα παγούρια.

Γυρνούσα από την λίμνη που ήταν μια ώρα μακριά από το καταφύγιο. Σχεδόν μας είχε τελειώσει το νερό οπότε έπρεπε να φέρω και άλλο πριν ξεμεινουμε. Φυσικά αυτό δεν ήταν και τόσο εύκολο με αυτόν τον καιρό. Αυτός ήταν ο λόγος που έκανα εγώ αυτό το ταξίδι κιόλας. Έναν τέτοιο χειμώνα, με τόσο πολύ χιόνι να πέφτει και κρύο, και τον αέρα να μην λέει να κοπάσει, ήμουν ο μόνος που μπορούσε να βγει από το καταφύγιο για τόση πολύ ώρα.

Μπορεί η απόσταση να μην ήταν τεράστια αλλά με όλα τα πράγματα που κουβαλούσα δεν ήταν εύκολο. Όλα αυτά τα ξύλα ήταν βαριά και δεν μπορούσα να τα αφήσω πίσω μιας και πάντα χρειαζόμαστε ξύλα για την φωτιά. Ακόμα και με εμένα δίπλα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς μια φωτιά για να ζεσταθεί όπως πρέπει. Και όμως κάθε βήμα που έκανα ήταν βαρύ και κουρασμένο. Όλο αυτό το βάρος, το κρυο και το γεγονός πως έχω να κοιμηθώ σχεδόν δύο μέρες ήταν υπέρ αρκετά για να με πάρουν από κάτω. "Τουλάχιστον δεν έχω πολύ ακόμα μέχρι την καλύβα."

Είχα σχεδόν φτάσει. Τα δέντρα άρχιζαν να αρεωνουν και μετά από ένα σημειο δεν είχαν κλαδιά επάνω τους. Αυτό ήταν το σημάδι ότι είχα φτάσει στην καλύβα, είχα κόψει αυτά τα κλαδιά ο ίδιος για την φωτιά πριν από εβδομάδες. Σύντομα μέσα στην σχεδόν χιονοθυελλα άρχισα να διακρίνω μια μικρή ξύλινη καλύβα σχεδόν καλυμμένη από το χιόνι. Για την ακρίβεια ήταν ακόμα και σχεδόν έτοιμο ερείπιο αλλά έκανε τη δουλειά της για τώρα.

Σιγά σιγά πήγα προς την πόρτα και την άνοιξ, η ζέστη που έκρυβε από πίσω αν και όχι τόσο καλά με χτύπησε κατάμουτρα. Ήταν μια πολύ ευπρόσδεκτη αλλαγή από το αφόρητο κρύο που είχε έξω μέσα στην παραλίγο χιονοθυελλα. Μπήκα μέσα στην καλύβα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου αν και με λίγη παραπάνω δύναμη από όση χρειαζόταν. Αυτό προκάλεσε την ενόχληση της Belle που καθόταν σε μια καρέκλα στο μικρό τραπέζι. Πέρα από αυτό η καλύβα δεν είχε σχεδόν τίποτα, μόνο ένα κρεβάτι, ένα μικρό τζάκι κα ένα ντουλάπι με πάρα πολύ παλιά σκεύη. "Μην κοπανάς την πόρτα Damian, δεν θα αντέξει πολύ ακόμα."