Retribution (Mortal Enemies Book 2) (Now Completed)

18. Visitor

---------------------------------Keith ---------------------------------

Με δυσκολία μπορούσα να θυμηθώ τι έγινε αφού έχασα τον έλεγχο σε εκείνο τι μέρος. Θυμάμαι πως μετα από εκείνη την μυρωδιά είχα πέσει κάτω κουρασμένος και σύντομα μετά από αυτό άρχισα να νιώθω λες και πέθαινα από την αρχή ξανά. Δεν ήταν ο πόνος που το έκανε επώδυνο. Ήταν τι γεγονός ότι ένιωθα το σώμα μου να πεθαίνει μαζί με ένα κομμάτι μου. Ταυτόχρονα όμως ένιωθα και την θέληση που είχε ένα άλλο κομμάτι για να ζήσει στην θέση του πρώτου. Ήξεραν και τα δύο πως μόνο ένα από αυτά μπορούσε να υπάρχει την ίδια στιγμή και έτσι το πιο αδύναμο αποφάσισε να τα παρατήσει.

Θυμάμαι πως κάποια στιγμή με σήκωσαν από το πάτωμα και μετά από αυτό θυμάμαι μόνο ότι κάπως έφτασα σε ένα κρεβάτι. Το κρεβάτι όμως ήταν πολύ ζεστό, όλα ήταν πολύ ζεστά και έτσι μετά από πολύ προσπάθεια κάποιος με έβαλε να κάτσω κάπου που ήταν γεμάτο παγωμένο νερό. Δεν ήταν και πολύ ευχάριστο στην αρχή όμως αφού πέρασε το αρχικό σοκ από το κρύο νομίζω πως σε κάποια στιγμή μέχρι και το κεφάλι μου πήγε κάτω από το νερό σχεδόν ολόκληρο και θυμάμαι πως μου άρεσε αυτό. Ήταν ήρεμα εκεί κάτω.

Πρέπει να είχα περάσει πολύ ώρα μέσα στο νερό το οποίο μια γινόταν ζεστό και μια κρύο για κάποιον λόγο μέχρι που όλη αυτή η αίσθηση ότι το μυαλό μου ήταν γεμάτο ομίχλη άρχισε να εξαφανίζεται. Μετά από κάποιο σημείο βρήκα τον εαυτό μου να μπορεί να καταλάβει περισσότερα πράγματα από ότι πριν. Μπορούσα να καταλάβω ότι τελικά ήμουν βυθισμένος μέσα σε μια μπανιέρα με παγωμένο νερό τόσες ώρες, αν όχι μέρες και το μπάνιο μου θύμιζε αυτό που υπήρχε στο δωμάτιο που είχα στο ξενοδοχείο. Αν και ότι μου είχαν δώσει σε εκείνο το μέρος δεν βοηθούσε στο να κάνω κάτι άλλο εκτός από το να κάθομαι εδώ και να κοιμάμαι. Ήμουν σίγουρος όμως πως κάποιος ήταν μαζί μου σχεδόν όλη την ώρα, κάποιος μου κρατούσε το χέρι κάτω από το νερό.

Ήταν περίεργο το συναίσθημα αυτό. Το να νιώθεις ότι σχεδόν επιπλέεις κάτω από νερό και κάποιος σε κρατάει για να μην φύγεις πολύ μακριά. Ήξερα πως δεν ήμουν σε καλή κατάσταση, και σίγουρα οποίος και αν ήταν αυτός που καθόταν μαζί μου το έβλεπε και αυτός. Όση ώρα ήμουν ξύπνιος το μόνο πράγμα στο οποίο μπορούσα να συγκεντρώσω την προσοχή μου για να μην χαθώ ήταν η μυρωδιά από τα τριαντάφυλλα γύρω μου. Δεν μου αρέσουν καθόλου τα λουλούδια αλλά αυτή η μυρωδιά μου αλαζε την γνώμη για το συγκεκριμένο ανθός. Και αυτή η μυρωδιά ήταν που μου έδωσε την δύναμη να επανέλθω στον πραγματικό κόσμο όπου δεν μπορείς να επιπλέεις σαν μέσα στο νερό γαλήνια για πάντα. Ήθελα να το κάνω πολύ πιο νωρίς αλλά ακόμα και έτσι κατάφερα να ανοίξω τα μάτια μου και να σηκώσω το κεφάλι μου έξω από το νερό.