Retribution (Mortal Enemies Book 2) (Now Completed)

36. Back Home

---------------------------------- Damian ----------------------------------

Μετά από εκείνη τη νύχτα δεν υπήρχε πια λόγος για τον Keith να μην πει σπίτι οπότε αποφασίσαμε να φύγουμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Περάσαμε την νύχτα στο ξενοδοχείο, και το πρωί ετοιμαστήκαμε για να πάρουμε το λεωφορείο. Μιας και εγώ δεν είχα τίποτα απλά περίμενα όσο ο Keith έφτιαχνε τα πράματα του μαζί με τον Nathan. Τότε ήταν που έμαθα ότι θα ερχόταν μαζί μας και ότι ήταν ο σύντροφος του Seth. Όταν μου είπαν πως το κατάλαβε μόνο από την μυρωδιά που είχε αφήσει ο Seth σε ένα μπρελόκ που έδωσε στην Belle αλλά του πήρε μέρες μέχρι να υποκύψει στην περιέργεια δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να μείνω με το στόμα ανοιχτό. Ακόμα και έτσι στο τέλος ήμασταν όλοι πάνω στο λεωφορείο. Πριν ανέβουμε όμως ο Keith έπιασε τον Nathan από τους ώμους και του είπε πως αν άκουσε έστω και ένα χτύπημα θα του σπάσει τα δάχτυλα. Ήμουν λίγο περίεργος για αυτό αλλά όταν είδα πως ο ίδιος είχε κουνήσει το κεφάλι όσο πιο γρήγορα μπορούσε αποφάσισα να μην ρωτήσω όπως έκαναν και τα κορίτσια.

Έμεινα έκπληκτος από το πόσο εύκολα όλοι τους έπεσαν για ύπνο σχεδόν μια ώρα αφού ξεκινήσαμε. Ίσως να είχα κάνει το ίδιο κάποτε, αλλά τώρα δεν μπορούσα να κοιμηθώ μέσα στο λεωφορείο. Απλά καθόμουν και κοιτούσα τα κτήρια που περνούσαν το ένα μετά το άλλο από το παράθυρο, μέχρι που έδωσαν τη θέση τους σε ανοιχτά πεδία και λόφους. Έχει περάσει τόσο πολύς καιρός από τότε που τα είδα όλα αυτά για τελευταία φορά που το κάθε πράγμα που έβλεπα ήταν αρκετό για να κρατήσει και εμένα και τον δράκο ξύπνιο. Ήταν μετά από τέσσερις ώρες όταν φτάναμε πλέον στον προορισμό μας πριν πάρουμε το λεωφορείο για το Silver Falls όταν τελικά ένιωσα την Beth να ξυπνάει δίπλα μου. Γύρισα το κεφάλι και την είδα να τεντώνεται πριν γυρίσει να με κοιτάξει. "Ξύπνιος είσαι? Νόμιζα ότι θα κοιμόμουν."

Χαμογέλασα και της απάντησα χαιδεψα το χέρι. "Όχι, κοιτούσα από το παράθυρο."

Εκλεισε λιγάκι τα μάτια της σχεδόν σαν να μην με πιστεύει και μετά έκανε την επόμενη ερώτηση της η οποία με έπιασε αποετοιμαστο. "Είσαι καλά? Φαίνεσαι κουρασμένος."

Παρότι ξαφνιάστηκα απάντησα αμέσως. "Καλά είμαι, απλά συνηθίζω ακόμα το ότι εδώ έξω κουράζομαι. Σε λίγες μέρες θα περάσει." Φανηκε να της ήταν αρκετή αυτή η απάντηση γιατί δεν με πίεσε άλλο, οπότε και εγώ το άφησα εκεί. Λίγες ώρες αργότερα και μια αλλαγή λεωφορείου βρισκόμασταν στον σταθμό του Silver Falls με τον Nathan να ανησυχεί τώρα που ήταν πολύ αργά πλέον.