Retribution (Mortal Enemies Book 2) (Now Completed)

23. Coming Out

-------------------------------- Keith --------------------------------

Τον είχα σηκώσει στον αέρα πριν καν προλάβει να με δει να σπάω τον κύκλο και να έρχομαι κατά πάνω του. Έχασε την μάχη, ήταν καιρός να μάθει την θέση του και να δείξει τον σεβασμό που πρέπει. "Keith τι στο διαλο κάνεις"?! Ο Nathan δεν είχε δει τι πήγε να κάνει ο πατέρας του πίσω από την πλάτη του, δεν είχε ιδέα το ότι είχε σηκωθεί και πήγαινε γρήγορα να του επιτεθεί ξανά. Και ο λόγος ήταν ότι δεν ήταν συγκεντρωμένος. Εμείς όμως το είχαμε δει. Όλοι το είχαν δει. Για αυτό κανένας δεν μπορούσε να κοιτάξει τον νεαρό γιο του alpha τους που σχεδόν του επιτέθηκε ο πατέρας του πισώπλατα. Όλοι είχαν καταβασμενα κεφάλια και δεν έκαναν τίποτα, εγώ όμως είχα καρφωμένο το βλέμμα μου στον alpha και τον κρατούσα στον αέρα από τον λαιμό, και ήμουν στο τσακ να σπάσω το σβέρκο του. Ήξερα ότι αυτό που έκανα κόντευε να κυριξει πόλεμο, αλλά αυτή η πράξη που μόλις είχα δει ξυπνουσε αναμνήσεις που ήθελα να μείνουν κρυμμένες.

Κάπως έτσι είχε γίνει και τότε. Δεν ήταν ασυνήθιστο να πολεμάμε μαζί όταν είχαμε και οι δύο λέπια και πετούσαν στους ουρανούς για να δούμε ποιος θα κερδίσει, το κάναμε μόνο για διασκέδαση. Αλλά μετά από λίγο καιρό αυτή η διασκέδαση άρχισε να χάνεται, και μια μέρα αφού είχα κερδίσει μια από τις μάχες μας ένιωσα τα νύχια του να βυθίζονται μέσα στο σώμα μου, κάτω από τα λέπια μου και μέσα στη σάρκα μου. Ένιωθα το αίμα να κυλάει από την πλάτη μου και να λερώνει τα λέπια μου που είχαν σχεδόν το ίδιο χρώμα. Αυτή ήταν η αρχή της προδοσίας του. Αυτή ήταν η μέρα που μου πήρε τα πάντα, και εκείνη ήταν η μέρα που ξεκίνησε η μάχη μας ή όποια τελείωσε τις ζωές μας. Υπάρχει ακόμα τόση πολύ οργή μέσα μου για εκείνη την ημέρα. Αν το είχα δει πιο πριν ίσως να μην είχαμε φτάσει ως εκεί. Ίσως αυτή τη φορά να είχα προλάβει να το σταματήσω. Ίσως αυτή τη φορά να καταφέρω να σταματήσω αίμα από το να χυθεί και ζωές να χαθούν από μια οικογένεια.

"Καταλαβαίνεις τι κάνεις ανόητο κουτάβι? Με αυτό που έκανες έχω κάθε δικαίωμα να ξεκινήσω πόλεμο με την αγέλη σου". Αν και το πρόσωπό του ήταν κατακόκκινο από την πίεση που άκουσα στον λαιμό του και δεν μπορούσε να ανασάνει καλά, είχε αυτό το χαμόγελο στα χείλη του και ένα βλέμμα τρέλας στα μάτια του. Πριν το καταλάβω άφησα ένα μεγάλο γρυλισμα που δεν ήταν καθόλου φυσιολογικό για έναν λύκο, όχι ότι ήμουν, και τον πέταξα στην άλλη μεριά του κύκλου. Μέχρι να πέσει πάλι στο έδαφος εγώ είχα βουτήξει στον αέρα και είχα λάβει μορφή. Όταν σήκωσε πάλι το κεφάλι ερχόταν μπροστά του ένα μεγάλο θηρίο, πιο μεγάλο και από τον λύκο του, καλυμμένο με κόκκινα λέπια, κέρατα στο κεφάλι και την πλάτη του και στο τέλος στην μεγάλη ουρά του που θα ήταν σχεδόν τρεις φορές η δική του. Τα κόκκινα λαμπερά μάτια μου ήταν καρφωμένα επάνω του και του έδειχνα τα τεράστια κοφτερά μου δόντια μαζί με τα γρυλισματα μου. Μέχρι να φτάσω μπροστά του όλοι είχαν κάνει αρκετά βήματα πίσω και ο ίδιος είχε παγώσει. "Ποιον αποκαλείς κουτάβι ανόητο ζώο. Η φαντασία σου δεν μπορεί να αρχίσει να φαντάζεται το ποσό πολύ μεγαλύτερος σου είμαι και το ποσό επικίνδυνος μπορώ να γίνω αν με προκαλέσεις... Θα πρέπει να διαλέγεις καλύτερα τα λόγια σου όταν απευθύνεσαι σε κάποιον σαν εμένα". Χρησιμοποίησα μια ψευδαίσθηση για να κάνω τις σκέψεις μου να ακουστούν σαν την φωνή μου και κανένας δεν τόλμησε να με διακόψει όσο μιλούσα. Ο λόγος ήταν το ότι φρόντισα να χρησιμοποιήσω την φωνή ου δράκου πάνω στην ανθρώπινη και το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά τρομακτικό.