Retribution (Mortal Enemies Book 2) (Now Completed)

3. Relocation

-------------------------- Keith --------------------------

Ο επόμενος προορισμός μου ήταν η πόλη του San Francisco. Από εδώ που ήμουν το ταξίδι ήταν αρκετές ημέρες μεγάλο αν ήθελα να παω με την άλλη μου μορφή. Θα μου έπαιρνε τουλάχιστον μια βδομάδα για να φτάσω αφού θα μπορούσα να ταξιδέψω κυρίως το βράδυ. Δεν ήταν ότι δεν μπορούσα να ταξιδέψω την ημέρα αλλά δεν ήταν ασφαλές για το μυστικό του κόσμου μου. Μπορούσα να κρύψω τον εαυτό μου χρησιμοποιώντας ψευδαισθησεις αλλά μετά από μια απόσταση δεν θα έπιαναν και θα μπορούσαν να δουν την μορφή μου. Και θα έπρεπε να αποφύγω τις κάμερες αφού δεν μπορούσα να τις ξεγελάσω.

Η εναλλακτική μου ήταν να πάω εκεί όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος στη θέση μου. Είχα τα χρήματα για να πάω έτσι και δεν θα έπαιρνε τόσο πολύ. Το κακό ήταν πως δεν ήταν ασφαλές να είμαι κοντά σε τόσους ανθρώπους σε τόσο κλειστό χώρο τόσο κοντά στην πανσέληνο. Εδώ και δύο μήνες έχω αρχίσει να χάνω τον έλεγχο του θηρίου όταν βγαίνει η πανσέληνος. Την πρώτη φορά δεν έγινε τίποτα πέρα από το ότι με το ζόρι μπορούσα να θυμηθώ τι έκανα όλη τη νύχτα και την δεύτερη αποφάσισα να περάσω τη νύχτα σε μια αποθήκη όπου θα μπορούσα να μείνω ήσυχος και να ξέρω ότι δεν θα πειράξω κανέναν. Μέχρι που έδεσα και το ένα μου πόδι σε μια κολώνα για να σιγουρευτώ και αυτό δεν άρεσε ούτε σε εμένα ούτε στον Kilghara.

Από τις δύο επιλογές μου όμως η δεύτερη θα ήταν η καλύτερη αν και ελάχιστα πιο επικίνδυνη. Δεν θα ήταν και τίποτα τραγικό, το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να μείνω ήρεμος και να μην είναι άσχημη ημέρα και με προκαλέσει κάποιος. Κατάλαβα με τον δύσκολο τρόπο ότι οι δράκοι είναι πιο περήφανοι από τους λύκους και δεν τους αρέσει καθόλου να τους προκαλούν. Και ούτε σκυβουν το κεφάλι σε κάτι άλλο εκτός από έναν πιο δυνατό δράκο για τον ίδιο λόγο. Η περίοδος εκμάθησης ήταν πιο δύσκολη από όσο θα ήθελα να παραδεχτώ μέχρι που έμαθα αρκετά και συνηθησα στον τρόπο αυτό.

Και αφού δεν μπορούσα να νοικιάσω αυτοκίνητο αφού δεν θα το χρησιμοποιούν παραπάνω από την διαδρομή και έτσι και αλλιώς δεν είχα την υπομονή να οδηγώ τόσες ώρες θα πήγαινα με λεωφορείο. Εξάλλου δεν ήξερα και τους δρόμους, αν αποφάσιζα να πάω με τα πόδια θα πήγαινα σε μια ευθεία γραμμή. Το ταξίδι ήταν αρκετές ώρες δυστυχώς και δεν ήμουν καλός στο να περιμένω τόσο πολύ οπότε τα νεύρα μου ήταν χειρότερα από ότι συνήθως. Αρκετές φορές έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να γρυλλίσει σε ένα δύο άτομα που καταλαθως χτύπησαν το χέρι μου καθώς περνούσαν. Είμαι κλεισμένος στο  δεύτερο πράγμα φτιαγμένο από παλιό σίδερα για τρεις ώρες και έχω βαρεθεί τη ζωή μου. Και σαν να μην έφτανε ότι δεν έχω τίποτα να κάνω δίπλα μου κάθεται και ένας ενοχλητικός τύπος που δεν λέει να σταματήσει χτυπάει το κάθισμα με τα δάχτυλα του. Σίγουρα μπορεί να μην τον ακούει κανείς αλλά σε αντίθεση με τους ανθρώπους εγω μπορώ και αυτό είναι ένα από τα πιο ενοχλητικά πράγματα που ξέρω. Είμαι στο όριο να του σπάσω τα καταραμένα του δάχτυλα ή να τα κόψω και να τον βάλω να τα φάει.