What Hurts The Most (Lacrosse Villavista Series #2)

Chapter 07

Chapter 07

**

I am busy with my laptop. I am investigating something about Esmeralda. I cannot find her facebook name, so, I would get some information about her.

Gusto kong malaman kung kailan naging sila ni Daddy, kung kailan nag umpisa ang kanilang pagsasama. Kailan nila kami pinagtaksilan ni Mom. Basta lahat, gusto kong malaman!

"Hmm..." I groaned, "My head hurts already."

Humilig ako sa sa swivel chair na nasa loob ng study room ni Clarisle. Pinagamit niya muna sa'kin 'yon kahit papano ay magamit akong patungan pagdating sa mga ginagawa kong importante.

"Esmeralda..."

I read all the Esmeralda names on the search box but I cannot find the face of that old girl.

I get my phone and I scroll down it on my contacts to find the name of Clarisle. I immediately called her.

"Yes, Raea?" Bungad niya.

Nagtipa ako ng ibang spelling ng Esmeralda pero wala ng lumalabas. Sa pagkakaalam ko kasi ay ganoon ang baybay ng kaniyang pangalan. Puwede rin naman na hindi niya pangalan ang nasa facebook niya.

"May kilala ka bang Esmeralda? Kahit ano na malapit kay Daddy."

It takes a minute before she speaks up. I bit my lower lip to control my anger. Habang bumabalik sa akin ang nangyari nung mga nakalipas na linggo ay hindi ko maiwasan ang magalit.

"Hello, Raea. Sorry pero wala akong kilalang Esmeralda. Bakit, ano'ng meron?"

I sighed. Napatampal na lang ako sa noo ko. "Nothing... thank you for your time. I'll hang up the phone."

"Wait! I know you're lying! You want me to go there?"

My eyes get bigger. Hindi niya na dapat pang malaman ang tungkol sa mga nangyayari. She must focus on her work at huwag na niya akong tulungan.

"Nothing, Clarisle. Swear. I'm just curious about that name."

Dahil sa pagsisinungaling ko ngayon ay parang gusto kong magsimba bukas dahil linggo naman. Ayoko sanang magsinungaling pero ayoko ng mainvolve pa si Clarisle dito.

"Hindi ako naniniwala sa'yo. I will go there after work." Aniya at pinatay na ang tawag.

Napasapo na lamang ako ng palad ko sa noo at umiling. Wala na naman akong nagawa para pigilan sila sa gusto nilang gawin.

Umalis ako sa pagkakahilig. I faced the monitor again and I scanned the whole search box. But hours have passed, I didn't find her name.

My phone vibrates. I opened it with my finger print kaya nagbukas na lamang ito without putting my passcode.

Stan:

Are you still awake?

Nakabukas ang bintana sa building kaya malamig ang hangin na pumapasok sa kuwarto. Hindi na ako nag abalang isindi pa ang air-conditioned dahil malamig na rin naman.

I type a short message for Stan. I want to ignore him but I know I just can't. He doesn't deserve that treatment.

Me:

Yup. I'm doing something. How 'bout, what are you doing?

I hit the send button. Hindi ko na binaba ang cellphone ko kaya may sumunod na nagtext sa'kin. I opened it.

It was from an unknown number. I read the first word.

It was from Grifston University.

My hands are shaking while reading the message. I don't know what to say. I lost my words.