What Hurts The Most (Lacrosse Villavista Series #2)

Chapter 20

Chapter 20

**

I was in the park nearest the MMCC. I hated myself for being like this. Napakainosente ko at walang kaalam alam sa mundo. Kahit kailan hindi ko nagawang lumaban sa mga nakakatanda sa akin but they provoked me.

They reached their limits. Tao rin naman ako, napapagod at nasasaktan.

My phone rang. Kung kani-kaninong number ang lumalabas dahil siguro tumakbo ako at hindi nila alam ngayon kung nasaan ako. They thought, umalis ako ng mas malayo pa rito.

The last ringtone ended. Kasunod ito ng pagvibrate ng phone ko and it was a text message from Clarisle.

I opened and read it.

Clarisle:

Where the hell are you? I'm worried! Alam mo ba 'yon? They cannot find you and the contract? I don't think my parents won.

Napahinto ako sa kaniyang text message. Really? Kung sabagay kahit saan anggulo ay mas malakas ang chance ng MMCC kaysa sa mga De Nuava.

My phone beeped back again. Not just once, but twice.

Clarisle:

Kasi umalis sila kanina ng busangot ang mukha. Hinahabol kita kaya hindi ko na alam ang mga susunod na nangyari.

Clarisle:

But I know. Walang na-cut off na contract. My mom and dad know they have been defeated. That was their first time, huh?

Napailing na lang ako. I did not reply to her messages. Instead, I turned off my phone so, she wouldn't be able to locate me. Kilala ko ang pinsan ko at alam ko hahanapin niya ako.

Sinandal ko ang likuran ko sa bakal ng upuan. Tumingin ako sa malayo habang ang mga luha ko ay patuloy na sa pagtuyo. I'm wearing a not water proof make ups kaya iniisip ko kung anong hitsura ko ngayon.

Sa lahat ng narinig ko kanina ay wala namang masama sa mga sinabi ng MMCC at nila Tita Matilda and Tito Frederick. I'm in between. I won't choose unless na sa tama na ang mga pinaglalaban nila.

I think about Stan kung kamusta na siya dahil simula kaninang umaga ay hindi na siya nagpaparamdaman sa akin. I texted him for how many times kahit kinakabahan sa mangyayari pero hindi siya nagreply.

I was ignored by my boyfriend! In-ignored niya ako katulad ulit ng dati kaya iniisip ko kung may reason na naman siya ulit kung bakit siya walang reply sa akin.

Days have passed, the days were normal. I've been monitoring the people around me. They will just take a glimpse of me then leave. Walang sinasabi pero ang pakikitungo ay ganoon pa rin.

After I walked out, wala na akong narinig na kahit ano pang tawag sa akin nila Tita Matilda at Tito Frederick. Hindi rin nila pinuntahan muli ang MMCC, pero hindi pa rin nakakaligtas ang ilan bulungan sa paligid.

"Come here, Raea. Ayusan kita ng buhok," Ani Nadya habang may nilagay na damit sa tabi ko.

Nadya could be my fashion designer and hair artist at the same time. Kapag walang masyadong ginagawa ay nakikipagswap siya para siya ang gumawa nito. Hindi kami makapagreklamo dahil magaling siya when it comes to it.

"Badtrip na badtrip na ako diyan kay Kayleigh!" She hissed.

Ngumuso ako. Nakatingin lang ako sa revealing dress na nasa harapan ko. Sigurado akong lalabas ang cleavage ko, ang balat sa bewang ko dahil sa butas nito at ang pabackless pa nito sa likuran.

Unti-unti na rin na akong nasasanay but this wasn't my fashion style.

"Bakit ka naman badtrip sa kaniya?" I asked her.