What Hurts The Most (Lacrosse Villavista Series #2)

Chapter 17

Chapter 17

**

Maaga akong ginising ni Lusita dahil ngayon ang naka-schedule na pagkikita namin ng magiging partner ko sa pagmomodel. They say, mabait ang magiging partner ko kaya hindi na 'yon naging problema pa sa akin.

I cooked eggs, hotdogs and bacon as my breakfast. Sa totoo lang, gusto kong kumain ng omelette pero oras na rin at hindi na ako makakapagluto non. Mas maganda iyong tatlo na lang dahil pinagsabay-sabay ko naman silang lutuin.

Buong magdamag akong kinikilig kahit yata sa panaginip ay iniisip ko pa rin ang pagkikita namin ng mga magulang ni Stan but at least it was a success. His family is kind and welcoming. I'm overwhelmed because of that.

My phone rang. Napatigil ako sa pagkain at mabilis na sinagot ang call galing sa cellphone na nakapatong sa make up table.

"Hello. Good morning, Nadya." I greeted her with a formal voice.

I wonder if my manager will text me today pero hanggang ngayon ay wala pa rin siyang tawag. Sa pagkakaalam ko rin ay ten o' clock ang pasok ko pero mag a-alas otso y' mediya na. Wala pa akong kaayos-ayos sa katawan at mukha ko.

"Naku, Miss! Where ka na? Na advanced ang oras ng pagkikita niyo ng partner mo! Hindi ko alam pero 'yun ang sinabi ni Lusita, alas nuwebe na raw!"

Nanlaki ang mga mata ko. Nabitiwan ko ang kutsara't tinidor and I quickly drink water. Hindi ko pa ubos ay binitiwan ko na. Bahala na!

"What?! Hindi pa ako nakakaayos, I already took a shower pero wala pa akong ayos sa mukha ko!" I panicked.

Narinig ko pa ang pagpapanic na rin sa boses ni Nadya pero narinig kong tumawa pa siya sa hindi ko alam na bagay.

"Oh my! Hindi naman kasi sinabi kaagad kaya wala naman kayong kasalanan. But, sige na, do some quick make ups, dito ka na aayusan ng bongga!"

"Okay, thanks!"

I ended the phone call nagmadali akong tumayo at naghanap ng simpleng damit lang at ang pag aayos ko ng mukha ko. Natataranta pa ako pero pinilit ko namang kumalma.

"Oh my! Bakit kasi ngayon lang sinabi!" I complained to myself.

It took me fifteen minutes before I finished fixing myself. Magmadali akong sumakay sa sasakyan na nakaabang na ngayon sa akin. Kanina ay tinawagan ako ni Stacy para sa susundo sa akin dahil bawal naman akong magcommute na lang.

I took a deep sigh as I reached the Magazine Models Career Company. The MMCC is one of the best company of models. Proven and tested because there's a lot of models that want to be here and I'm lucky, I am one of those models who deployed in this company.

"Ang tagal mo, malapit na siya. Halika na, I will retouch your face. Mukha kang nagmadali dahil sa pawis at sablay ng make up mo." Reklamo ni Mylene.

I gracefully sat down on the chair. I scanned myself. Totoo nga na hindi na ako nagmumukhang tao sa hitsura ko.

"Pinagmadali ako, akala ko alas diyes pa, nine na pala. Bakit kasi biglang na-postponed?"

"Girl! Nandiyan na kaya ang magiging partner mo! Sa pagkakaalam ko isa siya sa mga best model ng penshoppe at bench." Kuwento niya.

Kahit hindi ko pa nakikita ang magiging partner ko pero base sa mga naririnig kong kuwento sa kaniya ay hindi ko maiwasan ang humanga sa kaniya. Lagi siyang pine-praise ng mga tao rito. Even my manager, Maraline praised him to death.

"Hindi mo talaga siya kilala?" she added.

Umiling naman agad ako. "Nope... hindi ko talaga hilig ang kilalanin ang mga nasa showbiz industry."