Chapter 34
**
I can't believe we did it! Hindi ako makapaniwala roon dahil hindi naman dapat. Hindi dapat ako agad bumigay pero anong magagawa ko? Mahal ko si Stan at isa pa nadala na ako ng nararamdaman ko.
Katayo ko kanina sa kaniyang ay nahihirapan ako. May mahapdi sa gitnang parte ng katawan ko kaya laking pasasalamat ko dahil walang trabaho ngayon kung hindi baka magkaika ika ako sa trabaho.
Nakaupo lang ako sa kama habang nakasimangot. Napansin ko pa ang damit na nasa katawan ko. Hindi ko matandaan na dinamitan ko ang sarili ko nang matapos naming gawin iyon sa balkonahe. Hindi nga rin alam na nasa kama na ako ngayon.
I heard a falling water inside the restroom. Siguro ay naliligo na si Stan pero ako ay wala pa ring ayos hanggang ngayon. Hindi ko maimagine sa sarili ko na magagawa ko ang ganoong bagay.
Namumula ang mga pisngi ko. Pakiramdam ko ay hihimatayin ako sa hiya dahil sa nangyari sa amin. I was so loud and I couldn't control myself. I keep on moaning, hindi ko naman kasi mapigilan dahil iba ang sarap na binibigay niya sa akin.
Minutes have passed, nawala ang tubig na rumaragasa mula sa loob ng banyo. Humiga akong muli at tinakluban ang sarili ko ng kumot para hindi niya makitang gising na ako. Bumukas ang pintuan ng banyo, nanginginig ako sa kaba habang mulat na mulat at hinihintay ang paglabas niya ng kuwarto.
Sana pala ay una na akong nagising para nakaalis na ako kanina! Nahihiya talaga ako! Nakita niya na ang lahat sa akin kaya wala na akong matatago.
I heard footsteps near me. Pinikit ko ang aking mga at nagtulug-tulugan. Bumaon ang kama na parang may umupo sa tabi ko. Afterwards, I feel something caressing the blanket around my head.
"Love?" Ginigising niya ako. "Raea?"
I bit my lower lip. Nanatili akong hindi sumasagot at hinahayaan siya sa gusto niyang gawin sa akin ngayon. Nahihiya na talaga ako. My gosh ha.
"Let's go to Villa Mansion..." pang anyaya niya sa akin. "Birthday ni Irvine..."
Kumunot ang noo ko. Villa mansion ng mga Lacrosse-Villavista? Parang gusto kong umayaw dahil baka nandoon na naman ang kaniyang daddy at hindi ko lamang madedepensahan ang sarili ko.
"Don't worry, wala si daddy... atsaka akong bahala sa'yo. Hindi naman kita papabayaan diba?"
Hindi niya pa rin tinitigil ang pagkalikot sa ulo ko. Hinahaplos niya pa rin ito na para niya akong pinapatulog.
Alam ko naman na hindi ako pababayaan ni Stan when it comes to his daddy pero natatakot pa rin ako na baka magulo ko na naman ang event. Hindi kami gaanong close ni Irvine kaya ayokong masira ang birthday niya dahil lang sa akin.
Pero sinabi na ni Stan na wala doon si daddy niya. Pero paano din kung bigla siyang lumitaw na lang sa tabi ko at baka ano ng magawa niya sa akin?
"Sasabihin ko na lang na buntis ka na," nanlaki ang mga mata ko, "Sasabihin ko rin na may nangyari na sa atin-"
"Shut up!" bumangon ako sa pagkakahiga at binato siya ng unan. "Kainis ka naman, e!"
I heard chuckles, nang tignan ko siya ay nakatingin lang siya sa akin habang natatawa. Sinamaan ko siya ng tingin, inaasar niya ba ako?
Napababa ang tingin ko sa kaniya. Nakita ko na wala siyang saplot pang itaas. Umiwas ako ng tingin, namumula ang magkabilang pisngi.
"I knew it." He murmured, "You're not good at pretending, huh?" and he gave me a silly smirk.
Inirapan ko siya. "Ewan ko sa'yo! Nakakainis ka talaga, Stan!"
Tinulak ko siya ng mahina atsaka ako tumayo mula sa pagkakaupo. Katayo ko ay biglang humapdi ang pagitan ng mga hita ko. Napapikit ako at sinamaan ng tingin si Stan ngayon habang natatawa siya.

BINABASA MO ANG
What Hurts The Most (Lacrosse Villavista Series #2)
RomanceShe is a broken hearted woman, not just by his past relationship but also to her family. Her mom passed away when she was still young. Nanatili siya sa puder ng kaniyang ama ngunit nagkaroon ng panibagong ka-relasyon ang kaniyang ama na kinagalit ng...