What Hurts The Most (Lacrosse Villavista Series #2)

Epilogue

Epilogue

**

It has been one year, love. But I'm still longing for your presence. I still want you beside me. I still love you. I want you to come back. I'm sorry for being a jerk. I'm sorry for leaving you.

"Duwag ka, Kuya! You let her go! Hindi mo ba naisip na pinaglaban ka niya kay Daddy, diba?! Tapos ikaw hinayaan mong saktan mo ang pinakamamahal mo?!"

Elisse was right. She's right. Nagpatalo ako sa aking ama. I let him win that time. Naduwag ako, naging makasarili ako at hindi ko man lang naisip ang mararamdaman ni Raea.

"I'm always proud of you, Stan. But this time, you've disappointed me." Kalli said.

I am selfish. Sa sinabi ko sa kaniya na para lang din sa kaniya ang ginawa ko, para sa ikakabuti niya, para hindi siya mawalan ng trabaho, ay mali pala ako. Mas lalo lang napasama lalo na ngayong nababalitaan ko na mas nagiging close sina Raea at Juancho.

Fuck that, Madrigal. One wrong move, makakapatay ako. I don't want him close to that son of bitch.

"Stan. We want to invite you to the MC Building. Magju-judge ka sa mga constentant." Adler said.

I take a glance at him, "I don't want to."

"Ano, umuurong ka dahil nandoon ex-girlfriend mo?" Gio asked me.

Sinamaan ko sila ng tingin. "Hindi ito dahil kay Raea. Gustong gusto ko na siyang makita pero anong gagawin ko doon? Sa tingin niyo ba papansinin niya ako? Kakausapin niya ako? Sigurado akong pinapatay na ako sa isip non!"

It was like a sword that bumped into my chest. Ang hirap sabihin ng mga salitang iyon dahil sobrang sakit sa pakiramdam. Sobrang sakit na wala na lang ako sa kaniya.

I used to be her world. We used to be each other's world.

"Duwag ka lang, pre." Klay said.

Limwell wasn't here. Hindi lang ako ang namomoblema sa pag ibig kung hindi pati siya. Halos pareho lang kami ng pinagdadaanan pero ang pagkakaiba namin mas matatag siya kumpara sa akin.

"This is your chance to talk about your past. Ayusin mo ang gulong nagawa mo, Princeus. I can clearly see in her eyes she still loves you. Huwag mo silang pagselosan ni Juancho, he is just a friend of her."

My eyes get smaller. "Okay. I will come."

Nag apiran ang mga magkakaibigan. Napailing na lang ako at binigyan sila ng isang mura kasabay ng pagtaas ko sa gitnang daliri ko.

I'm just looking at her. She is still innocent and clumsy. The way her body moves. The way her hair bounced my heart is beating too fast. I secretly smiled, damn girl, nothing has changed. She's still my Raea.

I really want to talk with her. Gustong gusto ko na siyang bumalik sa akin. Sa nakikita ko ngayon mukhang close na talaga sila ni Juancho at hindi ko na mapigilan ang sarili ko na magselos.

"Raea..." I sexily called her.

I know she's listening. She doesn't just want to look at me.

"Raea..." I called her again.

Really, Astrealliana Ximena? Really.