What Hurts The Most (Lacrosse Villavista Series #2)

Chapter 33

WARNING: This chapter contains mature content that might be disturbing for young readers. If you're a minor, please, skip this part. (SPG - R18)

**

Chapter 33

**

I really don't know how I'm going to cover my cheeks. Bakas na bakas ang sampal ni Graella dito dahil sa sobrang lakas. Hindi naman gaanong kita ang pagkapula pero 'yung palad ni Graella ay nandito pa rin. Lightly ang pagkared.

Todo ang pagtakip ko sa akong mukha para hindi mapansin. I used some towels pero ang pangit tignan at baka sabihin nila ay mukha akong magtitinda sa palengke. I put too much foundation kaya medyo nawala naman ang pagkakabakas.

My phone vibrated. I immediately get my phone and read the notification of whoever the texter is. My eyebrows furrowed and my lips quivered as I looked on the screen of my cellphone.

Unknown Number?

Unknow Number:

Let's meet. 5pm, the restaurant near LV Empire.

My eyebrows furrowed and my lips quivered as I read the text message.

Sino naman ang makakakuha ng number ko at sana naman nagpakilala muna siya dahil hindi ko talaga sasagutin ang text niya at hinding hindi rin ako makikipagkita.

I ignored the text message. Agad kong binalik ito sa loob ng aking sling bag. Hindi ko na 'yon pinansin at inalis na sa aking isip ang text message na 'yon.

"Kailan ka babalik ng probinsya?" Clarisle asked on the other line.

Nagbabalak si Clarisle na umuwi muna kami sa probinsya kung saan kami namamalagi noon pero lumipat lang kami dahil wala na rin kaming bahay na puwedeng tayuan doon ng panibago.

I took a deep sigh before answering her question. "Uhm, not sure. Alam mo naman na masyadong hectic ang schedule ko pero susubukan ko ang makakaya ko para ipagsiksikan siya sa schedule."

"Siguraduhin mo lang! Namimiss ko na 'yung mga bata ko doon!"

Marami siyang kaibigan doon pero ako lang ang nalalayo. Hindi daw ayokong makipagkaibigan kundi ayaw nila sa akin. Sinasabi nila na ang pangit ko at hindi ako nababagay sa kanila.

This is also one of the reasons kung bakit ayokong bumalik ng probinsya. Masyado ang pagju-judge nila sa akin pero ayos lang dahil nasanay na rin naman ako. Wala na lang sa akin ang mga 'yon.

"And wait, remember Deio?" She asked me.

Inisip ko ang pangalan na 'yon. Familiar siya sa akin pero hindi ko matandaan kung saan ko siya narinig or what. Pero sigurado akong mayroon akong kilala pero hindi ko lang matandaan.

I swallowed, "I can't remember him, Clarisle. Anong full name niya? Saan ko siya nakilala? Hmm..."

Natahimik sandali ang kabilang linya. Iniisip niya siguro kung paano ko siya nakilala. I feel bad about it pero hindi ko na talaga siya maalala parang nagkaroon ako ng amnesia tungkol doon.

"My gosh ka, Raea!" She hissed, "Deionardo Altavaros! 'Yung lalaking umamin non sa'yo na gusto ka pero binasted mo! Hanggang ngayon nabubuang pa rin sa'yo." She giggled.

Nanlaki ang mga mata ko nang maalala ko na siya. Kumurap kurap muna ako. Siya nga 'yon! Si Deio 'yung may gusto sa akin non pero ayoko siya, hindi naman sa ayaw.. uhm, study first kasi no'n ako.

"Okay. I remember him already!" medyo gulat kong sambit.

"See! Hindi ba siya 'yung lalaking halos lumuhod na sa harapan mo para mahalin mo lang siya?! Naku cous, naalala ko na naman 'yon! Ang bata bata pa natin no'n pero may paganon effect na siya!" She laughed at that.