SARHOŞSUN

1.2K 49 13
                                    

Merhabalar
Bugün pazartesi ve yepyeni bir bölüm ile karşınızdayım.
Güzel bir bölüm oldu bence..
⭐3800+ kelime⭐
Upuzun bir bölüm oldu ama iyi oldu.
İyi Okumalar
⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩⏩
Yavuzdan

Bahar vardı orada annemin mezarında..

Unutmayacağını biliyordum.

O an bir kere daha anladım ki Bahar benim karşıma çıkan bir melek ve daha fazlası iyi ki tanımışım onu iyiki sevmişim onu ve iyi ki onu hala seviyorum. Bir şeyler konuşuyor ama duyamıyorum toprağı okşadı yaklaşmak istiyorum ama beni görüp giderse diye de ilerleyemiyorum. O an ayağa kalktığını gördüm ve hemen yanına doğru ilerledim.

Bahardan

Yavuz mezarın başından ayrılınca ben gittim hızlıca her ne kadar Yavuz'a kızgın olsam da onun annesine verdiği sözü yerine getirmemesi hoş olmazdı evet yan yana değiliz ama tek tek de sözün yerine gelmesine yeterli…

 Mezarın başına gittim ve oturdum. Yavaşça toprağı okşamaya başladım.

 “ Yavuzun verdiği sözü yerine getirmesini istedim evet aramız pek iyi değil ama en azından ben yine geldim.

  Keşke sizi tanıyabilme şansına sahip olsaydım. Yavuzla her kavga ettiğimizde siz bize ya da bana akıl verseydiniz.

   Oğlumuz.. 1 kaç önce yanınıza geldi ona çok iyi baktığınıza eminim. Sizin gibi bir anne eminim çok iyi bir babaanne de olur. Dertleşmeye ihtiyacım var siz bana akıl veremeseniz  de bu bana çok iyi gelecek eminim. Her gece ağlıyorum başımıza gelenler yüzünden.. Böyle olmasını hiç istemedim ama oldu bir şekilde şu an bu haldeyiz. Çok özledim onu ama hala içimde bir duygu var ona gitmeme engel oluyor belki bu yaptıklarının bir sebebi var ama olmuyor işte gidemiyorum sarılamıyorum o masmavi gözlerine bakamıyorum kokusunu içime çekemiyorum.” dedim gözlerimden akan yaşlara aldırmadan.

Ardından ayağa kalktım.

“Ben sizin fazla kafanızı şişirdim ama bana çok iyi geldi Teşekkür ederim en yakın zamanda yine geleceğim şimdi gitmem gerek”

dedim elimdeki çiçekleri mezarının üstüne koydum ardından arkamı döndüğümde Yavuz'u görmemle olduğum yerde kalmam bir oldu.

Yazardan

Bahar ile Yavuz dip dibelerdi. Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar yakınlardı. Birbirlerinin gözlerine doyasıya baktılar.

Baharın gözleri biraz kızarıklık vardı. Bahar dayanamayıp bir adım geri çekildi.

Yavuzda yere eğilip telefonunu aldı ikiside ne konuşacağını ne diyeceğini bilemedi.

“ Geldiğin için teşekkür ederim” dedi Yavuz

“ Bunu bir çocuğun annesine verdiği sözü yerine getirmesi için yaptım.” dedi ama aklımda Yavuz'un onu konuşurken duyup duymadığı vardı. Ama bilmiyordu ki Yavuz sadece ayağa kalktıktan sonra konuştuklarını duymuştu.

 “ Ağladın mı” dedi Yavuz kızın gözlerine bakarak.

 “Bu seni ilgilendirmez” dedi Bahar ve oradan uzaklaşmak için Yavuz'un yanından geçerken Yavuz kızın kolunu tuttu.

“Bahar biraz konuşalım mı”

“Bizim konuşacak hiçbir şeyimiz yok”

 “Hayır var ben artık dayanamıyorum”

SÖZ"YAVBAH" {BİTTİ} Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin