abandoned memories | undertale

XXI

Bu bölüm, Abandoned Memories'in dönüm noktasıdır. İlgiyle okumanızı ve yorumlarınızı eksik etmemenizi rica ederim. İyi okumalar.

''Bort, üzerine alınma tatlım ama bu planın gerçekten işleyeceğine inanıyor musun sen? Hayır, fazlasıyla saçma bence, neden gardiyanlar o odayı boş bıraksın ki?!''

Aaron, sorgulayan bakışlarla Bortaline'e bakmaya devam ettiğinde, Bortaline sadece omzunu silkmekle yetinmişti. Her ne kadar sorduğu sorular saçma gelse de, Aaron'un haklılık payı yok değildi.

Plan, resmen ölümle dans etmek kadar tehlikeli olacaktı.

''Pekâlâ grup, moralimizi bozmuyoruz! Şimdi, planın başlamasına tam olarak...'' Osiris, etrafta saat ararken, Aaron kendi kolundaki saati gözünün içine sokarak homurdandı. '1 saat 42 dakikamız var! Hadi, herkes dinlenmeye ve planın üzerinde iyice düşünmeye çekilsin bence. Bu sayede daha... verimli olur her şey.''

Osiris gittikçe azalmaya başlayan sesi ile benden yardım dilenirken, yanında uzanan elini tutup, destek verircesine sıktım. Dudakları, ufak bir teşekkür mırıldandığında, konuşmak için benim de cesaretim gelmişti. Plan hakkında bir sürü endişem vardı, özellikle de Undyne'ı kurtarmamız konusunda. Onu kurtarmamız için bir sürü olasılığı göze almamız gerekiyordu, ve Undyne'ın gözetmenliğini yapan askerlerden herhangi biri kesinlikle bizim katımızdaki gardiyanlardan çok daha profesyonel olacaktı.

Planın işe yarayıp yaramayacağı her ne kadar muamma olsa da, kararlıydım. Bu hapishaneden kaçacak, ve özgürlüğümüze kavuşacaktık.

''Size güveniyorum çocuklar.'' Düşüncelerim, kendi kendilerine ses bulmaya başladığında, susmadım. ''Bunu yapabiliriz, ama dikkatli olmamız gerekiyor. Evet, plan gerçekten de zorlu ve tehlikeli, en ufak bir hatamızda yanlış yapabiliriz. Ama olay da bu zaten; hata yapmayacağız. Hepimiz fazlasıyla özgürlüğe susamış kişileriz – Undyne'ı saymıyorum bile. Bu hapishaneden kurtulacak, ve özgürlüğümüzü tekrar kendi avuçlarımız içine alacağız, anlaştık mı?''

Gruptan gelen onaylamalarla gülümseyip, duş kapılarına doğru yöneldim. Serbest zamanın bitmesine yaklaşık iki dakika kalmıştı, ve eğer acele etmezsek başımıza fazlasıyla bela alabilirdik.

Hızlıca odalara geçip, sessizce birer köşeye oturarak beklemeye başladık. Ben, yine her zamanki duvar kenarına kıvrılıp artık yara olmaya başlamış tırnak etlerimi yeniden yemeye koyulmuştum. Stresliydim, hem de fena halde. Kafamın içinde belirli bir ritimle giden ''tik tak'' sesleri hiç de yardımcı olmuyorlardı.

Pekâlâ Frisk, bunu başaracaksınız. Hem, başka şansın yok ki?

Yoksa var mıydı?

Ah Tanrım, kendi kendime konuşuyordum!

İyice kafayı sıyırmıştım anlaşılan.

Başımı iki yana sallayıp planın tekrar üzerinden geçmeye başladım; ilk olarak, Osiris'in bir şekilde bu hücreden çıkıp, revire gitmesini sağlayacaktık. Revir, kontrol odasının iki oda çaprazında kalıyordu, Osiris bu sayede havalandırmadan geçerek kontrol odasına ulaşacak, oradan da bizim geçeceğimiz koridorların görüntülerini donduracaktı. Dondurduktan sonra bizim ve Bortaline'in kilitlerini uzaktan açıp, kaçışı başlatmış olacaktı. Hepimiz revirde toplanacaktık; toplandığımız revir odasındaki yine kontrol odasındaki bir düğmeyle açılan gizli havalandırmadan geçerek Undyne'ın bulunduğu kata inecek, ve o katta bulunan, daha özel ve gelişmiş kontrol odasına ulaşacaktık. Kontrol odasından sonrası, Bortaline'deydi. Kendisi Undyne'ı kurtarma görevini özel olarak üstlenmişti. Undyne'ı almamızla birlikte hapishanenin çamaşırhanesine gidip kirli kıyafetlerin atıldığı büyük borudan atlayarak en alt kattaki depoya inecektik. Depodaki garaj kapısını, Bortaline kendisi açarak oradaki yük kamyonlarından birine binecek, ve sabah erzakını ''depoya geri getirmek üzere'' yola çıkacaktık.