Multimedya Ayşin Tekay...
YENİ BÖLÜM GELMİŞTİR KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM!
"Baban, seni bana sattı."
Beynimde 'sattı' kelimesi yankılanırken derin bir boşluğa düşüyor gibiydim. O adamdan her şeyi beklerdim ama kendi, öz kızını para karşılığında satması...
Aklımın ucundan dahi geçmezdi. Kendi çıkarları uğruna benim hayatımı mahvetmesi, affedilemezdi.
Kalbimi yerinden söküp üstüne basıyorlarmış gibi hissederken bedenim yerinde durmakta zorluk çekti. Yere düşeceğim sırada kolumu sıkıca kavradı. Gözlerimi çok yavaş bir şekilde kapatıp açtım.
"Sattı mı?"
Şu an hayır demesini ve bunun gerçek olmamasını her şeyden çok isteyen kalbim, onun ruhsuzca verdiği cevapla binlerce parçaya ayrıldı.
"Evet. Şimdi benimle geliyorsun." deyip beni çekiştirmeye başladı. Kolumu hızla ondan çektim.
Koşmaya başladığımda peşimden gelip gelmediği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Koşarken ağladığımın farkındaydım.
Ve bu ağlamamın o adam için değmeyeceğinin de. Fakat kendimi durduramıyordum.
Bu güne kadar sadece annemin mezarının başında yalnızken ağlamıştım. Başka hiçbir zaman ağladığım görülmemişti. Babam olacak herif bana o kadar zarar verdiğinde bile gözümden bir damla yaş düşmemişti.
Ama şimdi yaptığı şey zoruma gidiyordu. Yumruklarımı sıkarak koşmaya devam ettim.
Evde mi değil mi bilmiyor olmama rağmen eve koşuyordum. İçimde harlanan öfkemle birlikte ona bunun hesabını soracaktım.
Kapıyı sert bir şekilde açtım ve odalara girerken "Neredesin?" diye gürledim. Evde olmasını umuyordum ve evet, evdeydi. Çanta gibi bir şeyi karıştırıyordu.
Yakasına yapıştığımda kocaman açtığı kan çanağı gözleriyle bana baktı.
"Bana bunu nasıl yaparsın?"
İçkili olduğu kokusundan belliydi. Onu sarsarak bağırdım.
"Nasıl yaparsın?"
Güldükten sonra beni itti. Fakat o an güçsüz olmadığım için yere savrulmadım. Şu an her zamanki gibi değildim. Beni ne kadar güçlü iterse itsin yine de karşısında yere düşmezdim.
"Ben senin evladın değil miyim? Sen nasıl bir babasın?"
Sürgüsünü kapadığı çantasının başına döndü tekrar.
"Git başımdan Ayşin. O adama da iyi davran, iyi para verdi senin için."
Bunu da sırıtarak söylemişti. Bütün duygularım zedeleniyor, gözümde yaşamanın artık hiçbir anlamı kalmıyordu.
"İğrençsin!" diye bağırdım. "Senden nefret ediyorum!"
Sinirlenip bana yine elini kaldırdığında gözlerinin içine bakıyordum. O an ne korktum ne de kendimi korumak için bir hamle yaptım. Öylece dik dik ona bakıyordum.
Tam eli yüzüme ineceği sırada elimi ona engel olmak için kaldırdım ama o an uzanan başka bir el onun bileğini kavradı.
O gelmişti.
"Yeter artık!" diye bağırdı.
Kolunu ters çevirip babamı duvara itti. Sonra silahını çıkardı ve tam kafasına dayadı. Ardından bana döndü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAHZEN: Kızıl Anka
Action"Ağzı açılmayan bir ejderha gibi. Göğsüne vuran her nefesinde, sıcak buharın yaktığı her soluğunda ölüyordun sen. Nefes versen yakacaktın kendini, vermesen ölecektin. Her durumda yanmaya mahkumdun. Ben sadece..." "Sen sadece, her gün ölüşümü seyrett...
