GÖZLERİN OLSAM SEVER MİSİN? ( BİTTİ)

11.Bölüm: Seven Erkek Ağlar

Merhaba okurcanlarım😍 Yeni bölüm geldi keyifli okumalar❤

30 Ağustos Zafer Bayramımız kutlu olsun.

    ~~~~~~~~~~~

Deniz'den:

Bir kaldırım kenarında buldum yanlızlığımı. Oturup yanına gözyaşlarımı hediye ettim usulca. Açtı avuçlarını, ben gözyaşlarımı alacağını sanırken gerçekleri bıraktı kucağıma.

Çaresizlik bir adamı ne kadar kötü yaparsa o kadar kötüydüm. Eski ben de değildim artık. Sınavda iki şık arasında kalmış öğrenci gibi bocalıyordum. O öğrenciyle aramızdaki tek fark, seçtiğim şık hayatımın sonuna kadar benimle olacaktı.

Birden  o güzel yüzü düştü gözlerimin önüne. Dudaklarımda sıcacık dudaklarının izi, yine hatırlattı kendini.

Belki de bir gün severdi beni. Kendimi kandırmıyordum, bir ümidimin olmasını istiyordum.

Peki ya gerçekler?

Sinan amcanın kendi ağzından duyduğum gerçeklerden sonra bir ümide bel bağlamam ne kadar doğru olabilirdi? Bahar'a şimdi ne olacaktı?

Aklımdan onlarca düşünce geçerken telefonumun çalmasıyla kendime gelip hızla arayanın kim olduğuna baktım. Annem arıyordu ve biliyordum ki bu arayışının altında bir neden vardı.

  Derin bir nefes alıp parmağımı ekranda kaydırdım ve aramayı cevapladım.

" Alo anne? "

Karşıdan duyduğum histerik kahkaha ile yanılmadığımı bir kez daha anladım.

" Sen bir annen olduğunu hatırlayabildin mi? Aferin sana. "

" Anne böyle konuşma. "

" Konuşurum Deniz. İstanbul'a geldiğin günden itibaren  neden bir defa yanıma gelmedin? Babana sordum teyzenin yanında Büyük Ada'daymışsın. "

" Evet anne, Özge acil çağırınca ilk olarak buraya geldim. Amerika'ya gitmeden yanınıza geleceğim. "

" Hiç zahmet etme oğlum. Sen teyzen ve enişten ile mutlu mesut yaşa. "

" Anne, şu sıra önemli mevzular var yoksa gelirdim biliyorsun. "

" Ben senin o mevzularını çok iyi biliyorum Deniz. "

" Anne... "

" Arkadaşlarım geldi poker oynayacağız. Eğer anneni aramak aklına gelirse sonra yine görüşürüz. Hoşçakal."

Annem yüzüme telefonu kapattıktan sonra bir süre ne yapacağımı bilemedim. Sitem etmekte haklıydı ama yaşadıklarımı bir bilse bana hak verirdi.

Birkaç dakika daha kaldırımda oturduktan sonra adanın sokaklarında sessizce yürümeye devam ettim.

Artık ruhum sessizliğe alışmıştı. O eski şatafatlı hayatımdan geriye eser kalmamıştı. Sanki o lanet gecede yaşanan kazada eskilere dair ne varsa benden kopmuş, parçalanmış, yok olmuştu.

Bahar'ın evine iyice yaklaşırken kolumu birinin tutması ile hızla arkama döndüm.

" Korkuttum mu seni özür dilerim. "

" Yok önemli değil. Hayırdır bu saatte burada ne işin var? "

" Canım çok sıkıldı. İlk önce Özge'lerin evine gittim burada olduğunuzu söylediler. Belki birlikte biryerlere gideriz diye sana geliyordum. "