GÖZLERİN OLSAM SEVER MİSİN? ( BİTTİ)

23.Bölüm: Bir Adam Tanıdım

Herkese merhaba🤗
Keyifli okumalar❤

~~~~~~~~~~

BAHAR'DAN:

Bir adam tanıdım,
Gece ve gündüzümün hükümdarı olan karanlığı avuçlarının içine alıp sevgisiyle yok eden.

Bir adam tanıdım.
Aşkın engel tanımadığını evrene kanıtlamak istercesine, beni bir erkek ne kadar sevebiliyorsa ondan daha çok seven.

Bir adam tanıdım.
Geçmişimin acı yükünü yüklenip elimi asla bırakmamaya yemin eden. Oturup ağlamaya başlasam gözyaşlarımı kıyamayıp yüreğinde biriktiren.

Bir adam tanıdım.
Romanlarda okuyup o hep imrendiğim aşklardan daha güzel bir aşkı yüreğime tattıran. İlklerimin sahibi, sığındığım yeni liman.

Başımı koyduğum göğüsün yükselip alçalması, Deniz'in o kendine has olan kokusu, nefesinin saçlarımda misafir oluşu...

İnanmakta güçlük çekiyordum. Hayalini bile kurmaya utandığım bir aşkı yaşıyor, belki de hayalini kurmaya hakkım olmayan birisi tarafından seviliyordum. Ve artık herşeyimle onun karısıydım.

Bu düşüncem her ne kadar utanmama neden olsa da ben Deniz'den utanıp yine ona sığınıyordum.

Huzurlu bir rüyanın ardından huzur bulduğum kollarda uyanmak, işte artık mutluluğun tarifi buydu benim için. İçinde Deniz'in olduğu herşey mutluluk sebebimdi ve öyle olacaktı.

Annem ve babamla konuşmuştum rüyamda. Tüm gece bana mutlu olmamı, kendilerinin huzurla uyuduklarını, eğer ben üzülürsem üzüleceklerini ve bundan sonra Deniz ile herşeye yeniden başlamam gerektiğini söylemişlerdi. Beni ne kadar çok sevdiklerini söylemelerine gerek yoktu. Bir evlat anne ve babasının sevgisini ne olursa olsun yüreğinde hissederdi. Hissetmiştim, annem ve babam bütün gece yanımdalardı.

Bunun ihtimali bile gözlerimin dolmasına sebep olurken Deniz'in pürüzlü ve kalın sesi kapladı dört bir yanımı. Bir kolunu belime sarıp arkamdan bana sarılan Deniz, beni kendine daha çok çekip boynuma bir öpücük kondurdu.

" Günaydın karıcım, hayatımın bundan sonraki tek anlamı. "

Buruk lakin mutlu olduğumu belirten bir gülümsemeyle Deniz'e doğru dönüp iki elimle yüzünü avuçlarımın arasına aldım. Onun yüzünün yerine koskocaman bir karanlığı kucaklasa da gözlerim, onun bana nasıl aşkla baktığını kalp gözümle görebiliyordum.

" Günaydın kocacım. " dememden hemen sonra Deniz dudaklarıyla dudaklarımı birleştirdi.

Bu his çok başkaydı. Birine hele ki sevdiğin birine herşeyinle ait olmak. Hem utanç veren hem dünyanın en eşsiz duygularından birisiydi.

" Bahar'ım dün geceden sonra seni dudaklarından öperken bile halâ utanıyorsun. Ben ne yapacağım seninle küçük kadınım? "

Benim en nefret ettiğim şeylerden bir tanesi küçük kelimesi ile anılmamdı. Canım babam beni ne zaman kızdırmak istese " Küçüğüm." Diye seslenirdi. Biliyordum aslında çok saçma bir noktaya takılıyordum ama ben de buydum işte.

" Deniz, ben küçük kadının değilim. Hele ki küçük bir kız hiç değilim. "

Sinirle söylediğim sözlerin ardından Deniz'e sırtımı dönmeye çalışırken, Deniz aniden üzerime çıktı ve boynumdan öpüp saçlarımın kokusunu içine çekti.

" Hemen alınma Bahar'ım ben kötü birşey demedim ki. Sen küçük bir çocuk kadar saf, masum ve utangaçsın. Ve çok da alıngan. "

Deniz'in söylemeye çekindiği birşey daha vardı. Ben sevildiğimi gerçekten hissettiğim zamanda hele ki annem ve babam yanımdaysa çocuklar gibi şımaran bir kızdım. Bu duyguyu artık birtek Deniz'in yanında yaşayacaktım.