GÖZLERİN OLSAM SEVER MİSİN? ( BİTTİ)

35.Bölüm: Kıskançlık Krizi ( Yeni Bölüm)

  Herkese merhaba, biliyorum yeni bölüm çok gecikti ama bazı ailevi ve üzücü nedenlerden dolayı yeni bölüm yazamadım. Hepinizden gecikme için özür dilerim.

Keyifli okumalar😍❤

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum❤

~~~~~~~~~~~~~~~~
Bahar'dan;

Ellerimin altında hissettiğim şişlik ile huzurla kapadım gözlerimi. Derin bir nefes alıp arkama yaslandım ve şogörümüz Tarık abiye Deniz'in işyerine yani hastaneye gideceğimizi söyledim.

Tarık abi en başta ne benim ve bebeğim için endişelense de ona sadece Deniz'i ziyarete gideceğimi ve iyi olduğumu söylediğimde rahat bir nefes almıştı.

Araba yolda gitmeye başladığında elime telefonumu alıp dün geceden beridir haber alamadığım Özge'ye mesaj attım.

Dün gece sadece,.Rüzgâr ile olduğunu ve kendisini merak etmememi söylediği bir mesaj atmış bir daha da yazmamıştı.

  Eve geldiği zaman elimden onu kimse alamayacaktı. Sayesinde ömrümde söylemediğim kadar çok yalan söylemiştim Deniz'e ve bu durum oldukça canımı sıkmıştı.

" Neredesin? Neden beni merakta bırakıyorsun? Doğurayım mı? Onu mu istiyorsun Özge? "

  Mesajı yazıp gönderdikten beş dakika sonra Özge'den nihayet bir cevap gelmişti.

" İyi değilim Bahar. Deniz'in eskiden kaldığı evdeyim. "

  Duyduklarımla kaşlarım çatılırken  Tarık abiye hastaneden önce Deniz'in eski evine gideceğimizi ve Özge'yi alıp hastaneye gideceğimizi söyledim.

  İçim içimi yerken dün gece yaşanması muhtemel olayları kafamda sıralıyordum. Düşündükçe daha da içinden çıkılmaz bir hal alıyordu.

  " Bahar hanım geldik. "

  " Tarık abi sana kaç defa diyeceğim bana hanım deme diye. Kızın yaşında sayılırım. "

  " Olsun sonuçta ben senin hususi şoförünüm. Saygıda kusur edemem. "

Çantamı boynuma astıktan sonra bastonumu açtım ve Tarık abinin yardımıyla arabadan indim.

Kapının önüne geldiğimde ellerimle duvarı inceleyerek zili buldum ve olanca gücümle basmaya başladım. Bu Özge ile aramızdaki gizli bir parolaydı.

Birkaç saniyenin ardından kapı açıldığında Özge hiç vakit kaybetmeden boynuma sarılıp ağlamaya başlamıştı. Ben küçük çaplı bir şok yaşarken Tarık abi arabada bekleyeceğinş söyleyip yanımızdan ayrılmıştı.

Özge'yi zar zor kendimden ayırdıktan sonra birlikte içeriye geçtik. Kendimi salondaki rahat ve yumuşacık koltuğa resmen atmıştım ve Özge de başını bacaklarımın üzerine koyup ağlamaya devam ediyordu.

" Ne oldu dün gece anlat bakalım. Seni ağlattığına göre pek de iç açıcı şeyler olmamış? "

  Özge burnunu çektikten sonra ellerimi sıkıca tutup dün gece yaşanılanları anlatmaya başladı.

" Dün gece Rüzgâr ile birlikte sahile gittik. Onun yüzüne utancımdan bakamasam da neden böyle birşey yaptığımı ve Mert'e karşı artık hiçbir duygu hissetmediğimi, sadece beni bir nebze olsun anlaması ve peşimi bırakması için böyle bir yalan söylediğimi söyledim. Ne kadar pişman olduğumu söyleyip defalarca özür diledim ama olmadı. Rüzgâr bana gerçekten çok kırılmış ki affetmedi. Gitmek istediğim yeri sordu, burayı tarif ettim. Hiçbir şey söylemeden arabasıyla beni buraya  bırakıp gitti. Beni hiçbir zaman affetmeyecek. "