GÖZLERİN OLSAM SEVER MİSİN? ( BİTTİ)

29.Bölüm: Anne Sen Ne Yaptın?! ( Yeni Bölüm)

Herkese merhaba. Umarım keyifle okursunuz.

Oy  ve yorumlarınızı bekliyorum❤

İnstagram: Aslhnyks
     ~~~~~~~~~~~~~~~~~~

  DENİZ'DEN:

Canım yanıyor,
Anlayamazsınız onsuzluğun ne demek olduğunu. Siz onu benim kadae sevmediniz ki. Siz hiç onsuz kalmadınız ki geceler boyu.

  Sonbaharda son gücüyle dalına tutunmaya çalışan yarısı kurumuş bir yaprak gib, öylece kalakaldım. Öyle çaresiz, öyle yorgun.

  Yaşayıp yaşamadığını bilememek, uçsuz bucaksız bir acının arafında sıkışıp kalmak. Bunlar yüreğime çok, çok ağır geliyor. Sanki nereye dönsem elim kolum bağlı.

  Nereden bilebilirdim sonumuzun böyle olacağını? Bir yanım halâ ümidimi kesmememi söylerken, diğer yanım çoktan kabullenmişti Bahar'ımın bir daha geri gelmeyeceğini.

  Bir hafta, sadece bir hafta geçmişti onsuz ve ben asırlardır deli divane Leyla'sını arayan bir mecnuna dönmüştüm.

  Gülüşünü, sesini, kokusunu, tenini çok özledim. Öyle bir gitti ki hayatımdan. Aklım başımdan, sevdam yüreğimden çekti gitti onunla birlikte bilinmez diyarlara.

Arabayı son sürat sürmeye devam ederken gözlerimden akan yaşlar görüşümü bulanıklaştırıyordu. Bir elimin tersiyle gözyaşlarımı silip derin bir nefes çektim içime.

Torpidoya uzanıp kapağını açtıktan sonra tam peçete alacakken elime gelen parfüm şişesiyle hıçkırıklarımı tutamayıp ağlamaya başladım.

Ruhum ve kalbim sanki bir pres makinesinin içine ezim ezim eziliyordu. Allahım bu acıya dayanmak ne kadar da zordu.

Daha fazla dayanamayıp arabayı sağa çekip durdurdum. Böyle sürmeye devam edersem kesinlikle kaza yapacaktım.

Avuçlarımın arasındaki parfüm şişesinin kapağını açıp hiç düşünmeden tişörtümün üzerine birkaç defa parfümden sıkıp şişeyi yeniden torpidonun içine koydum.

Gözlerimi kapatıp ciğerlerim acısa bile o keskin acıya aldırmadan parfüm kokusunu defalarca kez çektim içime. Belki dedim, belki az da olsa hasret gideririm.

Anladım ki güzel kokan sıktığı  parfümü değil teninin kokusuymuş. Şimdi bu koku o kadar anlamsız geliyordu ki bana.

Derin bir nefes daha çektim içime. Alnımı direksiyona yaslayıp içim biraz olsun rahatlayana kadar ağlamaya devam ettim.

Herkes sanıyor ki erkekler ağlamaz. Erkekler ağlar ama sadece ağlamaya değer bir kadın girerse yüreğinin en gizli mabedine, bir onun için akıtır gözyaşlarını gizlice.

Ben de uğruna ağlayacağım tek kadın için akıtıyordum gözaşlarımı.

Aklıma gelen sorularla direksiyona birkaç sert yumruk attım. İçimdeki duygu karmaşası beni yok edecekti biliyordum.

Bahar'ın kaçırılmasına kim yardım etmişti? Bize bu kötülüğü neden yapmışlardı? O kadar güvenliğin, polisin kalabalığın içinde nasıl kaçırabilmişlerdi?

Onu tanıdığım andan beridir büyük bir acıyla sınanan sevdiğim kadını belki de çoktan koparmışlardı hayattan.

Bu ihtimali ne kadar düşünmek istemesemde elimde değildi. Eğer böyle birşey olduysa, Bahar'ımın nefesini kestiyse o Ziya iti, ilk önce onun canını alacak, sonra da kendi canıma kıyacaktım.