Canlarım sizleri o kadar özledim ki ama sanırım Deniz ve Bahar'ı yazmayı bir tık daha çok özledim. 🥺🖤
Size finalde söz vermiştim. Bir gün özel bölüm yazacağım diye ve o gün geldi.
Ben hissederek, severek ve büyük bir özlem ile yazdım. Umarım siz de aynı hisler ile okursunuz. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Sonsuz sevgilerim ile...❤
BÖLÜM ŞARKISI: KÜL ~ Cem Adrian ve Mark Eliyahu
~~~~~~~~~~~~~
👆YENİ TANITIM VİDEOMUZ😍👆
🖤🖤🖤🖤🖤
Bazı aşklar vardır.
Araya saniseler, saniyeler, dakikalar, saatler, günler, haftalar, aylar, yıllar geçse de bitmeyen.
Bazı aşklar vardır.
Ne yaşanırsa yaşansın sevmekten vazgeçilemeyen.
Bazı sevdalar vardır.
İmkânsız, bitti denilen yerde yeniden can bulan.
Parmaklarımın ucuna değen kirli sakalları sanki yüreğime batıyordu. Boğazımdaki yumru geçmiyor, nefes alamıyordum.
Oysa nefes almayı hiç bu kadar istememiştim.
Kokusunu, tenine dokunmayı, nefes alış veriş sesini bile öyle özlemiştim ki.
Hasretimden prangaları değil yüreğimi eskitmiştim.
" Bahar..."
Parmaklarımı dudaklarına bastırdım. Bir zamanlar döküldüğü her kelimeyi şarkı dinler gibi dinlediğim, öpmeye doyamadığım o dudaklara şimdi kırk kapı yabancıydım sanki.
Konuşsun istemiyordum. Çünkü ağzından dökülecek her cümle vicdanıma sıkılan bir kurşun olacaktı. Ve benim bunu kaldıracak gücüm yoktu.
" Sus ne olur... "
Ben bile sesimi duymakta güçlük çekerken onun duyması bir mucizeydi.
Hiç beklemediğim bir anda elimin üstünde hissettiğim dokunuş ile afalladım. Kalbimde Deniz'e karşı ördüğüm, sağlam tutmaya çalıştığım duvarımın bir tuğlası düşüp tuzla buz oldu. Lakin gücümün son damlasına kadar o duvarın yıkılmaması için savaşmaya kararlıydım.
Parmaklarımı dudaklarından çekip elimi avuçlarının içine aldı.
Bu hissi o kadar çok özlemiştim ki. Boynuna sarılmamak için kendimi zor tutuyordum.
" Ben geldim deniz perim. Ve seni bir daha bırakmaya hiç niyetim yok."
Vücudumun her yeri dokunuşuyla uyuşurken kendimi toparlamaya çalıştım. Bu kadar güçsüz olamazdım, olmamalıydım.
Elimi elinden güç bela çekip bir adım geriledim.
Benim yüzümden babası ölmüştü.
Benim yüzümden bebeğimiz ölmüştü.
Hayatını mahvetmiş, onu bitmeyecek acılara mahkum etmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖZLERİN OLSAM SEVER MİSİN? ( BİTTİ)
Narrativa generaleBen Bahar GÜNDOĞAN. Yirmi dört yıl önce bugün karanlık bir dünyya merhaba demiştim ve yine aynı gün bir yabancının kollarında tutundum hayata. Kahramanım olan bu yabancı belki de aşkın ışığını getirecekti karanlığıma. O yabancı Deniz AKDUMAN'dı...
