12 grudnia 2038 roku, godzina 5.26
Posiadłość Carla Manfreda
Przygotowania do wyjazdu do Waszyngtonu trwały już od piątej chociaż tyle czasu nie było trzeba by wygląd Markusa, Emily i Simona, których przywódca wybrał na wyjazd razem z nim, nie był aż tak trudny do ogarnięcia, jak myślała Kara oraz North.
Wszystko zaczęło się przed piątą, gdy North wparowała do sypialni , w której akurat spała Emily.
Nie było łatwo wyciągnąć dziewczynę z łóżka, bo ukrywała się pod kołdrą mówiąc, że 'pod kołdrą jest ciepło i nie ruszy się, póki nikt jej stamtąd nie wyciągnie' .
Oczywiście North, która kocha alternatywne rozwiązania, postanowiła użyć podstępu w formie skłamania, że jest przed szóstą.
Był to dobry pomysł, bo brunetka szybko wstała i gdy wybiegła z sypialni, dość mocno zdenerwowała się na North lecz, gdy rudowłosa jej wszystko wytłumaczyła, gniew się zmniejszył.
W tym czasie Kara starała się znaleźć jakieś jak to nazwała 'porządne' ubrania dla całej trójki.
Markus proponował jej pokazanie, gdzie Carl trzymał ubrania Markusa, ale kobieta odmówiła pomocy.
I dopiero po namowie Emily, Kara pozwoliła sobie pomóc, a już po kilku minutach wszystko było wybrane.
Chociaż tak naprawdę, to spotkanie z panią prezydent nie miało być bardzo oficjalnie, to Kara upierała się, by ubrania były jak najbardziej okazjonalne, ale po killu prostych argumentach wysuniętych w jej stronę, zmieniła zdanie i powiedziała, by sami je wybrali.
W taki sposób, zażegnano problem wybioru ubioru, ponieważ Markus i Simon wybrali te ubrania, które mieli podczas rewolucji, a Emily wybrała dla siebie dżinsy i szarą bluzę z nieco za długimi rękawami.
Całe przygotowania skończyły się dokładnie o 5.26, co oznaczało, że trzeba jeszcze czekać na przyjazd policjantów, którzy będą ich pilnować podczas podróży i spotkania.
- A daleko jest do Waszyngtonu? - zapytała Kara patrząc na Alice, która w tym czasie rysowała coś przy ławie.
- Kilka godzin drogi. - odparł Markus. - To drugi koniec kraju.
- A co z dojazdem? - dopytała się białowłosa.
- Z Waszyngtonu mają nam coś przysłać. - powiedział Android.
- Boję się, że coś się stanie, gdy was nie będzie. - zwierzył się Harry.
- Nie martw się, to krótki wyjazd. - pocieszyła go Kara.
W tym momencie rozległ się dźwięk dzwonka.
- Pójdę sprawdzić kto to. - powiedziała Emily wstając, po czym poszła na korytarz.
Gdy tylko znalazła się w halu, zobaczyła, że za drzwiami stoją dwie osoby - czarnowłosy chłopak i brązowowłosa dziewczyna.
- Alarm dezaktywacja! - powiedziała, a drzwu od domu się otworzyły.
- Detektyw Jay Lee i Androidka śledcza Anna. Tu mieszka Markus Manfred? - zapytał chłopak.
- Tak. - odparła Emily. - Wy macie z nami jechać do stolicy?
- Tak. - przytaknęła szarooka.
- Dobrze, poczekajcie chwilę. - po tych słowach Emily wróciła do salonu. - Ci policjanci przyjechali. - poinformowała wszystkich Emily. - Chodźcie już. - gdy to powiedziała ponownie wyszła z pomieszczenia.
- Skoro oni przyjechali, to musimy jechać. - stwierdził Markus wstając po czym zaczął kierować się w stronę drzwi.
- Poczekaj. - powiedziała North podchodząc do Markusa, a ten sie zatrzymał. - Uważaj na siebie. - kobieta przytuliła go, a ten się uśmiechnął i odwzajemnił uścisk.
- Będę. - powiedział, po czym wyswobodził się z rąk ukochanej. - Póki mnie nie będzie ty przejmujesz dowodzenie, ale nie rozwal od razu całego miasta. - zaśmiał się.
- Jasne. - odparła ze śmiechem North.
- To do zobaczenia. - pożegnał się Android i wyszedł z salonu a za nim Simon.
Gdy wszedł na korytarz, zobaczył już wspomnianych przez kuzynkę ludzi.
- Wy jedziecie z nami? - zapytał Markus patrząc na chłopaka i dziewczynę, którzy tam stali.
- Tak. - odparła dziewczyna.
- Dobrze. - przytaknął Markus, po czym zaczął iść w stronę drzwi. - Więc jedźmy.
- To chodźmy. - powiedziała Emily wychodząc z posiadłości.
Reszta wyszła za nią, po czym drzwi od domu zamknęły się a alarm ponownie włączył.
Przed posiadłością stała czarna limuzyna.
- Naprawdę? Warren nie miała jakiego samochodu nam przysłać? Chociażby jakiś, jaki się nie wyróżnia za bardzo? - Markus nie był bardzo szczęśliwy widząc jaki samochód przysłała prezydent.
- Nie przesadzaj. Kto będzie patrzył czy to samochód rządowy czy nie? - zapytała Emily.
- Szczerze to nawet nie wiem. - mężczyzna wzruszył ramionami i zaczął iść w stronę samochodu, a reszta za nim.
W tym momencie Jay przypomniał sobie o tajemniczym liście, który dostał w poprzedni ranek a skoro do Waszyngtonu jest długa droga, będziemiał czas, by go przeczytać.
- Mam nadzieję, że dojedziemy tam przed wieczorem. - powiedział Simon, gdy on, jako ostatni wszedł do pojazdu.
- Powinniśmy, jeśli nie stanie się nic nieoczekiwanego. - odparła Anna.
W tym momencie limuzyna ruszyła, co oznaczało, że Androidy i Jay mają dużo czasu by przygotować się przed spotkaniem z prezydentem.
Przez kilka minut Jay myślał o liście i po jakimś czasie postanowił zobaczyć, jaką zawartość ma koperta.
Wyciągnął ją z kieszeni a po chwili wachania się rozerwał papier i wyciągnął zawartość.
Były to dwie kartki. Jedna była biała, a druga czarna. Chłopak postanowił zobaczyć co znajduje się na jasnej.
Odwrócił kartkę, a jego oczom ukazał się ręcznie pisany list.
Na samej górze było napisane kompletnie innym pismem niż reszta 'Przeczytaj to na głos. Wytłumaczenie na drugiej kartce' .
Po chwili chłopak postanowił powiedzieć wszyztkim o liście.
- Ogółem dostałem list... - zaczął. - I autorka prosi bym przeczytał go na głos, bo z tego, co widzę, może to mieć duże znaczenie w czasie wojny.
- Czytaj. - poprosił Markus.
- Więc... - zaczął Jay. - 'Witam. Tu prezydent Ivanoff. Piszę, by powiedzieć, by poinformować pana o dokładniejszych planach związanych z atakiem na Stany Zjednoczone. Piszę to w formie listu, bo w internecie ktoś mógłby przechwycić mail'a bądź fragment konwersacji. Rosja ma w planach jako pierwszy, przeprowadzić atak na Waszyngton. Będzie to bardzo dobrym punktem początku, ponieważ będzie prawdopodobieństwo, że prezydent Warren dozna uszerbku na zdrowiu lub życiu. Pozdrawiam Prezydent Artem Ivanoff' - gdy chłopak skończył czytać cicho westchnął a kartkę położył koło siebie.
- To naprawdę nam się przyda... - powiedział Simon. - Musimy ostrzec prezydent Warren.
- Ale w ogóle to skąd ona to miała? - zapytała Emily, gdy tymczasem Jay czytał drugą kartkę.
- Ukradła ojcu. - poinformował ich Jay, gdy skończył czytać to, co było na czarnej kartce. - 'List, który jest na drugiej kartce jest do mojego ojca. Jest on generałem wojsk rosyjskich. Ja, chociaż rodowicie jestem Rosjanką, chcę wam pomóc, bo według mnie wojna ta nie ma sensu i chcę byście to wy wygrali.. Hannah P.' - przeczytał czarnowłosy.
Po tym, jak to przeczytał, nikt się nie odezwał.
Ale po kilku minutach została ponownie wszczęta rozmowa.
Wreszcie rozdział, w którym są wszyscy xD
Dzięki -anisiek za pomoc xD
~Julkaa c:
CZYTASZ
Aɴᴅʀᴏɪᴅs Aʟsᴏ Fᴇᴇʟ | Detroit: Become Human
Fanfiction! W książce występują wulgaryzmy itp. ! Jak sprawić by radość, tolerancja i spokój zmieniły się w smutek i wojnę? Proszę. Starczy, że ktoś postanowi rozpętać wojnę, w kraju, który był u skraju wojny niecały miesiąc temu... Dalsze losy protagonist...
