Senin için gökyüzümden bile vazgeçebilirdim...
Senin için nefes almazdım bile...
Zaten aldığım nefeslerin faydası yok Yaralı Çocuk...
Sadece nefes alıyorum.
Ve aldığım nefesi hissetmiyorum.
Ölmek gibi birşey yaşadığım.
Ve bunun nedeni yaşattıklarım.
Bencil biriyim ben Onur.
Bir can aldım bencilliğim yüzünden.
Pişmanım...
Yaşadığımdan da pişmanım.
Yaşattığımdan da.
Sevdiğimden de,
Nefret ettiğimden de....
Ölmek nedir Onur?
Nefes almamak mı?
Yoksa dünyayla bağını kesmek mi?
Zaman,her şeyin ilacıdır derler.
Ama hiçbir boka yaradığı yok.
Yaptığı tek şey hareket etmek.
Geri geldiği de yok,gideceği de yok.
Sıkışıp kaldım arada.
Gitsem geriye giderim.
Değiştiririm her şeyi.
Ama olmuyor işte.
Şekillenemiyor hayat istediklerimizle.
Yaşamak zorunda kalıyoruz yaşattıklarımızı.
O gün,kardeşimin yanında,benim de ruhum düştü oradan.
Parçalara ayrıldı.
Binlerce...
Ve benim toplayacak gücüm yok Yaralı Çocuk.
Sadece izliyorum.
En iyi yaptığım şey bu sanırım.
Gözlerimden akan yaşlar,dilim,düşüncelerim yetmiyor anlatmaya.
Kaçmam gereken biri var...
Kendimden kaçmalıyım...
Seninle mektuplarımda buluşana dek,hoşçakal...
..........
Yebe atmayı unutan bir yazar dösmdmfmffmföfö
Öpüldünüz ❤️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Başkası |Tamamlandı|
Teen FictionAcı çektiğimi bilmesine rağmen neden yardım etmedi? Çünkü kendisi de bu acının içindeydi.