Bir Başkası |Tamamlandı|

72

Onur:
Nasılsın

Deniz:
Yorgunum biraz.

Deniz:
Ve başım çok ağrıyor.

Deniz:
Ve açım da

Deniz:
Artık evde yemek yapmaya korkuyorum skskdmdk

Onur:
Bekle.
(Görüldü.)

Dakikalarca bekledim.
Bekledim.
Bekledim.
Neyi beklediğimi de bilmiyordum açıkçası.
Biraz daha bekledikten sonra yatağımdan kalktım.
Ve salona geçtim.
Babaannem olmadığı için ev bana hayli soğuk ve itici geliyordu.
Evde bir dakika bile durmak istemiyordum.
Kapı birkaç kez tıklatılınca kapıya vardım.
Kimdi ki?
"Kim o?"
"Onur ben."
Kapıyı açtım.
Elindeki saklama kabıyla kapıda dikiliyordu.
"Şey,acıkmıştın,annem de mantı yapmıştı.  Beraber yeriz diye getirdim."
Gülümsedim.
Çok düşünceliydi.
İçeriye girdiğinde ceketini alıp askılıklardan birine astım.
İçeriye geçti.
Evde sadece ikimiz vardık.
Kalbim ritmini değiştirmişti bile.
Elineki kabı elime verdi.

Birkaç dakika sonra masada güzel bir yemek yiyorduk.
İkimiz.
Kendimi ona bu kadar alıştırmamalıydım. Onum sevgilisi vardı.
Ben onun arkadaşıydım.
Ben onun arkadaşıydım.
Ben onun arkadaşıydım.
"Çok teşekkür ederim Onur."
Gülümsedi.
"Önemli değil."
"Dur,üzerine güzel bir çay içelim." Dedim ve ayağa kalktım.
"Aman aman,yok,evi uçurmaya niyetim yok,meyvesuyu içelim." Dedi gülerek.
"Peki." Dedim kıkırdayarak.
Bardaklara meyve suyunu döküp
içmeye başladık.
"Aslında sana birşey sormam gerek." Dedi. Sesi ciddileşmişti.
"Olur."
"Hastanede,o gün...
Sana onları kim yaptı?"
Başımı önüme eğdim.
"Bilmemen daha iyi."
"Ama senin için endişelendim.
Kimin yaptığını bilmek istiyorum."
Huzursuzca nefesimi verdim.
"Bana güvenmiyor musun?"
"Bununla alakası yok Onur.
Sadece söylemek istemiyorum."
"İyi de neden?" Gözyaşlarım kendini bırakırken huzursuzca nefes verdim. Pes etmiştim.
"Babamdı Onur." Sesim mırıltı gibi çıkmıştı.
Onur duyduğuyla şok oldu.
"B-ben özür dilerim. Gerçekten,bilmiyordum."
Başımı 'önemi yok' anlamında salladım.
"Sana hep mi böyle davranıyor?"
"Hayır. Sadece...
Anlatmak istemiyorum."
"Peki. Çok özür dilerim."
..........