Bir Başkası |Tamamlandı|

85

Elindeki sigarayı dudaklarının arasına sıkıştırdı. Ona bakmaya çekiniyordum.

Hastalık belirtileri yine baş gösteriyordu.
Ne kadar benden nefret etsede onun küçük kızıydım ben. Onun acı çekmesini asla istemezdim. Gözlerim doldu, yutkunamadım.
İnsan sevdiğinin canının yanmasını istemiyordu.
İnsan sevdiğine ölümü yakıştıramıyordu.
Sevdiği her ne kadar onu paramparça etsede.

"O iyi olacak..." dedi ve sigarasını içmeye devam etti.
Tekrardan bir ok daha saplanıverdi kalbime.
Bunu çok isteksizce söylemişti. Umursamazca, sanki tam tersini istermişçesine.
"Korkuyorum."
Yanına gidemiyordum, durumu nasıl hiçbir fikrim yoktu, onu merak ediyordım ve yapabildiğim tek şey şuracıkta oturup babam için dua etmekti.
Ettim, ettim, ettim...
Her şey için o kadar çok üzgündümki...
Beni çok incitmişti, acı çektirmişti, öldüresiye dövmüştü.
Ama yinede o benim babamdı.
Her ne kadar benden nefret etsede aramızdaki bağ gerçekti.
**********
Ah babacığım,
Sevdiğim ilk adam,
Kahramanım,
Arkadaşım...
Beni çok incitiyorsun. Canımı yakıyorsun.
Yanında söyleyemiyorum ama ben her gece ağlıyorum baba.
Bana böyle davranmana katlanamıyorum.
Sanki...
Sanki katilmişim gibi...
Biliyorum, her şeyin suçlusu benim. Her şey benim eserimdi.
Suçlu olduğumu biliyorum,
Katil olduğumu biliyorum.
Ama yinede...
Keşke beni anlayabilseydin baba, belki bunların hiçbiri olmayacaktı.

Çocukluğumu kendi elimle parçaladım,
Ve sende beni paramparça ettin.
Her şeye rağmen,
Teşekkür ederim kahramanım.
..........
Buraya uğramayalı biraz zaman oldu, üzgünüm.
İlhamilerim bu aralar uğramıyor malesef:/
Sabah 05.13 de yebe atmayan da ne bilim .d