"İyiki doğdun Ömer!" Hep bir ağızdan söylenen şarkı eşliğinde Ömer mumlara doğrulttu nefesini. Mumlar alkışlar eşliğinde söndü. Ömer'e tebrikler yağarken Onur elimi tutup beni ortamdan çıkardı. "Onur, ne oldu?" Cevap vermedi. "Onur, nereye!?" "Birazdan görürsün." Dedi merdivenlerden inerken. Arabayı hızla çalıştırdı ve son hızla ilerledik. Birkaç dakika içerisinde Onur'un ağaç evinin önündeydik. Merdivenlerden çıktık. Cebinden çıkardığı anahtarla kapıyı açtı. İçeri girdik. Etraf karanlıktı. Odanın karşısına doğru ilerledi ve bir tuşa bastı. Etraf aydınlandı Saate baktı. "Bugün, bir kuyruklu yıldız görünecek. 76 yılda bir görünür. Ve ben küçüklüğümden beri görmek istedim bu yıldızı." Derin bir nefes aldı ve gözlerime baktı. "Onu seninle görmek istiyorum." Gülümsedim. Elleri ellerimle buluştu. Ve her şeyiyle ısıttı içimi. "Gel,"diye fısıldadı. Yanına yaklaştım. "Tam 2 dakika var." Yerdeki mindere oturdu. Ve benim de oturmamı işaret etti. Gökyüzüne bakmaya devam ettik. Ta ki o koca yıldız görünene kadar. "Çok güzel." Dedim. En az onun kadar güzeldi. "Senin gibi." Başımı ışık hızında ona çevirdim. "E-efendim?" Cevap vermedi ve başını tekrardan gökyüzüne çevirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
********** "Bak, kutup yıldızına." Dedi Onur, gökyüzünde biryerleri göstererek. "Denizciler denizde kaybolunca..." ayaklandı ve elini uzattı. Elini tuttum ve ayağa kalktım. "Bu yıldıza bakarlar ve yönlerini bulurlar." Yüzü bana döndü. Anlını anlıma yasladı. "Bende bir okyanusta kayboldum. Ve..." Kalbinin sesi kulaklarımı dolduruyordu. "Bende yönümü bir yıldızda buldum... Beni kaybolmaktan ve mutsuzluktan kurtaran yıldız..." Kutup yıldızını işaret etti. Gözleri kapalıydı ve anlı hala anlımdaydı. "O yıldız değildi." Ellemi tuttu. "O yıldız hep sendin. Ve seni gecenin karanlığında fark edememiştim. Yalnız kalınca hissettim. Eğer seni farketmeseydim..." Gözünden akan bir parça gözyaşı dudaklarıma damladı. Çok fazla duygusaldı... "Artık çok geç olabilirdi. Kaybolabilirdim diğer insanların içinde." Kulağıma doğru fısıldadı. "Şimdi söyle bana yıldızım, bu denizciye ışık olmaya devam edecek misin?" "Evet." Dedim fısıltıyla. Benden uzaklaştı. Ve beni kendine çekti. Dudakları yanağıma dokundu. Ve sonra dudaklarıma... Ve gecenin karanlığında kaybolduk. ........... Güsel bi bölüüüm Yorum atın da gaza geleyim 😏 1K OLMUŞUUUUZZZ❣️💕💕💕 (İlk kitabımda bile bu kadar sevinmemiştim. Diğer kitabım 22 k ama umurumda değil snsndnncxk silmeyi düşünüyorum.)
