MEZAR KUMARCILARI

19

Kızlar isyana destek olmayı kabul ettiler.

Sevi'nin kabul etme nedeni direnişin kim olduğunu merak etmesinden dolayıydı; onun Pars olabileceğini düşüyordu.

İsyanın amacının ne olduğunu Sarmalı, konseyin asıl amacını gerçeğin ne oldugunu sadece ondan öğrene bileceğine karar verdi.

Aleyna'da itiraz etmeden kabul etti. Direnişten çok, bir an önce isyanın elinden kurtulmaya çalışıyormuş gibiydi.

Haberci ve onları korumak için birkaç mezarcı tünellerde kızlara eşlik ettiler.

Sevi tünellerde duyduğu uğultular dan rahatsız olsa da durumunu yanındakilere belli ettirmemeye çalıştı.

Haberci kızların başka bir durakta konseyden gelen trene binmesini sağladı kendisi de aynı trenin başka bir bölümdeydi.

Tren Yetina daki kontrol noktasına varana kadar Sevi, haberciyi görmedi. Sadece trenden indikten sonra kontrol noktasını geçerken ileriden haberci ve yanında birkaç kişiyle kendilerini izlediklerini gördü.

Sığınaga geldiklerinde Aleyna Odaya gidip dinlenmek istediğini söylemesi üzerine ayrıldılar.

Bu Sevi ye pekte inandırıcı gelmedi ama üstelemekte istemedi. Zaten pars' ı bulmalıydı.

Doğruca gidip yemekhaneye baktı orda yoktu, arkasından pars'ın en çok vakit geçirdigi büyük salonda aradı bu arama oldukça vaktini alsa da
burada olmadığına emin olunca Pars' ın kaldığı odasına baktı. Hiçbir yerde yoktu.

Sığınaktan kimsenin çıkmasına izin verilmiyordu özellikle mezarcılar bu saatten sonra çıkamazlardı ama Pars burada değildi. Sevi salona dönüp tanıdığı kişilere Pars'ı sordu kime sorduysa onu görmediklerini söylediler. İçinde Edis için duyduğu kuşkuları şimdi de Pars için hissetmeye başladı.

Yemekhaneye geçip boş bir masa buldu. Pars'ın başına kötü bir şey gelmemiş olmasını umarak dinlenmeye çalıştı. Zaten Pars kesinlikle buraya gelecekti çünkü gece görevine çokta vakit kalmamıştı. Onu erkenden göre bilmek için gözünü kapıya dikti girenler çıkanlar, uğultular arasında bekledikçe yorgunluk bedenini ve zihnini ağırlaştırıyordu. Yarı kapalı gözlerle başını masaya yasladı uykuya direnmeye çalışıyordu.

Sığınagın devasa kapıları gürültülü bir şekilde hareket etmeye başlaması Sevi'yi biraz kendine getirsede uyku ve yorgunluk bedenini agırlaştırmaya devam ediyordu.

Bölümdeki insanlar ise kaçışmak için kapılara koşturuyor kaçmayanlar masaların arasına diz çökmüş bekliyordu ölü toplayıcı olanlar bağırışlarla devasa kapıdan dışarı çıkmaya başladılar.

"sevi! Sevi!"

Bu Pars' ın sesiydi, onun sesini nerede duysa tanırdı başını hemen sesin geldiği yöne çevirdi. Kalabalığın arasından yaklaşıyordu. Beyazlı insanlar içinden tek başına yaklaşırken Sevi kendisinin rüya gördüğünü zannediyordu.

"Vakit geldi." Dedi. Onun cümlelerini duyar duymaz aralanan gözleri sonuna kadar açıldı. Pars masanın tam başına gelmiş dikiliyordu.

Sevi hemen salonun duvarında asılı duran saate baktı, kapı sadece yarım saatliğine mezar kumarcıları için açılır sonrada sabaha kadar açılmamak üzere kapatılırdı.

Saate göre beş dakikadan az bir zamanları kalmıştı.

Eğer beş dakika içerisinde içeride kalan mezar kumarcısı olursa cezalandırılırdı. Cezanın ne olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu çünkü cezayı alanlar bir daha görülmemişlerdi.

Pars hemen hareketlendi. Sevi de Onu görünce heyecanla ayağa kalktı aynı zamanda öfkeliydi de.

Pars' ın hemen arkasından koşarak çıkış kabinlerine ilerliyorlardı.

"Pars nerede kaldın." Dedi. "Her yerde seni aradım."

"Mishelin öldürüldü Sevi."

"Mishelin mi? Sevi şaşkınlıktan ne diyecegini şaşırdı. "Nasıl?" diye sorabildi sadece.

"Hiçbir fikrim yok. Peter'le konuştum bugun Sina' nın arabasında yol alacağız."

"Aleyna ortada yok! Onu bulmalıyız." Dedi sevi.

"Vakit yok, Aleyna başının çaresine bakabilir."

Devasa kapılar çoktan kapanmak için harekete geçmişti sürtünme sesleri, gelen gıcırdamalar duyuluyordu.

"Acele et!" dedi Pars. Kabine ilk Sevi girdi. Çıkış kabinine girip taramasını yaptırdı kabin asansör gibi yukarı yükseldi kapı açılır açılmaz Sevi dışarı çıktı.

Pars'ın içinde bulundugu kabinde yükselip cıkış tüneline geldi ama bir sorun vardı. Kapısı açılmıyordu.

Sevi koridorun sonuna baktı tünelin sonunda ki ışık gitgide azalıyordu...

Bölüm sonu

Bu bölüm; kitabıma başladığım andan bu yana takip eden en değerli okuyucularımdan _zzehraa_ ' ya ithaf en yazılmıştır.