DEE One

25

TWENTY-FIVE

"Kung iniisip mo na may gagawin ako na labag sa gusto mo, nagkakamali ka. Hindi ako ganung klase ng lalake, Dee."

Napanatag naman ako kahit papaano dahil sa sinabi ni Evan.

"Pero..." dagdag pa nito. "Siyempre ibang usapan na kung ginusto mo o ikaw mismo ang lumapit.."

Tangkang kukunin ko sana ang mismong vase na dapat sana ipampupokpok ko sa ulo niya noong isang araw, nang biglang tinaas ni Evan ang dalawang kamay ng pagsuko. "I'm just kidding.." sinundan ng malakas na tawa nito. "Relax..."

"Subukan mo lang kahit ang magbiro.. Di ako magdadalawang isip na ihataw 'to sa bungo mo!"

"Calm down.. At kung matutulog kana, diyan kana sa kama.. sa lapag na lang ako." Inayos nito ang sarili niyang kama, at ganun na rin ang para sa hihigaan niya.

"Bakit pa kasi ito pa ang hiniling mo? Dahil kung inaakala mong magagawa mo ang kung ano mang masamang plano mo, nagkakamali ka!"

Muling tumawa si Evan. "Masamang plano?! Binibigyan lang kita ng pagkakataon na makilala ako, nang hindi mo na ako husgahan pa."

Humiga na ako sa kama at nagbalot ng kumot. "O Sige. Pagbibigyan kitang magkuwento tungkol sa sariili mo... Or sa namagitan sa inyong dalawa ni Cee. Baka sakaling mabago mo ang pananaw ko sa'yo."

Humiga na rin si Evan sa baba. "Tungkol na lang sa bagay na di mo alam tungkol kay Cee."

"Like?" walang-ganang tanong ko.

"Gaya ng.. alam niya ang hilig mo sa musika, na magaling ka magpiano, kumanta, at maging ang pagsusulat mo ng kanta. Akala mo ba hindi niya 'yon alam."

Bigla akong naging interesado. Pero hindi ko alam kung maniniwala. "Sa tingin mo maniniwala ako sa gawa-gawa mong kwento? Hindi alam ni Cee na-"

"Alam niya." putol ni Evan na sigurado sa binitawan niyang salita. "Iisa ang kwarto niyo. At kahit na hindi kayo nagpapansinan, aware siya sa mga nangyayari sa'yo. Gaya ng madalas mong pagsusulat ng kanta tuwing madaling araw na iniisip niyang paborito mong oras sa pagsusulat... At ang patago mong pagkanta at pagtugtog ng piano sa tuwing ikaw na lang ang mag-isa."

Hindi ko magawang makapagbigay ng reaksyon. Unti-unti na akong naniniwala. Walang sinong nakakaalam ng sinabing detalye ni Evan. Palihim lahat ang ginagawa ko noon.

"Alam mo rin ba na paborito niya ang paborito mong pagkain. Kaya hindi naging mahirap kaninang umaga na hulaan kung anong ipagluluto ko para sa'yo."

"Wha-"

"Mas lalo ka siguro hindi maniniwala kapag sinabi ko sa'yo na hinahangaan ka ni Cee. Ikaw ang naging inspirasyon niya sa musika. Gusto niya maging tulad mo na matapang at malakas ang loob na nasasabi at nagagawa ang kung ano mang gustuhin mo..."

"Imposible 'yan." Napapataas ang dalawang kamay ko habang umiiling. "Paano niya gugustuhing maging ako?? Nasa kanya ang atensyon ng lahat, siya ang mabuting anak, the perfect daughter."

"That's the exact reason why. Masyado siyang nagpakaperpekto sa mata ng magulang niyo at ibang tao. Takot siyang magkamali o madisappoint sa kung anong tingin sa kanya... Na parang wala na siyang karapatang gumawa ng kahit isang kapalpakan. Hanggang sa napansin na lang niya na sunud-sunuran siya sa kung anong gusto ng magulang niyo para sa kanya.. Na nasasakal na siya."

"Nasasakal?.. Paano siya masasakal?"

"Pressure. High Expectations. Bagay na hindi mo naramdaman, Dee."

"Yeah right." Sarkastikong sagot ko.

"It was hard for her... Lahat ng bagay na ginagawa niya.. labag sa loob niya. Lahat ginagawa lang niya para mapasaya ang tao sa paligid niya. Ang pag-maintain ng high grades, Theater, Banda, and even boyfriend.."