Asi Gelin (TAMAMLANDI)

27. Bölüm - İnanç

Öncelikle güzel yorumlar için çok teşekkürler, siz böyle güzel yorumlar yaptıkça çok mutlu ve hevesli oluyorum. Siz bir sonraki bölümü heyecanla bekleyince ben de her defasında daha çok çaba harcıyorum.

Hepinize güzel okumalar.
Dipnot: Bazı arkadaşlar iki haftadır bölüm yok yazmış altı gün önce bölüm yüklendi, Wattpad'de mi bir sıkıntı var görmeyen mi var bilemiyorum. Yorum olarak yazarsanız iyi olur.
Çok fazla yapıcı eleştiri alıyorum ama her türlü eleştiri için yorum kapısı sizde lütfen kullanın.
Bölüm yükleme zamanıyla ilgili hep sıkıntım oldu tam düzeldi derken geçirdiğim kaza sebebiyle yine Aralıklar arttı bunun için hikayeyi bitir diyen birkaç arkadaş olmuş. Maalesef hikayemi bitirmiyorum isteyen bıraksın bittiğinde baştan okusun lütfen.
Onun dışında geçmiş olsun mesajları için, yeni bölümü sıkılmadan beklediğiniz için teşekkürler.
Hepinizi öpüyorum. 🎈

"Yanından ayrılmak istemiyorum, burada bekleyeceğim".

Kathleen bir çocuk gibi mızmızlanıyordu. Geceyi hatırladıkça tir tir titriyor ve uzun süre boşluğa bakıp kalıyordu. Rory Kathleen'i bu halde görmeye dayanamıyordu, pek çok kez ölümle karşı karşıya kalmıştı dayak yemişti ve bir adam öldürmüştü ama olanlar karşısında sarsılmamıştı bile. Şimdiyse sanki kendinde değil gibiydi.  Kama Holly'nin kalbinin hemen yanına saplanmıştı, önemli bir şeyi yoktu ama Kathleen kendini olanlardan sorumlu hissettiği için başından bir an olsun ayrılmıyordu.

Dün gece Kathleen'nin çığlığı kulaklarını doldurduğunda neredeyse küçük bir çocuk gibi yere yığılmak istemiş boğazından çıkan haykırışı kontrol edememişti. Connor'ın dehşete düşmüş ifadesini bugün daha net hatırlıyordu, Rory'i böyle disiplilini kaybetmiş şekilde hiç görmemişti.

Sesin nereden geldiğini anlamak için bile durmamıştı. Kathleen'e olan bağlılığı onu zayıf ve görüsüz bir adam haline getiriyor, sağ duyulu davranmasına engel oluyordu. Onu, kendisine arkası dönük dizlerinin üstünde görünce uzaktan gelen kurt ulumasına neredeyse eşlik edecekti. Yanına doğru koştuğunda kucağında yatan Holly'i gördü, Kathleen bir bebekmişcesine onu kucaklamış ileri geri sallanıyor boşluğa bakıyordu. Şimdi bu anı düşünmek bile tüylerini diken diken ediyordu.

Holly'i bırakmasını sadece bayıldığını Kathleen'e anlatmak çok zordu. Transa geçmiş gibi durmadan aynı şeyi söylüyordu.

"Beni öldürmek istemişti, beni öldürmek istemişti."

Rory Kathleen'i ikna edip Holly'i kucakladı ve Kathleen'e neredeyse bağırarak "O yaşıyor ayağa kalk yardımına ihtiyacım var." dedi. Kathleen Holly'nin yaşadığını öğrendiğinde sonunda tepki verip Rory'i takip etmeye başlamıştı.

Rory, hizmetlilere çorba ve ekmek getirmeleri için talimat verdikten sonra odaya döndü. Sabaha kadar kurduğu arama birlikleriyle beraber kaleyi alt üst etmişler hatta civar klanların sınırlarına kadar gitmişlerdi. Holly ve Kathleen'nin de "iri yarı bir adam" tarifi neredeyse Highland'da tüm adamları kapsıyordu. Kim onun karısına zarar verecek kadar gözünü karartabilir ve buna cüret edebilirdi hem de kendi kanından, kendi klanından.

O sırada kapı çaldı Conner kapıdan kafasını uzattı.

"Konuşmamız gerek Rory." dedi.

Rory Kathleen'e şöyle bir göz attıktan sonra Connor'ın arkasından çıkıp kapıyı yavaşça örttü.

"Bir haber var mı?" Çalışma odasına doğru yürümeye başladı, yerinde duramıyor olanları düşünmeden dakika geçiremiyordu.

"Artık sakinleşmelisin Rory, düşmanlarımızı yakalamak istiyorsak makul olmak zorundayız. Kralımıza haber yolladım, o da yardımcı olacaktır." Connor arkadaşını sakinleştirmek istiyordu ancak o da Highlands'da böylesi bir ihanete anlam veremiyordu, hem de Rory'nin kendi klanının da bunun bir parçası olması... Herhalde bu ihanet ona yönelik olsa o da bu halde olurdu ancak Rory'i sinirlendiren sadece ihanet ve gururu değildi. Karısının çığlıklarını duyduğunda Rory'nin dehşetle çarpılan yüzü Connor'a tüm bilmek istediklerini anlatmıştı. Rory, Kathleen'e aşık olmuştu. Gerçi kadın o kadar güzeldi ki meleksi yüz hatları, saçları ve duru tavırları, Connor arkadaşına hak veriyordu.