Sanal Aşk (Tamamlandı)

"Temas yok yakarum"

Yazar'dan

Ulaş gideli aradan saatler geçmişti ama ses soluk çıkmamıştı. İrem evde meraktan ölmüştü. Aramasını bir şey demesini bekliyordu ama yok. Ses seda yoktu.

İrem en sonunda dayanamamış aramıştı. Ama Ulaş açmamıştı. Bir kaç kere daha denemişti. En sonunda açmıştı.

U: Ne oldu İrem?" Sesi yarı endişeli yarı sinirli geliyordu. İrem daha da meraklanmıştı.

İ: Sabah bir şey demeden aceleyle gittin de merak ettim. Bir şey mi oldu?

U: İrem sonra konuşalım. Şimdi meşgulüm."Dedi ama arkadan "Betül  ,kızım kendine gel Betül" diye sesler geliyordu. Önemli bir şey olduğunu düşünüp üstlenmek istemedi ama merakına da engel olamadı.

İ: Ulaş iyi misin?

U: İrem sonra sonra! " diye İrem'i azarlamıştı.  İrem kırılmıştı. Üzülmüştü de. Ulaş ise bile isteye yapmamıştı. Betül'e bir şey olmasından korkuyordu. Her ne kadar gıcık bi tipte olsada Kuzeniydi sonuçta.

İ: Peki" Deyip kapatmıştı. Kırıldığı ses tonuna yansımıştı. Ulaş ise fark ettiğinde İrem çoktan telefonu kapatmıştı. 

İrem'den

Üzülmüştüm. Tamam acelesi olabilir hatta konu önemli olabilir ama beni azarlamamalıydı. Kırmıştı beni. Belki de istemsizce ama...

Kafa dağıtmak amaçlı yürüyüş yapmaya karar verdim. Telefonumu ve kulaklığımı aldım.  Kapıyı 1-2 kere kilitleyip çıktım. 

Yaklaşık yarım saattir yürüyordum.  Sonunda eve gitmeye karar verdim. Yolda yanımdan Ulaş'ın arabası geçti. İçinde de yanlış görmediysem Ulaş ve Betül vardı. Tabii bi tane de kadın..

Araba yavaşladı ve yavaş yavaş geriye doğru yani bana doğru gelmeye başladı. Şimdi tam Ulaş olduğundan emin olmuştum. Ben takmayıp yoluma devam ettim.

Araba yanıma yanaştı. Ve;

U: İrem,  İrem gel eve götüreyim seni. Bin

İ: Gerek yok gördüğün gibi yürüyorum. " Dedim kırgın bi ses tonuyla.

U: İrem hadi naz yapma bin şu arabaya.

İ: Gerek yok dedim.  Anlamıyor musun acaba?

U: İyi sen bilirsin " Dedi ve gitti.  Ben ise biraz şaşırmıştım. Hemen gitceğini düşünmemiştim. Aman bana ne kendi kaybeder. Dedim kendi kendime ve yürümeye devam ettim. 

Biraz daha ilerledikten sonra dönemeçte Ulaş'ın arabasını gördüm. Hiç takmayarak ilerlemeye devam ettim.  Tam geçip giderken arkadan gelen Korna sesiyle sıçradım. Kim olduğunu tahmin edebiliyor musunuz?  Tabii ki de Ulaş.

"Ne var?" Anlamında kafamı salladım.  Ulaş kafasını camdan çıkartarak

U: İrem delirtme beni bin şu arabaya.

İ: Binmiycem dedim niye uzatıyorsun. Yürü gitsene. " diye bağırdım. Neden bilmiyorum ama Betül'ün yanında olması canımı sıkmıştı.

U:İyi sen bilirsin." Dedi ve arabadan inip beni kucağına alıp tekrar arabaya binmesi 2 saniyesini almıştı.

U: Ben sana dedim." Dedi ve sürmeye devam etti.  Ben hiç cevap vermeyip kafamı cama çevirip kulaklığımı taktım. 

Betül'ün annesi olduğunu tahmin ettiğim kadın. Kulağımdan kulaklığın tekini çıkartıp soru sormaya başladı.

M(ehtap): Kızım nasılsın bakalım?"bende kulaklığın diğer tekini çıkartıp cebime koydum. Saygılıyız efenim.

İ: İyiyim efendim siz nasılsınız?