Sanal Aşk (Tamamlandı)

İremsiz bi hayat yok!

İrem eve geleli yarım saati geçmişti. Ama daha Ulaş'dan ses seda yoktu. Meraklanmıştı biraz. Aramak istiyordu ama bi yandan da istemiyordu.

Bugün Mehtap Hanım neden ona sevimsiz bi şekilde bakmıştı? Onun için merak konusuydu.

Ulaş ise İrem'den ayrıldıktan sonra Mehtap Hanım ile birlikte Betül'ü hastaneye götürmüşlerdi.

M:Doktor bey Betül'ümün nesi var?

D: Betül hanım'ın psikolojisi allak bullak olmuş. Zor bi dönemden geçiyor. Bu yüzden onu mutlu etmek için ne gerekiyorsa yapmanızı öneririm. Şu anlık diyeceklerim bu kadar. Ama her ay düzenli kontrole gelin. İyi günler

U: İyi günler." Mehtap hanım ve Ulaş ayaklanmış dışarıda duran Betül'ün yanına gidiyorlardı. Çünkü Betül "hava almak istediğini" söylemişti.  Mehtap hanım Ulaş'ı kendine döndürdürüp,

M: Ulaş, oğlum. Bak sende benim oğlumsun , kanımdan canımdan bi parçasın. Ablamın biriciğisin. Ama Betül'de benim biriciğim. Canım o benim. Kızım...o bana kalmış tek şey. Onun üzülmesine dayanamam. Anlıyor musun beni?

U: Anlıyorum teyze anlıyorum. Ama Betül' ü mutlu etmeye çalışırken ben mutsuz olmak istemiyorum. Senin diyeceğin şey belli "sevgili olun!"dan başlayıp "evlenin" e kadar gidecek. Ama olmaz teyze. Ben sevmediğim biriyle...olmaz teyze. Sen kızını düşünüyorsun ama bi yandan da bencillik ediyorsun. Senin felsefen şu "Kızım mutlu olsun diğerlerine n'olursa olsun!" Ama bu olmaz işte. Betül'ü mutlu etmek için ne gerekirse yaparım ama kendimi mutluluğumu da hiçe sayamam.... ha bir de sen şey diceksin demi "İrem'den uzak dur! Kızımı üzme!" Olmaz işte bu da olmaz. O gün arabadaki konuşmanız ne güzeldi. Sevmiştin sen İrem'i. Şimdi ne değişti.

M: Değişen şey belli. Ben ordayken sizin birbirinizi sevdiğinize karşı hiç bir fikrim yoktu. Ama şimdi gördüm. Siz birbirinizi seviyosunuz. Olan benim kızıma olucak. Canıma , Betül'üme. Ben her zaman "Kızım gene kendine bir şey yapar mı? Şu an nasıl? Ne yapıyor?" Gibi sorularla yaşamak istemiyorum.

U: BEN DE MUTSUZ YAŞAMAK İSTEMİYORUM."bağırdığını fark ettiğinde insanlara " özür dilerim" bakışı attı. "Ben İrem'i seviyorum teyze. İremsiz bi hayat...yok olamaz. Benim hayatım bir anda İreme dönüştü. Benim hayatım , hayallerim hep İrem üstüne kurulu teyze.

M: Neyse bu konu gittikçe uzuyor. Ama şunu bil Ulaş. Kızımı üzersen, üzerim." Ulaş kafa salladı ve içinden  "Ne yapabilirsin ki ya. Üzermiş. Ha-ha-hayt" dedi. Ve o da peşinden gitti.

B: Ee? Hadi gitmiyor muyuz! Daraldım ben burda.

U: Hı-hı. Gidiyoruz hadi."dedi ve arabaya yürümeye başladılar.

Betüllerin evine geldiklerinden Ulaş tam gidecekken Mehtap Hanım cama vurdu. Ulaş camı indirdiğinde,

M: İçeri, gelmiycek misin?

U:Yok teyze. Giç girmeyim." Sesini biraz daha kısarak ,

U:Sen şimdi gene "Betül İrem" konusunu açacaksın. Ama benim hiç konuşma isteğim yok. Kalbini de kırmak istemiyorum. O yüzden hadi eyvallah teyze" dedi ve gaza basıl dumaların içinde kayboldu.

İrem evin için de volta atıyordu. Ulaş ne aramışdı ne de mesaj yazmıştı. Aramakta istemiyordu. Çünkü en son böyle bir şey olduğunda araları bozulacaktı. Kapının güçlü bir şekilde çalmasıyla irkildi. Hemen koşar adım ilerleyip kapıyı açtı. Gelen Ulaş'tı. İrem derin bir "oh" çekerek,

İ:Ohh... ulaş sonunda geldin. Geçsene içeri." Ulaş içeri geçti.

İ:Ee... Ulaşş! Anlatsana ne oldu?

U: Hiç öyle doktora göründü. "Mutlu etmeye çalışın mutlu olsun" tarzı şeyler söyledi.

İ:Hmm... iyi

U: İyi...

İ: Neden böyle yaptığını anlamadım?..
Seni aradığında ne söyledi?" Ulaş duraksadı. Diyemezdiki sevdiğim için diye.

U:B-babasından ötürü...