Anne's Dagboek Ft. One Direction

part 1

'Annestasia, opstaan! Je moet naar school!' Riep mijn moeder. Yeg, wat had ik een hekel aan mijn volledige naam. Noem mij maar liever Anne. Mijn moeder wil dat niet, ze vind dat omdat we rijk zijn ik een deftige naam. Pff wat een stom gedoe. Ik gooide me dekens van me af en kleedde me aan. Ik geen keuze in schoolkind, want ik moet een uniform aan. Ik liep naar beneden. 'Hey mam lekker geslapen?' Vroeg ik toen ik de keuken in liep. 'Mam?!' Vroeg ze beledigd. 'Zo hebben je vader en ik je niet opgevoed. Je noemt ons vader of moeder.' Ik zuchtte. 'Jah moeder,' zei ik. Ik pakte de boterham die ze voor mij had gesmeerd en liep weg. Ik liep naar school, een plek waar iedereen me kent als Anne en niemand weet dat ik rijk ben. 'Hey baby,' hoorde ik achter me. Daar stond mijn lieve vriendje Floris. 'Hey liefie,' zei ik en liep naar hem toe. Ik gaf hem een kus. 'Wanneer kunnen mijn ouders de jouwen ontmoeten, ze blijven er maat over door zeuren,' zei hij. Ik schrok, hij mocht niet weten dat ik rijk was. 'M-m-mijn ouder?' Stotterde ik. Hij knikte. Snel zei ik dat ze op vakantie waren en ik nu bij mijn oppas woonde. Hij keek verdrietig. 'Owhh jammer,' zei hij. De bel ging, op naar de eerste les. Ik had over het algemeen een gewoon leven op school en dat vond ik fijn, maar thuis was alles anders. Ik wou niet rijk zijn, maar ik wou zijn net als ieder ander. Dus zo'n schooldag kon me niet lang genoeg duren, bij mijn vriendje en zijn vrienden voelde ik me tenminste gewoon mezelf? Mijn ouders wisten dat ik op een normale school zat, maar het uniform haalde ze over. Anders mocht ik er niet heen. Ik wou thuis ook mezelf kunnen zijn, maar dan moet ik niet mezelf zijn maar Annestasia. Waarom mocht ik wel naar een school voor niet rijke, normale mensen maar mocht ik thuis niet normaal zijn. Ik moest ze erover spreken en weet je wat? Dat ging ik vanavond doen, ik had de vraag al veel te lang en stelde het steeds uit om te vragen. Na de schooldag, bracht Floris me naar huis. Dat dacht hij in ieder geval. Ik wachtte tot hij weg was en liep toen naar mijn huis of nou ja villa. Ik kwam binnen en rende naar boven, voor mijn ouders iets konden zeggen en dacht na over hoe ik het aan mijn ouders kon vragen. Het moest absoluut overtuigend zijn anders kon ik het wel schudden. Het moest nou maar eens afgelopen zijn met dat kakkerig gedrag van hun, zo ben ik nou eenmaal niet en zo wil ik ook niet zijn. Maar wat als ze het niet begrepen?! Dan zou ik weglopen en nooit meer terug komen. Mijn moeder kwam bezorgd binnen en vroeg of er iets was. Ik hield het niet tot vanavond en barstte los. Na mijn uitbarsting keek mijn moeder alsof ze zich schuldig voelde, bood haar excuses aan en liep weg. Was ik niet een beetje te hard voor haar geweest? Kakkers hebben ook gevoelens. Ik werd gebeld op mijn pearphone en zag dat het Floris was. 'Hey baby what's up,' zei ik door de telefoon. 'Nou ik eum... moet van mijn ouders... uuh. Ik moet je van mijn ouders dumpen,' zei hij. Mijn wereld stortte in. 'We hebben al drie maanden en zowel mijn ouders als ik hebben je ouders nog niet gezien en dat vinden mijn ouders niet zo fijn, sorry,' ging hij verder. Ik zat verstijfd op het bed en mijn telefoon viel uit mijn handen. Tranen branden achter mijn ogen. Mijn hoofd vertelde me dat het bij het leven hoort, maar mijn hart zei van niet. Toen Floris geen reactie kreeg, zei hij: 'Eum nou ik zie je nog wel.' Hij hing op. Ik was te laat om alles uit te leggen. Ik had mijn eigen leven verpest, door te liegen dat ik niet rijk was. Nu kwamen mijn beide ouders mijn kamer in. Ik deed alles om de tranen binnen te houden, hun mochten ze niet zien en hoefden van niks te weten. Mijn ouders zeiden dat ik mijn leven mocht leiden als een normale tiener en dat ze me zelfs Anne zouden noemen. Eindelijk zou ik normaler door het leven gaan. Mijn dag was verkloot en een beetje beter. Toen mijn ouders weg waren ging ik op mijn bed liggen en jankte alles eruit. Na een paar minuten, pakte ik mijn laptop en zag een bericht van Floris. Wat was hij een vieze player zeg.

Hey hoofdstuk een is af hope you liked it. See ya

Xx fiekevanesch