formidable | taejin

Bölüm 21

.
.
.
Peki şimdi ne olacaktı? Daha yeni birbirimize kavuşmuşken ayrılacak mıyız? Kalbim henüz atmaya başlamışken tekrar onsuz mu kalacaktım?

Bu hayatın bizle sorunu ne? Neden her seferinde tökezlemek zorundayız? Neden her güzel şeyin bir sonu olmak zorunda? Seokjin'le olan ilişkimizin sonu olmamalıydı.

Mesajı attıktan sonra çevrimdışı olmuştu pislik herif. Ama ben hala ağlıyordum. Seokjin'in birazdan odaya geleceğini farkettiğimde hızlı adımlarla lavaboya ilerledim. Eğer beni böyle görürse ne olduğunu soracaktı ve ben onun masum yüzüne baka baka yalan söyleyemezdim.

Defalarca yüzümü yıkayıp havluyla kuruladıktan sonra lavabodan çıktım. Seokjin odaya gelmiş ve yatağa kurulmuştu bile.

"Bir an geç geldiğim için beni terkettiğini düşündüm."

Gülümsemesi kahkaya dönüştüğünde ister istemez ben de gülümsemeye başlamıştım. Saniyeler sonrasında eliyle yanını patpatlayarak yanına gitmemi işaret etti.

Korkuyorum sevgilim, lütfen benden gitme, olur mu? Ne kalbimden git, ne de kalbinden at beni, lütfen.

Yanına gidip tüm bedenimle ona sarıldım. Kollarım belini sardığında boynuna gömmüştüm yüzümü, burası her zaman sıcak ve rahattı.

Kısa süre sonra bilgisayardan gelen ses kesildi. Ne olduğuna bakmak için kafamı, bulunduğu yerden kaldırmaya çalıştım. Çalıştım çünkü kafamın arkasında hissettiğim el, sığındığım boyundan çekilmemi engelliyordu.

Ufak bir gülümseme sunup, bana engel olmaya çalışan ele karşı koymayı bıraktım.
Tekrar yüzümü o çok sevdiğim boyunla buluşturduğumda Seokjin'in beni sarması bir oldu, kollarını boynuma sarıp yüzünü saçlarımın arasına gömmüştü.

"Ben her zaman yanındayım, bunu unutma. Seni her zaman, her şeyden çok seveceğim, bunu da unutma. Ne olursa olsun, ne yaparsan yap, hiçbir zaman sana olan sevgim azalmayacak. Eğer bir sıkıntın veya problemin varsa benimle paylaşabilirsin."

Çok isterdim sevgilim, inan bana tüm olanları sana anlatmayı çok isterdim. Ama eminim ki, benden uzaklaşacaksın ister istemez. Ben de seni her zaman seveceğim Seokjin, her şeyden çok seveceğim.

" Minik kelebeğimin canı bir şeye mi sıkıldı yoksa?"

Huzurlu sesi kulaklarıma tekrar dolduğunda ağlamamı bastıramamıştım. Bu bedenden, bu sesten, benim için atan bu kalpten ayrılmayı hiçbir zaman düşünmemiştim. Mükemmel bir insansın sevgilim.

"Sadece izlediğimiz filmdeki kızın durumu... ona üzüldüm galiba."

"Hangi kız? Marry için mi üzüldün?" sesi biraz şaşkınlıkla karışık çıkmıştı.

"Evet, Marry için." ya da bizim için...

"Taehyung, kız sadece en yakın arkadaşı tarafından terkedildi. Hem zaten arkadaşı, Marry'nin sevgilisiyle beraberdi. Bunun için neden üzülüyorsun?"

Ona yalan söylemekten nefret ediyorum. Tekrar gözlerimi yaşlar doldurduğunda bu sefer karşı koyamadım.

"Meleğim neden ağlıyorsun?" sanırım boynunda hissettiği ıslaklıkla anlamıştı ağladığımı.

"Hiç." konuyu kapatmak istercesine söylemiştim.

"Anladım, sanırım anlatman istemedğin bir şey. Ama ne olursa olsun ağlama, çünkü her zaman son derece yakışıklı ve kaslı sevgilin yanında olamayabilir. Mesela lavaboya gidebilir ya da mutfakta yemek yiyor olabilir. Bu yüzden ağlama. Hatta şöyle düşünelim; sen her ağladığında gözünden düşen her bir damla yaş, bana olan sevgin olsun. Ve ağladığın zaman gözünden düşen yaş değil bana duyduğun aşk olsun."