Stolen Kisses, Pretty Lies

Chapter 18

Chapter 18: Leave

MABILIS na lumipas ang mga oras at natapos na rin ang klase. Pagkadismiss sa amin ni sir ay agad kaming umuwi ni Spike, doon muna raw siya dederetso sa condo.

Nilapag ko ang bag ko sa sofa at saka humiga. Sobrang pagod ko sa araw na 'to, parang kulang ang isang araw na tulog ko.

"Barbeque..."

Napamulat ako ng magsalita siya. "Gusto mong barbeque?" Tanong ko.

"Aysh hindi, tinatawag kita."

"Ang corny corny mo!" Inis na sabi ko at sinusubukan takpan ng unan ang mukha ko. Kinikilig kasi ako sa barbeque niya eh.

"Hahaha magluluto na ako, anong gusto mo?" Tanong niya. Magaling magluto 'yang si Spike kaya nga matakaw eh, pero hindi pa rin nawawalan ng abs. Saan hustisya mga bes?

"Pork steak nalang barbeque..." Sabi ko at diniinan talaga ang barbeque.

"Sige barbeque," sabi niya sabay kindat at tumakbo na sa kusina. Ang landi mo talaga Harley!

Napaisip na naman ako, malandi na ba 'ko no'n? Wala bang makakaintindi sakin? I just kissed him because I love him. Kahit patago...iyon nalang kasi ang alam kong paraan para ma-express ko ang love ko sakanya. Oo alam kong mali, pero lalaki rin ako, tao, natetempt. Sobrang tanga ko dahil nagpadala ako sa tukso kahit alam kong sobrang mali noon.

"Spike, bakit ka nagstay?" Tanong ko nang sundan ko siya kusina. Hindi kasi matahimik ang utak ko kaya gusto kong makakuha ng sagot sa kuryosidad ko.

"Nagstay? Sayo?"

"Oo..."

"Kasi kaibigan kita at mahal kita. Ang kaibigan nagdadamayan, hindi nag-iiwanan. Kaibigan kita kaya naiintindihan kita at kahit minsan mahirap pipilitin kong intindihin ka, wala eh kaibigan kita."

"Pero...hindi ka ba napipilitan?"

"Like what I've told you, you're my friend. And that's also my duty as your lover," nakangiting sabi niya habang naghihiwa ng onions.

"Lover? Hahaha grabe naman 'to. Alam mo Spike hindi tayo bagay, at hindi rin tayo pwede," malungkot na sabi ko at bigla siyang napahinto sa paghihiwa saka tumingin sa akin.

Alam kong nasaktan siya pero iyon naman ang totoo diba? Mas lalo akong kagagalitan ni Blade kapag pinagpatuloy niya yung nararamdaman niya para sakin.

"Harley, kapag mahal mo 'yong tao, gagawin mo lahat para sakanya. Kahit mali, para sa'yo nagiging tama."

"Paano si Blade?"

"Ano ba? Huwag mong intindihin ang lalaking 'yon. Tanggapin mo nalang na hindi ka niya mahal at kahit kailan ay hindi ka niya mamahalin!" Inis na sabi niya. Napahinto siya nang tumulo ang luha ko.

"Sorry..." Sabi ko at tumakbo pataas.

Nagkulong ako sa kwarto ko at muli na namang umiyak. Lord, kailan po ba matatapos yung mga luha ko? Bakit naman ganito? Sobrang aga pa para magkagulo. Hindi ko na alam ang uunahin ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Mauuwi ako sa depression nito...

"Harley, c'mon open the door. Mag-usap tayo!" Sigaw ni Spike mula sa labas.

Nananatili akong nakayuko at nakasubsob ang mukha sa unan. Mas lalong lumakas ang pag-iyak ko. Kasalanan ko ang lahat ng ito. Pati si Spike ay nadamay sa mga kagagawan ko. Mali ang magstay siya sakin, itatakwil din siya ng kapatid niya.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto. Siguro ay nakuha niya na ang susi, napakatalino naman talaga. Naramdaman kong naupo siya sa tabi ko, inakbayan niya ako at ipinatong ang baba niya sa balikat ko.