2.Bölüm |komşu|

632 77 53
                                    

Jimin'den

Bir melodinin ruhu olabilir miydi? Ben ipleri salmıştım. Beni bekleyen birileri var mıydı? Hayatı geçip giden kara bir tren gibi izliyordum.

Geçmiş ruhu öldüren bir ibret timsaliydi. Sararmış sayfalardaki kurumuş gözyaşlarına benzerdi. İpteki tek noktaya defalarca düğüm atmak neleri değiştirirdi? Güçlü olmak isterken yaralara kesik atmak gibi miydi?

Hiç susmayan hayallerim vardı, elimde kalan sadece parçalara ayrılmış düşlerdi.

Kırıkları zihnime batıyordu.

Saatlerdir oturduğum tabureden kalkarken parmaklarımla ağrımaya başlayan şakaklarıma baskı uyguladım. Gitmem gereken bir okulum  ve hergün aynanın karşısında ezberlediğim repliklerimi sıralamam gereken bir günüm vardı.

Gece boyunca hırkama sarılarak yağmuru izlemiştim. Üzerimdeki kırgınlık şimdiden kendini hissettiriyordu. Faturaları da ödemezsem zatürreden geberme potansiyeline sahiptim.

Aman ne güzel!

Dersimin başlamasına daha 3 saat vardı. Şanslıysam kantinde kahvaltı edecek vakit bulabilirdim. Kombinin çalışmamasından dolayı yarı sıcak suyla çabucak duş alarak belimdeki havluyla odama adımladım.

Sanki yeterince değilmiş gibi yalnızlığı daha da suratıma çarpan bir evim vardı. Küçük olmasına rağmen verdiği hissiyattan nefret ediyordum. Verdiğim yalnızlıkla dolu nefesimi yine soluyarak ciğerlerime dek işliyordum sanki.

Bacaklarımdan geçirdiğim siyah pantolonumun düğmesini kapatırken üstüme giyebileceğim kıyafetlere göz attım. Sanırım, hayatta tek zevk aldığım şey kıyafetlerle ilgilenmekti.

Giydiğim beyaz tişörtün üzerine siyah-sarı kareli bir gömlek geçirerek sarı saçlarımı taradım. Anahtarları ve şarjı bittiği için kapalı olan telefonumu deri ceketimin cebine tıkıştırdıktan sonra siyah beremi de başıma taktım. Aynada son kez görüntüme bakarken iyi durduğuna karar vermiştim fakat gözlerim için aynı şeyi söylemezdim. Gece boyunca uyumadığım için göz altlarım morarmış ve gözlerim kızarmıştı.
Umursamadım. Zaten güneş gözlüklerimi kullanmayı seviyordum. Takarsam bu problem de ortalıktan kalkacaktı.

İyi görünmeye bayılıyorsun değil mi? Sahte mükemmel dünyan ve sen Park Jimin. Sahtekarın tekisin. İnsanları iyi olduğuna hilelerinle inandırmayı her seferinde nasıl da başarıyorsun?

Kapının kapandığını kontrol etmek için çekerken elimde kalmasından korkmuştum. Değiştirsem iyi olacaktı ama kapıya vereceğim parayı geçenlerde gördüğüm gömleklere vermeyi tercih ederdim.

 Değiştirsem iyi olacaktı ama kapıya vereceğim parayı geçenlerde gördüğüm gömleklere vermeyi tercih ederdim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

***

İç çekerek elimdeki poğaçadan bir ısırık aldım. Etrafı umarsız bir tavırla süzerken, sırıtarak gevşek adımlarla bana doğru gelen Jaebum'a takıldı gözlerim. 

CELESTİAL •jikook• Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin