Chapter 14

10.1K 412 46
                                    

This story contains violence, aggression, abuse, prolonged torture, romanticized rape, profane languages, suicide, and murder.

~Friends~

My vision is spinning tremendously. Hindi ko alam kung anong  mangyayari habang hinihila ako ng Hari palabas ng kusina.

I can feel the tension on his body when his grip tightened on my wrist.

Naalala ko kung paano muling tinabig ng Hari ang plato na hawak ko matapos kong ipunin ang natapong niluto roon bago niya ako kaagad hinila palabas ng kusina.

I don't want to think about any of the possibilities anymore. I'm tired of thinking of it. I will accept anything from the King.

I keep on stumbling when I tried to keep up on the King's fast pace.

Tinatahak namin ang pamilyar na hallway na kanina lamang ay dinaanan namin.

The King stopped in front of the door. There's a plate pasted on the door and it says 'Infirmary'.
Kaagad na binuksan iyon ng Hari at kaagad akong hinila sa loob bago niya isinara ang pinto.

Ang kaninang maraming higaang silid ang bumungad sa akin. Napagtantong silid pala iyon kung saan ginagamot ang may sakit.

I looked at the King's rigid and pissed form as he pulled me again while he started walking.

Why would the King bring me to a place like this?

An unknown feeling tugged from my chest from the sudden idea.

Ipapagamot ba niya ang aking mga kamay na napaso?

I looked up expectantly to the King's wide back. Hindi ko na napansing nakahinto na kami at nakatingala na ako sa Hari.

I blinked my huge eyes when the King looked away from me with his jaw clenched and quickly released my wrist like I have some illness.

Kaagad akong napahawak sa aking palapulsuhan habang nakatingala pa rin sa Hari at hinintay ang susunod niyang gawin o iuutos sa akin habang nakatingin siya sa banda kung saan ako nakatalikod.

"Quickly!" The King suddenly growled which makes me flinch.

May narinig akong nahulog na mga kung ano sa sahig bago narinig ang isa pang boses mula sa aking likuran. Kaagad akong napalingon sa aking likuran.

I stared at the woman who nervously picks the things that were scattered on the floor from the medicine box. She's wearing a white dress and headdress like a nurse in the hospital.

"I-I'm sorry your H-highness," the woman shyly ad nervously replied after she gathered all the things back to the medicine box.

"Mend her burns," maikling saad ng Hari.

Kaagad na tamango ang nurse sa Hari. The King throws a glance towards me before he grumpily and quickly strides towards the infirmary's door.

Sinundan ko ng tingin ang Hari. I'm expecting him to look again at me so that I can say thank you but he did not do it in my dismay as he closed the door.

Napalunok ako at malungkot na napatingin sa nakasara ng pinto.

Naagaw lamang ang aking pansin sa nang marinig ang mahinahong boses ng nurse sa aking harapan.

The woman gives me a comforting smile.

"Sit on the edge of the bed so that I can start caring your burns, aye?" The woman said calmly.

Mahina akong tumango at sumunod sa nais ng nurse.

The nurse is kind as she mend my burns. May inilagay siyang cream sa mga napaso kong kamay. Ang sabi niya rin ay tuluyang gagaling iyon makalipas ang isang linggo basta ay lagyan ko lamang ng cream na ibinigay niya sa akin.

BCS 3: Innocent MistakeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon