✨❤️Nisrine en Yassir❤️✨

Deel 46

Pp Yassir

We zijn al 3 dagen verder en we vinden Nisrine nog steeds niet. Die stem herinner ik van ergens die mij belde vorig keer. Ik ga op de bank zitten en leg mijn handen op mijn hoofd. Nisrine is garandeert ontvoerd door die vrouw die mij belde. Die stem herken ik maar ik weet niet van waar.

Pp Nisrine

Ik heb het honger en koud en ik zit nog steeds opgesloten in deze donkere kamer. Ik hoor iemand naar binnen komen. Het is de vrouw. "Haal me hier uit, ik snap niet waarom je mij hier opsluit" reageer ik terwijl ik mijn woede probeer in te houden. "Haha, ik haal je hier niet uit. Schatje toch! Ik wil je beschermen voor Yassir. Hij gaat je mishandelen net als hij bij mij deed" antwoord die vrouw emotieloos. Ik kijk haar aan. "Maar dan hoef je mij toch niet op te sluiten, ik heb honger en krijg weinig eten" antwoord ik zielig. "ZEYNEP HAAL ETEN VOOR DEZE ZIELIGERD" schreeuwt die vrouw. "Kifesh ik ben geen zieligerd" antwoord ik met een gestrekte wenkbrauw. Zeynep komt de kamer binnen. OMG dat is mijn vriendin Zeynep. "Zeynep?" Zeg ik zachtjes. Zij kijkt me verbaasd aan. "Wat is er Zeynep, waarom kijk je zo naar Nisrine" antwoord die vrouw arrogant. "Uhm n.. niets ik Uhm.. wat moest ik doen" vraag Zeynep.

Pp Zeynep

Huh dit klopt niet. Nisrine is gevangen genomen door Hayat. (Hayat is die ene vrouw)
Ik werk voor Hayat want ik hadt echt dringend geld nodig. "Ga wat brood halen voor Nisrine zeg ik" antwoord Hayat boos. "Uhm ja.." reageer ik terug en ga wat eten halen voor haar. Ik doe wat brood in een mand. Ik pak een bladje en een pen. Ik schrijf een brief naar Nisrine en leg die in de mand. Ik ga naar de kamer en leg die mand op tafel. "Hier je eten" zegt Hayat. Ze staat op en gaat samen met mij naar buiten. Ze sluit de deur achter haar en doe hem opslot. "Waarom heb je die meisje ontvoerd" vraag ik haar.  "Dat zijn u zakens niet en ga naar de keuken en maak eten" sist ze me.

Pp Nisrine

Ongelooflijk Zeynep werkt voor de persoon die mij heeft ontvoert. Ik pak het mand waar brood in zat en eer het op. Het was echt een harde brood. In die mand zit er een briefje. Ik pak het en lees het naast een brandende kaarsje.

Hey Nisrine, ik ben het Zeynep. Je hebt me wel gezien daarjuist. Ik weet niet waarom je hier zit. Maar ik ga je hieruit brengen. Omdat ik je vriendin ben! En vrienden moeten je helpen!

Nadat ik dit heb gelezen. Komt er een blijheid in mijn lichaam. Eindelijk ga ik terug naar huis. Ocharme Yassir die zal waarschijnlijk bezorgt zijn voor mij. Weer hoor ik de deur open gaan. Het is die vrouw weer. (Hayat)! "Zo zo zo heb je nog honger!!!" Vraagt ze, ze schreeuwt meer dan dat deftig te vragen. "Uhm ja dankje voor" "beter want ik ging je niets meer geven vandaag" onderbrak ze me. Pff ze onderbreekt me wel te veel. "Laat me hier vrij, ik ben dit beu! Alles wat je zei over Yassir klopt niet want hij is niet zo en" "HOU JE B" onderbrak ze maar ik onderbrak haar nog sneller terug. "HOU JIJ JE BEK ZELF. Laat me hieruit want ik heb helemaal niets met je te maken. Je hebt het recht niet om mij te ontvoeren en in een donker kamer op te sluiten" antwoord ik in 1 hap lucht. Ze kijkt naar de grond. Zal ze spijt hebben?

Pp Yassir

TRIINNGG! Wie zou dat zijn. Ik doe de deur open en zie dat het Zeynep is. "Wat doe je hier, Nisrine is niet thuis" zeg ik droog. "Ja ik weet waar ze is" antwoord ze. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Ik zweer als dit een prank is dat je uit mijn leven verdwijnt" reageer ik bedreigend. "Nee ze is ontvoerd door iemand die je waarschijnlijk niet kent" zegt ze waardoor mijn ogen groot worden. "Kom naar mijn auto en wijs mij de weg" antwoord ik.

Pp Nisrine

"En trouwens ik wed dat Yassir niet eens jouw zoekt! Dus daarom ben je hier veilig" zegt de vrouw tegen me. Ze slaagt me op mijn wang. Ze pakt een stok en slaagt me ermee op mijn gezicht. Ik probeer het stof weg te halen maar ik blijf stil staan. Precies een standbeeld. Een standbeeld die pijn leidt. Even later duwt ze mij keihard zodat ik beweeg en op de grond kei hard valt. Ze lacht me super hard uit. Yallah laat me hier eruit.

Even later
Ik heb het te koud en ben vuil en heb blauwe plekken. Normaal zou Zeynep mij helpen maar ze komt niet. Mohiem sabr. (Geduld) Ik probeer op de koude grond te slapen. Ik bibber van de koud en ben super bang. Was Yassir maar hier dan kon in hem knuffelen en voel ik me weer veilig. Ik laat paar tranen los als ik in die gedachtes zit.

-

Ik schrik me dood wanneer ik iemand hoor. "Ssst het is hier" hoor ik iemand fluisteren. Ik ga zo snel als ik kan naar een hoek verweg van de deur. Ik prop me in 1. Ik hoor de deur zachtjes open gaan. "Nisrine, waar ben je ik ben het Yassir. Wtf het is hier faking donker" (sorry voor taalgebruik)  zegt Yassir. Hij pakt zijn gsm en doet die licht van zijn gsm aan. "I..ik b.b.. ben hier" zeg ik moeilijk door de koud. Ik kan zelfs niet meer opstaan want anders was ik direct naar hem toegerent. Hij ziet me. Hij ziet dat ik vuil ben en dat ik bibber. "Kifesh wie heeft dit gedaan" Hij rent naar me en knuffelt mij. Hij doet zijn jas uit en doet hem voor me aan. Ik zie Zeynep voor de deur. "Kom we moeten hier snel weg" zegt Zeynep gestresst. Yassir legt een arm onder mijn knie en de andere arm onder mijn rug. Ik zet mijn hoofd op zijn schouders. Daarna gaan we snel maar stil naar de auto.

Pp Zeynep

In de auto aangekomen. "Nisrine waarom heeft ze je eigenlijk ontvoert" vraag ik. Maar ik krijg geen antwoord. Ik kijk voor me waar Nisrine is en zie dat ze al in val sliep. "Ach ik vraag het haar wel ander keer" antwoord ik. "Wie heeft haar eigenlijk ontvoert zeg is haar naam" vraagt Yassir. Terwijl hij op de weg concentreert. "Uhm Hayat" antwoord ik. Hij stopt de auto. Hij kijkt achter hem. (Want ik zat achter in de auto) "Hayat ... wat is haar achternaam" vraagt Yassir doordringend. Ik geef haar hele naam door. Hij kijkt mij met een open mond.

Vergeet niet te stemmen
Veel love naar de mensen die op mijn deeltjes stemmen ❤️❤️