Two Ghosts • boy×boy

36 (İlk Öpücük)

Ali

"Elini ver bana." Gözlerime bağlanmış bezden elimi çekip önümde gezdirdim. Ne Erkan'ı görebiliyordum, ne de nerede olduğumuzu.

"Hadi elini uzat." dediğinde elimle boşluğu yoklaya yoklaya elini buldum.

"Neredeyiz Erkan?" dedim tedirgince. Sürprizlerden hiç hoşlanmazdım. Ve şu an hiç güvende hissettmiyordum. Bunun Erkan ve geçmişteki dengesizlikleri ile de çok alakası vardı tabii.

"Bekle son 10 adım." dediğinde dikkatle ilerliyordum. "Geldiiik!" Elimi beze attığımda durdu. "Aç hadi." dedim sabırsızca. Arkama geçip gözlerimi açtığında ortamdaki loş ışık gözümü almıştı. Alışana kadar elimi gözüme siper edip ortamı yokladım. Şaşkınlığımı gizleyemiyordum.

"S-sen harikasın." dedim gözlerimi gezdirirken odada. Erkan'ın en yakın arkadaşı Eren'in evinin salonundaydık. Geçmişte attıkları snaplerden ve videolardan tanıyordum. Oda loş bir ışıkla bezetilmiş ve ortadaki masanın üstü leziz gözüken yemekler ile donatılmıştı. Ellerimle açık kalan ağzımı kapatıp ona baktım. Derin gülümsemesiyle odayı aydınlatıyordu.

"Sana gül bahçesi vaat ediyordum. İlk adımımız olsun mu?" dedi ellerini uzatırken. Elini tutup kendime çektim. Bu sırada kulağıma dolan müzik ile ilerideki televizyona göz attım. Gülümseyip Erkan'a döndüm. Kelimelerle anlaşamayacak kadar mutluydum. Bu ânı hiçbir  şey bozmamalıydı. Çalan müzik ile dans edermişçesine sallanmaya başladık. Daha çok alnımı alnına dayamış, huzurluca dikiliyorduk.

"Uyu aşkım koynumda,
Kaygısız mışıl mışıl.
Bana emanet gül yüzünde,
Gülümseyen huzur."

Ellerimi boynuna dolarken kafamı da boyun girintisine gömmüştüm. Derince çektim içime o nadide kokuyu. Bana bir gül bahçesinden fazlasını vaat ediyordu; o benim için cennetti.

"Hani gitmiştik ya ikimiz birden
Ama bitmiştik harbiden
Yine bastırırsa kapkara
Bulutlar aniden"

Yanağıma gelen ıslaklık ile kafamı kaldırdığımda ağladığını gördüm. Elimi boynundan çekmek için geri çekildiğimde beni iyice kendine bastırmıştı. "Burada kal hep. İlk defa hissediyorum, sol tarafım tamamlandı." İşte şimdi benim de gözlerim dolmuştu.

"Ne olur bu evden kimse gitmesin
Bu hikayede hiç kimse kimseyi terketmesin Mutlu son olmasın mutlu sonsuz olsun
Dualarım örtsün bizi hasret üşütmesin"

"Seni seviyorum." dedi fısıldar bir biçimde kulağıma doğru. Gözlerimde hazırda bekleyen yaşlar aşağı doğru süzülürken ellerimi boynundan usulca indirip beline yerleştirdim. Ardından yüzümü ona yaklaştırırken fısıldadım  "Her daim kalbimdesin." artık aramızda milimler vardı. Ve ben bu anı defalarca hayal etmeme rağmen hayallerimden daha heyecanlı bir biçimde uzandım ona.

"Ah ölüm yalan
Ayrılık aman
Eğer incitirse bedenini
Ödesin bu adam"

Öpüşü öpüşüme karışmıştı; yüzü yüzüme, gecesi gündüzüme, hüznü kederime... Ve baharlar açtırmıştı kalbimde. Teni tenime karıştıktan sonra ne gerek vardı cennet veya cehenneme?

****

Çok kısa bir bölüm olduğunun farkındayım ama istediğim gibi özel oldu. Vize haftamda beni duygusallardan duygusallara sürükledi bu bölüm. Bir takım anılarım girdi içine.