Dating Mr. Detective

(14) DINNER

DINNER

Tumingin ako sa paligid ko at hindi ko siya makitang sumusunod kaya mas kinabahan ako. This can't be good. This can't be good.

"Looking for me?" Napapikit nalang ako dahil sa taong sumulpot sa harap ko.

"Alam mo meant to be talaga tayo"tinignan ko siya ng masama but he's still smiling. Bwesit na 'to.

"Umayos ka kung gusto mo pa makauwi" banta ko at itinaas naman niya and dalawang kamay niya na parang sumusuko. "Anyway I'm sorry"

Dapat ba akong makonsenya dahil nagso-sorry siya pero ako naman talaga iyong mas malaki ang nagawang kasalanan. Nah! Gago din naman siya, 'di mag gagohan kami.

Ngumiti ako. "Ano ka ba wala na iyon" nagliwanag naman ang mukha niya "Really?"

Tumango ako. "Of course, hindi" nawala ang ngiti sa labi niya. "Ang sakit parin ng katawan ko para malaman mo Samuel Rose!" Yeah, kasinungalingan sa katotohanan, sinabi kong hindi parin ako okay, totoo iyon. Sinabi kong dahil sa masakit parin ang katawan ko, lie!

"I'm really sorry, let me make it up to you" hindi na ako cho-chozy. I need him anyway for my plan.

"Just make sure papapakainin mo ako ha" mukhang mahal kasi ang pagkain kaya masarap siya ibasubo.

"Sure"

__

"Ano bang ginagawa ng isang detective dito?" Tanong ko habang naghihintay kami ng pagkain.

"Well after that case" tinignan niya ako and I get him. 'Yung case ni Ariell. "May bagong ipinahawak saaking case and dito ang location" ang bwesit naman. Kung nasaan ako nandoon pa siya.

"How about you?" Kumunot ang nuo sa tanong niya. "Anong how about me?" He laughed. Lately tawa din ito ng tawa tapos pala ngiti. Dati kasi napaka-cold niya sa lahat.

"Never mind, how long will you stay here?" Nginitian ko siya bago sumagot. "Bakit gusto mo malaman?" Mukhang nakikipag laro siya saakin. Pinalitan niya ang ngiti niya into smirk. "I want to be with you"

Natahimik ako. Fuck talo ako.

"What if I don't want to be with you?" He keep his smile. "You don't have a choice" sabi niya at hindi na ako nakasagot dahil mayroon na iyong pagkain namin.

Mabuti nalang at marami ang binila niyang pagkain. Bawing bawi.

"Heidi, the man with a red tattoo on his wrist. That's my guy" sabi niya habang nakatingin sa likod ko kaya agad naman akong tumingin sa likod.

Marami rami ang lalaki pero mabuti nalang at nakita ko ang lalaking may pulang tattoo sa wrist na nakasuot ng pulang t-shirt, black na short at may dalang grey na bag. Really? Pwede niya naman iyon ang gamitin niyang pang describe but iyon napakaliit talaga na pulang tattoo ang sinabi niya.

"Anong kaso niya?" I asked before ako sumubo. Damn ang sarap ng pagkain.

"Remember the notebook?" Kahit na alam ko ang sinasabi niya ay nagkunwari akong nagisip. "Iyon notebook na iyon? Oo, bakit?"

Pinanliitan niya ako ng mata na parang sinuri. "Why are you looking at me like that?" Wala naman siguro akong dumi sa mukhang.

"Is it impossible for a genius to turn dumb?" Tinignan ko siya ng masama. I must know that he knows me well at alam niya how smart I am kaya imposible na makalimut ako ng bagay.