Bir şeyler Görüyorum

Tam bir rezalet.

- Yardım edebilir miyim?

Onu gördügümde sasırmadım. Aslında bekler gibiydim. Ama gercekten iyi niyetli oldgna dair birseyler dusunmeye basladım.

- T-Ta-Tabi..

Sanırım oda kantine çıkacaktı yada benim ne düşündüğümü biliyordu. Sessiz bir şekilde beraberce kantine çıkmaya başladık. Bu çocuk bana gerçekten çok tuhaf geliyordu. Normal erkeklere göre gayet çalışkan ve sessiz yapısıyla dikkatimi çekiyordu. Bu düşüncelerimden sıyrılıp kantin sırasına doğru yöneldim. Kendim için birşeyler söyleyip Calvin i beklemeden bir masaya oturdum yine aynı şeylerin olmasından korkuyordum. Hızla yemeğimi yemeye başladım. Karşıma baktığımda bana doğru yürüyordu ve sanki suratı Calvin değil başka bir şeydi. Dehşetle agzımı bir karış actım ve olabildiğince şaşkın halimle ona bakmaya devam ettim. Gözümü açıp kapatınca Calvin oldgunu anladm. Hemen kafamı indirip yemegimi yemeye devam ettim. Sanırım ağzımdaki herseyi görmüstür. Sandalyeyi cekti ve karsıma oturdu.

- Üzerine gelmek istemedim ama insanlardan neden kaçıyorsun bilmek istiyorum.

Bu onu neden ilgilendirsin ki?

- Bir sebebi yok. Sadece sevmiyorum.

Yine söyleyecek birşey bulamadı sanırım yemek boyunca sessizliğini korudu.

~~~

Sınıfı döndüğümüzde bir erkeğin benle gereğinden fazla ilgilendiğin fark ettim. Bunu ona söylemeye karar verdim. Ders başlamıştı. Calvin hala yoktu. Yemekten sonra ayrılmıstık. İstemsiz onu merak ettim. Kapının calmasıyla istemsizce dogruldum ve brkledim. Evet iceri giren Calvin di. Ama cok solgun ve korkmus gorunuyordu. Tıpkı bir hayalet gibi masaya dogru yaklastı. Tam nefesimi tutmusken soylememeye karar verdim ve merakla onume donup dusunmeye basladım. Soramazdım da.. Daha sonra onunla konusabilcegmi dusunup son kez yanıma oturmasnı seyrettikten sonra ogretmene odaklandım...