Sabah her zaman oldugu gibi alarmla uyanmayı bekliyordum. Ama bu sefer beni uyandıran alarm degil de alacaklı gibi kapıya vuran Calvin di. Apar topar ustume birseyler cekip kapıyı actım. 'Uzgunum' dedi ilk once. 'Ama bak bunlar çok önemliydi. Bekleyemedim.'
Heyecanı gözlerinden okunuyordu. Neden bukadar panik yapmıstı haberim yoktu. Umarım yararlı bir şeydir..
O iceride otururken bende okul kıyafetlerimi giyiyordum. Acaba ona güzel görünüyor muydum?. İceri gectigimde Calvin elinde bir kaç çıktıyla oturuyordu. Nedir bunlar gibi bir bakış attıktan sonra anlamış olmalı ki yavaş ve emin bir şekilde anlatmaya basladı.
- Bu aileyi görüyor musun? Yaklasık 20 yıl once bu evde yaşıyorlarmış. Rivayete göre evin altında yatır varmış ve o eve taşınan herkes etrafında garip şeyler goruyormus. Hatta evde kalmaları icin onlara baskı yapıyorlarmış. Biliyorum sacma gibi ama bunların tek torun kızları olmuş..''
O anlatıyor, bir yandanda bazı gazete kesitleri ve resimleri bana gösteriyordu. Bir anda yanındaki gazete parcasında resmini görünce oldugum yerde buz kesilmiştim. Bu ilk okul arkadaşım Emily di. Orada ne isi vardı? Sozunu keserek:
- Peki o kızın alakası nedir? dedim.
- Bu kız mı? Asıl mesele bu kızda zaten'' dedi. Oldugum yerde oylece bakakalmıstım.. Yoksa!?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir şeyler Görüyorum
General FictionBir şeyler görüyorum, insan degiller. Bir şeyler görüyorum, beni korkutuyorlar. Bir şeyler görüyorum, hayatımı kısıtlıyorlar. Tek bildigim onlardan nefret ettigim. Bir şeyler yapacağım ve onları görmeyeceğim ya da onlar beni görmek istemeyecekler..
